ยินดีต้อนรับ, บุคคลทั่วไป |
คุณจะต้อง ลงทะเบียน ก่อนที่คุณจะสามารถโพสต์ในเว็บไซต์ของเรา
|
|
ใครสปอยมาตินเท่าวิคเตอร์ ไม่มีอีกเเล้ว
|
|
ถ้าได้เป็น 1 ใน 300 คนแรกในงานวันเกิดเจฟจะอัดเพลงเจฟลงเว็บ
|
|
สู้ ๆ ราล์ฟลูกมี๊
|
|
เครื่องรางเผ่าพันธุ์มันใช้อะไรทำอ่ะ?? พอดีเราใช้คนพิเศษใส่ไข่ทำให้
|
|
อยู่กับฉันมันไม่อันตราย จะเสียเวลาไปคิดเรื่องเขาทำไม เป็นหนุ่มจากเมืองขอน(แก่น) บอกเลยว่าฉันนั้นไม่อันตราย
|
|
|
|
กำหนดการเทศกาลเอลิเชียนรำลึก 2024 |
โพสต์โดย: RoleplayTH - 07-01-2024, 12:42 PM - หัวข้อ: ทำเนียบสภาแห่งเอเดียน
- ไม่มีการตอบ
|
 |
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Sarabun:wght@300&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="font-family:'Sarabun';font-size:14pt; text-align: justify;">
ประกาศสภาแห่งเอเดียน
กำหนดการเทศกาลเอลิเชียนรำลึก 2024
ประกาศ ณ วันที่ 1 กรกฎาคม 2567
<br><div style="margin:auto; text-indent: 40px;font-size: 14pt;">เนื่องในโอกาสที่หมู่บ้านเอลิเชียนกำลังจะถึงวาระจัดเทศกาลเอลิเชียนรำลึก เพื่อระลึกถึงวีรกรรมและความหาญกล้าของบรรพบุรุษที่เสียสละเลือดเนื้อในสงครามเผ่าพันธุ์กระทั่งสามารถก่อตั้งหมู่บ้านเอลิเชียนได้ ในปีนี้ครบรอบ 174 ปี สภาแห่งเอเดียนจึงมีความยินดีที่จะแจ้งให้ทราบว่า เทศกาลเอลิเชียนรำลึกประจำปี 2024 จะถูกจัดขึ้นตลอดทั้งเดือนกรกฎาคม โดยมีกำหนดการ ดังนี้</div>
<br><div style="margin: auto; padding-left: 40px; font-size: 14pt;"> วันที่ 7 กรกฎาคม 2567
06.00 เปิดให้ร่วมจุดเทียนรำลึก ณ สุสานอนุสรณ์วีรชน
12.00 กิจกรรม ซุ้มทายเลือด และอีก 2 กิจกรรมพิเศษจากตัวแทนเผ่าพันธุ์
19.00 กิจกรรม ทายภาพปริศนา ณ ดิสคอร์ดเว็บไซต์
<br> วันที่ 9 กรกฎาคม 2567
06.00 เปิดให้ลงทะเบียนเข้าร่วมงาน Irenic Dinner Party
<br> วันที่ 12 กรกฎาคม 2567
18.00 ปิดให้ลงทะเบียนเข้าร่วมงาน Irenic Dinner Party
20.00 เริ่มงาน Irenic Dinner Party
22.30 จบงาน Irenic Dinner Party
<br> วันที่ 25 กรกฎาคม 2567
18.00 เปิดให้ลงทะเบียนชุดเข้าร่วมงาน Nelipot Dance (ชุดสีขาว ธรรมชาติ โปร่งสบาย ไม่รุ่มร่าม)
<br> วันที่ 27 กรกฎาคม 2567
18.30 ปิดให้ลงทะเบียนชุดเข้าร่วมงาน Nelipot Dance
19.00 เริ่มงาน Nelipot Dance
21.00 จบงาน Nelipot Dance และ ประกาศรางวัลเครื่องแต่งกายดีเด่น
<br> วันที่ 31 กรกฎาคม 2567
23.59 ปิดให้ร่วมจุดเทียนรำลึก</div>
<br><div style="margin:auto; text-indent: 40px;font-size: 14pt;">ในการนี้ ขอเรียนเชิญสมาชิกหมู่บ้านเอลิเชียนทุกท่านเข้าร่วมงานเทศกาล เพื่อบันทึกไว้เป็นความทรงจำที่ดีงาม ควรค่าแก่การระลึกถึงในทุก ๆ ปี</div>
<br>
<br>
![[Image: aApXtu7.png]](https://i.imgur.com/aApXtu7.png)
(สภาแห่งเอเดียน)
ผู้อนุมัติ / ผู้ออกประกาศ
</div>
|
|
|
Marianne Bloodwarth |
โพสต์โดย: Marianne Bloodwarth - 06-27-2024, 07:38 PM - หัวข้อ: แฟ้มประวัติตัวละคร
- ไม่มีการตอบ
|
 |
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Sarabun:ital,wght@0,100;0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;1,100;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800&display=swap" rel="stylesheet">
<font face="Sarabun" size="3"><font color="White">
<br><br>
</font><div align="center">
<i><b><font color="#ffffff"><span style="text-shadow: #8A0303 0px 0px 0.7px, #8A0303 0px 0px 25px, #8A0303 0px 0px 10px;"><font face="Times New Roman" size="6">They float upon the surface of the darkness <br> in which I’m </font><font color="#8A0303"><span style="text-shadow: #8A0303 0px 0px 0.7px, #8A0303 0px 0px 25px, #8A0303 0px 0px 10px;"><font face="Times New Roman" size="6"> drowning </font>
</span></font></span></font></b></i><br>
<img width="500" src="https://i.imgur.com/Sadhhdy.png" border="0" alt=""><br>
<i><b><font color="#ffffff"><font face="Times New Roman" size="5">Marianne Bloodwarth</font> | <font face="Sarabun" size="4">มารีแอนน์ บลัดวาร์ธ</font></b></i>
</font><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="3"><div align="center">
<b>ชื่อเล่น:</b> มาเรีย<br>
<b>วันเกิด:</b> 30 กันยายน 1758<br>
<b>อายุ:</b> 266 ปี อายุร่างกาย 20 ปี<br>
<b>เผ่าพันธุ์:</b> แวมไพร์<br>
<b>Face clam:</b> Kong Xue Er | 孔雪儿<br>
<Br><img src="https://i.imgur.com/ME0d8T1.png" width="" border="0"> <br></div>
<br>
<b><font color="#ffffff"><span style="text-shadow: #8A0303 0px 0px 0.7px, #8A0303 0px 0px 25px, #8A0303 0px 0px 10px;"><font face="Times New Roman" size="5">History of Marianne</font></span></font></b>
<br>
  ตระกูลบลัดวาร์ธเป็นตระกูลขุนนางยศ เอิร์ล ประจำเมืองท่าแห่งสกอตแลนด์ สืบเชื้อสายอย่างยาวนานมาเรื่อยๆจนมาถึงยุคหนึ่งที่ผู้นำตระกูลบลัดวาร์ธผู้ไร้เดียงสาตกหลุมรักเข้ากับสาวงามเจ้าของเรือนผมสีดำขลับผู้หนึ่ง เธอคนนั้นเป็นสาวงามที่ทุกคนต่างหมายปองแน่นอนว่าไม่เว้นแม้แต่เอิร์ลบลัดวาร์ธ เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขารักเธอผู้นี้สุดหัวใจเพียงใดเขาจึงปิดหูปิดตาไม่ฟังคำทัดทานใดๆตบแต่งสตรีผู้นี้ขึ้นเป็นภรรยากลายเป็น เคาน์เตสบลัดวาร์ธ และก่อกำเนิดพยานรักเป็นมีนามว่า <b>มารีแอนน์ บลัดวาร์ธ</b>
<br>  มารีแอนน์เป็นเด็กหญิงน่ารักจิ้มลิ้มได้รับความสวยและเรือนผมสีเข้มจากมารดา ดวงตาสีฟ้าเทาตามแบบฉบับคนในสหราชอาณาจักรจากบิดา เธอได้รับการอบรมสั่งสอนเช่นเลดี้ที่ดีทั้งวิชาการ เย็บปักถักร้อย จัดแจกัน การเขียนการอ่าน ทุกสิ่งทีเลดี้ที่ดีควรปฏิบัติได้ มารีแอนน์ ล้วนได้รับการศึกษาอย่างดีจนผู้คนได้รับทราบว่าเธอเป็นลูกรักขนาดไหน นอกจากนั้นเองความลับที่เธอรู้กันกับมารดาสองคนก็คือ มารดาของเธอเป็นแม่มด และแน่นอนว่าเรือนผมสีดำขลับนี้เองเป็นหลักฐานชั้นดีว่ามารีแอนน์เองก็มีความสามารถเช่นกัน เธอเคยแสดงพลังออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นหนูน้อยมารีแอนน์อายุ 5 ขวบร้องไห้กระจองอแงในช่วงหน้าร้อน และไม่นานเท่าไหร่สิ่งที่ปรากฏออกมาคือเกล็ดน้ำแข็งที่เคลือบทั่วทั้งเตียงนอนของเด็กสาวอันเป็นสัญญาณบ่งบอกเคาน์เตสบลัดวาร์ธว่าเธอต้องแอบสอนการควบคุมพลังเวทมนตร์นี้ให้แก่บุตรีของเธอ และนี่ก็เป็นความลับที่เธอเก็บไว้ ไม่ว่าจะเป็นการเรียนภาคค่ำกับมารดาหรือหนังสือเวทมนตร์ที่แอบซุกซ่อน เธอทำเช่นนี้มาตลอดเป็นระยะเวลาหลายปี
<br>  เรื่องราวนี้เหมือนจะดำเนินไปดั่งเทพนิยายโรแมนติก ทว่าเคาน์เตสแห่งบลัดวาร์ธนั้นมีร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้ว เมื่อได้ให้กำเนิดหนูน้อยมารีแอนน์ก็ยิ่งทำให้สุขภาพย่ำแย่และสิ้นลมหายใจในปีที่เด็กหญิงย่างเข้า 9 ขวบ ทันใดนั้นเองเรื่องราวจากเทพนิยายเพ้อฝันก็กลับกลายเป็นวรรณกรรมมืดมนเมื่อเหล่าผู้อวุโสของตระกูลต่างบีบบังคับให้เอิร์ลบลัดวาร์ธแต่งงานใหม่เพื่อทดแทนตำแหน่งเคาน์เตสที่หายไปเสีย หลังจากนั้นชีวิตของมารีแอนน์ที่เคยสดใสก็ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด เคาน์เตสคนใหม่ทำทีเหมือนรักกันทว่าในมือถือมีดตลอดเวลา ยิ่งผ่านไปราวๆปีกว่าเมื่อสตรีผู้นั้นให้กำเนิดบุตรชายขึ้นมายิ่งไม่เห็นหัวเธอขึ้นทุกวัน สิ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงให้เธอมีชีวิตอยู่ได้คือความรักจากเอิร์ลบลัดวาร์ธที่รักเธอเสมอ คอยปกป้องดั่งของขวัญชิ้นสุดท้ายที่ภรรยาผู้เป็นที่รักยิ่งมอบให้
<br>  เวลาผ่านไปจนมารีแอนน์อายุ 15 ปี เธอกำลังเข้าสู่ช่วงวัยสาวที่พร้อมจะเข้าสังคม แม้ว่าช่วงนี้จะมีกระแสเรื่องการล่าแม่มดที่มีมาเนิ่นนานเริ่มเป็นที่พูดถึง(และแม้ว่าจะเป็นการพูดในทำนองที่ต้องการให้หายไปก็ตาม) แต่สำหรับแม่มดจริงๆเช่นเธอนั้นก็ยิ่งต้องระมัดระวังตนเองให้มากขึ้นเพื่อไม่ให้ผู้อื่นรับรู้พลังในกายนี้ มารีแอนน์ในตอนนี้เป็นดั่งว่าที่เคาน์เตสรุ่นต่อไปที่ผู้คนรู้ดีว่าเอิร์ลรักเธอขนาดไหน ดังนั้นความรักของบิดานี้เป็นดั่งดาบสองคมที่ทำให้เคาน์เตสผู้เป็นภรรยาใหม่ได้วางแผนกำจัดมารีแอนน์ออกไปให้พ้นทางเพื่อให้บุตรชายของเธอกลายเป็นที่รักเพียงผู้เดียวของตระกูลบลัดวาร์ธ การกำจัดมารีแอนน์ได้เริ่มต้นจากการปล่อยข่าวลือเกี่ยวกับผมสีดำขลับของเธอว่าเรือนผมสีเข้มนั้นมาจากพลังของแม่มด และให้ข่าวลือลามไปเรื่อยๆว่าเธอนั้นคือแม่มดจริงๆ เหล่าชาวบ้านที่หูเบาต่างหวาดกลัวและก่อการประท้วงให้กำจัดแม่มดเช่นเธอซะ
<br>  อยู่มาวันหนึ่งที่มารีแอนน์ในวัย 20 ปีถูกแม่เลี้ยงหลอกให้ออกไปยังหมู่บ้าน และถูกจัดฉากลอบสังหารกลางหมู่บ้านที่ผู้คนหวาดกลัวเธออยู่แล้ว มารีแอนน์ไม่สามารถควบคุมตนเองได้นั้นก็เผลอใช้พลังเวทมนตร์ในตัวสร้างเกราะน้ำแข็งป้องกันตนเอง เป็นการยืนยันข่าวลือไปโดยปริยายว่า มารีแอนน์ บลัดวาร์ธ คือนางแม่มด ทันใดนั้นเองสิ่งที่เธอทำได้มีเพียงการหนีเท่านั้น หนีจากข้าวของที่ขว้างปา หนีจากอาวุธแหลมคมที่พร้อมทิ่มแทง หนีจากคบเพลิงที่พร้อมผลาญกาย จนมาถึงท่าเรือที่ภาพตรงหน้าของเธอเป็นทะเลแสนกว้างใหญ่
<i>  “จงจดจำไว้ แม้มีพลังใช่ว่าไร้สามัญสำนึก มือไร้มลทินของข้าจะกระทำต่อชีวิตของผู้คนได้อย่างไร? — ชาวบ้านหูเบาเช่นพวกเจ้าเสียอีกที่ปลิดชีพผู้บริสุทธิ์ไปแล้วกี่ราย ด้วยวาทกรรมอันแสร้งว่าเป็นการกำจัดแม่มดชั่ว จริงๆแล้วพวกเจ้าต่างหากที่ร้ายกาจเสียยิ่งกว่าแม่มด”</i>
<br>
  สิ้นคำกล่าวของหญิงสาวเธอก็หลับตาสีฟ้าซีดลงและโรยตัวลงจากท่าเรือ ทิ้งกายให้จมลงไปยังท้องทะเล ให้ชีวิตของเธอถูกโอบอุ้มด้วยความเย็นของกระแสน้ำยังดีกว่าถูกเผาไหม้เป็นตอตะโก…
<br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/IehI9Gw.png" border="0" alt=""></div><br><div align="right"><font face="Times New Roman" size="5"><i>Important safety tip - never look a <font color="#8A0303">vampire</font> in the eye</i></font></div>
<br>  ราวกับชะตาเล่นตลก แทนที่เธอจะจมลงสู่ใต้ท้องทะเลกลับถูกกระแสน้ำพัดพาเข้าฝั่งยังที่แสนไกล ดวงตา ใบหน้า ลำคอ จมูก ล้วนแสบจนแทบทนไม่ไหวจากน้ำทะเลที่ทะลักเข้าภายในร่างกาย มารีแอนน์ไร้เรี่ยวแรงเกินจะขยับร่างบางของตนให้เอาตัวรอดต่อไปได้ แม้ภายในใจนั้นกำลังสุมด้วยไฟแค้นทว่าร่างกายแสนอ่อนแอกลับกำลังบอกให้เธอกลืนความแค้นนี้ลงอกและคืนชีวิตหวนคืนกลับสู่ผืนดินเสีย
<br>  “ย้ยหนูนี่มานอนชมดาวหรือกระไร?”
<br>  น้ำเสียงทุ้มปนแหบพร่าแสนเยียบเย็นสะกิดให้สติที่พร้อมร่วงหล่นกลับคืนมา หญิงสาวที่อยากจะหลับไหลไปตลอดกาลค่อยๆลืมตาขึ้น ภาพตรงหน้าของเธอคือดวงตาที่ลึกล้ำยากเกินพรรณนา แรงดึงดูดที่มากล้นทำให้เธอแทบลืมหายใจ ดวงใจของเด็กสาวที่พร้อมจะหยุดพักก็ค่อยๆเต้นขึ้นมาอีกครั้ง ความปรารถนาที่จะมีชีวิตตื่นขึ้นราวกับจุดไม้ขีดไฟท่ามกลางความมืดมิด พลังชีวิตร่อยหรอเกินจะพยุงกายให้หายใจต่อไป แต่ความโลภที่จะมีชีวิตกลับทวีคูณเพิ่มขึ้นมาจนเป็นแรงขับเคลื่อนให้เธอเปล่งเสียงเล็กที่แหบแห้งเอ่ยออกมาอย่างยากลำบากขอความช่วยเหลือชายผู้นั้น ทันใดนั้นเองร่างสูงเจ้าของน้ำเสียงเย็นเยียบนี่ได้หลุบตามองลงมายังร่างของเธอก่อนจะขยับกายหันหน้าเข้าฝั่งทะเลสีครามยามค่ำคืน ในตอนนั้นเองมารีแอนน์ก็ค่อยๆถอดใจด้วยความอ่อนล้าเกินทานทน
<br>  “ ชีวิตมนุษย์น่าเวทนาเสียจริง ”
<br>  “ ขาดเจ้าไปสักคนโลกนี้ก็คงไม่แปรเปลี่ยน ”
<br>  ไม่ทันจะกลับไปนอนพักอีกสักคราก็มีลมวูบใหญ่เข้าพัดผ่านกายของมารีแอนน์ กลายเป็นร่างสูงที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชานี้เองเข้ามาประคองเธอไว้ในอ้อมแขน ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยจากคาง จรดลากถึงกลางลำคอ การกระทำของเขาแม้ไม่เข้าข่ายการให้ความช่วยเหลือแต่อย่างใดทว่าความต้องการมีชีวิรอดของเธอยังคงเปล่งประกายในดวงตาอันแทบไร้แสงอย่างน่าสมเพช
<br>  แม้ว่าฟางที่เธอจับเป็นแส้หนามที่ทิ่มแทงกาย ทว่าหากมันเป็นหนทางเดียวเธอก็ขอโอบรับมันไว้
<br>  <i>เพื่อกลับไปชำระหนี้แค้นที่ต้องสะสาง</i>
<br>  ทันในนั้นเองความเย็นเฉียบที่กอบกุมลำคอระหงก็จางหายไปพร้อมกับแววตาประหลาดใจที่ฉายขึ้นมาที่ดวงตาคู่สวยแสนลึกลับ ร่างเล็กที่ตอนแรกได้รับเพียงการประคองไว้ในอ้อมแขนก็เปลี่ยนเป็นการโอบอุ้มร่างของเธอขึ้นมาและเคลื่อนกายเดินลงทะเล แม้ใจของมารีแอนน์จะงุนงงเพียงใด ทว่าเธอนั้นไร้เรี่ยวแรงเกินจะต่อต้าน หากสิ่งที่เขาทำคือการส่งเธอไปหลับพักใต้ผืนทะเล เธอก็คงทำได้เพียงโอบรับความเมตตาของเขาไว้และจมหายไปกับคลื่นสมุทร เมื่อเขาหยุดยืนกลางทะเล ดวงตาสีเฮเซลประกายท้องนภาในคืนจันทร์เพ็ญเช่นตอนนี้ได้จดจ้องลงมา ดวงแสงเดือนที่ตกกระทบกลับทำให้ดวงตาของเขาเสมือนทองประกายมากกว่าอื่นใด
<br>  “ ท้องทะเลทรมาณเจ้ามาเกินพอ ”
<br>  “ หนนี้ให้มันเป็นสิ่งเดียวที่อยู่เคียงเจ้ายามรวดร้าวปานตายทั้งเป็นก็แล้วกัน ”
<br>  ชั่วขณะที่นัยน์ตาสีพิศวงนั้นวาวโรจน์เป็นสีแดงฉาน — ครู่แรกเขานาบริมฝีปากลงกับลำคอเหมือนการแสดงความรักที่ไร้พิษสง ก่อนจะฝังเขี้ยวคมลงเนื้อขาว เสียงดูดดื่มจากการสูบเอาโลหิตเข้าผู้โพรงปากของนักล่าดังผะแผ่วคลอเคล้าคู่ความเจ็บปวด มารีแอนน์แม้ไร้เรี่ยวแรงก็ไม่อาจทนความทรมานนี้ได้จนต้องออกแรงผลักทว่านั่นไร้ประโยชน์ยิ่งนัก เมื่อดวงตาพร่ามัวคล้ายมืดดับ ลมหายใจโรยรินคล้ายสิ้นใจ ความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงลำคอได้หายไปแทนทีด้วยจุมพิศรสเฝื่อนคาว การแลกเปลี่ยนหยาดโลหิตนี้เองได้ก่อนกำเนิดหญิงสาวคนใหม่
<br>  <i>มารีแอนน์ บลัดวาร์ธ ผู้เป็น<font color="#8A0303">แวมไพร์</font></i>
<br><br> <div align="center"><img src="https://i.imgur.com/ZeBbpQZ.png" border="0" alt=""></div><br><div align="right"><font face="Times New Roman" size="5"><i>You gave me your <font color="#8A0303">vImmortal Kiss</font></i></font></div><br>
<br>  จากคลื่นทะเลในวันนั้น มารีแอนน์ในฐานะแวมไพร์ก็ได้ใช้ชีวิตเคียงข้างกับเขาที่ให้เธอเรียกเขาว่า “อาร์ช” ไม่อาจทราบได้เลยว่านามนี้จริงแท้เพียงใด แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ใส่ใจ แม้ปากคอจะเราะร้ายน่าต่อปากต่อคำ แต่การกระทำของเขากลับช่วยเหลือเธอตลอด มารีแอนน์ได้เรียนรู้การอยู่รอดในฐานะแวมไพร์กับเขา ร่อนเร่ไปเรื่อย ๆ ตามสภาพอารมณ์และความปลอดภัย ในความคิดของแวมไพร์สาวตอนนี้ค่อย ๆ เจือจางความแค้นลงตามคืนวันที่ผันผ่าน
<br>  จนกระทั่งในปี 1778 ที่การร่อนเร่ของทั้งสองได้มาหยุดที่ในความทรงจำอย่างเมืองท่าแห่งหนึ่งในสกอตแลนด์ เมืองเกิดของเธอ ไฟแค้นที่เคยคิดว่าจางหายนั้นกลับโหมกระหน่ำอีกครั้งเมื่อใบหูของเธอได้ยินข่าวคราวต่าง ๆ ในโรงเตี๊ยมถึงการตายของบิดาที่ตรอมใจอย่างเนิ่นนานหลังจากที่แม่มดมารีแอนน์จมน้ำหายไปดวงตาสีฟ้าเทาซีดพลันวาวโรจน์ด้วยประกายสีแดงฉาน ในค่ำคืนนั้นเองทั้งปราสาทแห่งเอิร์ลบลัดวาร์ธได้เกิดโศกนาฏกรรมสีชาดที่ทั้งปราสาทถูกแต่งแต้มไปด้วยโลหิต…อันเป็นฝีมือของเธอเอง
<br>  เมื่อได้ล้างแค้งนับยี่สิบปี ทั้งแด่มารดาที่จากไป แด่บิดาที่ตรอมใจ และ แด่ตัวเธอเองที่เจ็บแค้นสุดหัวใจ กลายเป็นความว่างเปล่าโดยพลัน เป้าหมายในชีวิตหนึ่งเดียวได้หายไปแล้วเรียบร้อย ร่างบางที่หมายมั่นจะยึดอาร์ชเป็นที่มั่นเมื่อกลับถึงห้องพักก็พบกับความว่างเปล่าไม่ต่างจากในอกของเธอพร้อมกับจดหมายใบน้อย
<br>  <i>จงตามหาซะ เป้าหมายของการมีชีวิตอยู่ต่อไปของเธอน่ะ มารีแอนน์</i>
<br>  นับจากวันนั้น วันที่เขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย ช่วงแรกเธอก็ออกตามหาเป็นบ้าเป็นหลัง ไม่ว่าที่ไหนจะมีสงคราม โรคภัย ความฉิบหายใด ๆ ก็ล้วนไปทั้งสิ้น แต่เมื่อไร้ซึ่งเบาะแส ไร้ซึ่งร่องรอย เธอก็เริ่มถอดใจเกี่ยวกับเขาจนกระทั่งเธอได้มาถึง ณ หมู่บ้านเอลิเชียน ละทิ้งซึ่งทุกสิ่ง…<i>และลงหลักปักฐาน ณ ที่แห่งนี้</i>
<div align="center"><Br><img src="https://i.imgur.com/ME0d8T1.png" width="" border="0"> <br></div>
<b><font color="#ffffff"><span style="text-shadow: #8A0303 0px 0px 0.7px, #8A0303 0px 0px 25px, #8A0303 0px 0px 10px;"><font face="Times New Roman" size="5">Appearance</font></span></font></b>
<br>  เรือนผมสีดำขลับ ดวงตาสีฟ้าเทาซีด ส่วนสูงอยู่ที่ 168 เซนติเมตร น้ำหนัก 48 กิโลกรัม รูปร่างเพรียวบาง ผิวพรรณสีขาวซีด มักจะแต่งตัวด้วยเดรสไม่ว่าจะสั้นหรือยาวก็เป็นเดรส
<div align="center"><Br><img src="https://i.imgur.com/ME0d8T1.png" width="" border="0"> <br></div>
<b><font color="#ffffff"><span style="text-shadow: #8A0303 0px 0px 0.7px, #8A0303 0px 0px 25px, #8A0303 0px 0px 10px;"><font face="Times New Roman" size="5">Habit and Personality</font></span></font></b>
<br>  มารีแอนน์เป็นคนนิสัยไม่ดีสักเท่าไหร่ เธอค่อนข้างเป็นคนนิ่งแต่ว่าหากได้เปิดปากพูดคำพูดคำจามักจะเต็มไปด้วยความประชด แดกดัน หรือความห้วนในน้ำเสียง เธอจึงมักจะออกห่างจากผู้คนเพราะตัวเธอด้วยที่ไม่ได้น่ารักสำหรับใครๆ ช่วงเวลาส่วนใหญ่จึงหมดไปกับการอ่านหนังสือ จัดแจกัน ปักผ้า ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของสตรีชั้นสูงสมัยก่อนที่ไม่คิดจะคบค้าสมาคมกับใคร เมื่อใช้ชีวิตมาเป็นเวลาแสนนานก็เริ่มปรับตัวกับยุคสมัยเธอก็เริ่มยับยั้งชั่งใจตนเองไม่ให้ปากเสียใส่ผู้คนไปทั่วได้แม้ว่าน้ำเสียงจะโมโนโทนราบเรียบจนไร้อารมณ์หรือดูเบื่อหน่ายจะสนทนาก็ตาม
</font>
<div align="center"><img src="https://i.imgur.com/iDTKurD.png" width=500" border="0"></div>
</div>
|
|
|
Archer Harris |
โพสต์โดย: Archer Harris - 06-20-2024, 10:03 PM - หัวข้อ: แฟ้มประวัติตัวละคร
- ไม่มีการตอบ
|
 |
<font style="color:#FF0000">ชื่อตัวละครภาษาอังกฤษ</font> :Archer Harris
<font style="color:#FF0000">ชื่อตัวละครภาษาไทย</font> : อาร์เชอร์ แฮร์ริส
<font style="color:#FF0000">ชื่อเล่น</font> : อาร์เชอร์
<font style="color:#FF0000">วัน/เดือน/ปีเกิด</font>: 05/09/2003
<font style="color:#FF0000">อายุ</font>: 21 ปี
<font style="color:#FF0000">เผ่าพันธุ์</font>: พ่อมดแม่มด
ประวัติความเป็นมา : ผมคือ Archer Harris เป็นเพียงมนุษย์ทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษอาศัยอยู่ที่ประเทศสวีเดน ก่อนจะเสียครอบครัวไปด้วยอุบัตเหตุจึงมาอยู่ร่วมกับเพื่อนสนิทพ่อที่ประเทศอิสราเอล ในช่วงอายุ15 ผมได้พบเจอปัญหาที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ผมเริ่มรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างที่ตอนนั้นอธิบายไม่ได้ ผมเริ่มทำข้าวของเสียหายโดยที่ยังไม่ได้สัมผัสมันเลยซะด้วยซ้ำไป พอมันเริ่มรุนเเรงมากขึ้น เพื่อนพ่อที่รับเลี้ยงผมก็ได้เปิดอกเล่าความจริง นั่นคือความจริงเเล้วผมเป็นลูกของคู่รักที่เป็นนักเวทย์ นั่นคือพ่อเเละเเม่ของผม สาเหตที่เป็นเเบบนี้เพราะไม่ได้รับการฝึกฝนพื้นฐานประจำตระกูล เเละ เพื่อนพ่อเองก็ได้เริ่มสอนพื้นฐานง่ายๆให้พอควบคุมพลังเเละใช้ชีวิตประจำวันได้ เเละเพื่อนพ่อผู้นี้ก็รับผมเป็นศิษ เเต่เรื่องที่เขาสอนนั้นจะต่างจากเวทย์ที่ตระกูลผมถนัด เพราะตัวเขาเองถนัดเพียงการเล่นเเร่เเปรธาตุ ผมจึงเรียนรู้จากอาจารย์เเละออกเดินทางตามหาคนอื่นๆในเคลือญาติ เเต่ก็ไม่พบเบาะเเสใดๆ เราออกเดินทางกันเเทบจะทุกประเทศบนโลกนี้เพื่อค้นหาเหล่าวงตระกูล เเต่ก็ไม่มีวี่เเววเลยเเม้เเต่น้อย อาจารย์เป็นคนที่รวยมากนี่คือเรื่องนึงที่เรานั้นรับรู้ เเต่ตัวผมเองก็รู้ดีว่าเราคงพึ่งเขาได้ไม่นานเเละเเล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่ผมควรเดินด้วยตัวเอง จนอายุได้21ปี อาจารย์ก็มอบเเผนที่ไปในหมู่บ้านที่คนเเบบเราควรไปเรียนรู้เเละใช้ชีวิต ผมจึงออกเดินทางไปที่ หมู่บ้านเอลีเชียน ตามเเผนที่ของท่านอาจารย์
อุปนิสัย : สุขุมนุ่มลึก เดาทางได้ยาก หากสนิทระดับนึงจะขี้เล่นเอามากๆ
<font style="color:#99FFFF">Face Claim เจฟ ซาเตอร์</font>
|
|
|
Patrick Carter |
โพสต์โดย: Patrick Carter - 06-12-2024, 10:20 AM - หัวข้อ: แฟ้มประวัติตัวละคร
- ไม่มีการตอบ
|
 |
ประวัติตัวละคร
ชื่อตัวละครภาษาอังกฤษ : Patrick Carter
ชื่อตัวละครภาษาไทย : แพทริค คาร์เตอร์
ชื่อเล่น : แพททริค / แพท
วัน/เดือน/ปีเกิด : 1/7/2004
อายุ : 20
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์หมาป่า
ประวัติความเป็นมา : แพททริก คาเตอร์ หรือ แพทริก เป็นมนุษย์หมาป่าหนุ่มชนชั้นโอเมก้าที่อพยพมาจากประเทศจีนมาอยู่ที่ประเทศฝรั่งเศษ ในวัยเด็กเขาเคยอพยพและหนีตายจากการถูกไล่ล่าของเหล่านายพรานที่เข้ามารุกรานป่าใหญ่เพียงเพราะต้องการที่จะตัดไม้ออกไปสร้างสิ่งปลุกสร้างในเมืองใหญ่ของจีนอย่างปักกิ่ง
และเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ทำให้แพทริกได้สูญเสียพ่อแม่ไป อีกทั้งยังพลัดหลงกับผู้อพยพในเผ่ามนุษย์หมาป่าด้วยกันอีกด้วย เขาเร่ร่อนหนีมาเรื่อยๆ ทว่าในขณะที่แพทริคเร่รอนจากการอพยพหนีตายจากป่าในประเทศจีน โดยการหนีเข้ามาที่ฝรั่งเศสอย่างผิดกฎหมาย
เขาได้มามาหลบซ่อนอยู่ในป่าและได้พบเข้ากับโอลิเวียในช่วงวัย5-10ปีที่ดูแล้วอายุจะไม่ห่างกับเขามาก และได้นับเธอคนนี้เป็นเหมือนพี่ เพื่อน และทุกอย่างสำหรับตน หลังจากนั้นแพทริกก็ได้เคยพบเจอป้าคาร่าผู้ดูแลและปกครองของโอลิเวียหลายต่อหลายครั้งและใช้ชีวิตอยู่ในป่านั่นโดยไม่ได้ติดตามโอลิเวียกับป้าคาร่าเพื่อเดินทางไปทั่วไม่มีหลักแหล่งที่ถาวร จนเมื่อเขาเติบโตขึ้นจึงได้รับรู้ข่าวการจากไปของป้าคาร่าจึงได้รีบเดินทางจากฝรั่งเศสมาเพื่อมาหาโอลิเวียที่หมู่บ้านเอลิเชียนทันที
อุปนิสัย : แพททริคจัดได้ว่าเป็นเด็กช่างพูดแต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนขี้กลัวด้วยเช่นกัน ไม่ชอบเสียงตะคอก เพราะจะทำให้กลัวจากปมในอดีต เป็นคนชอบคิดมาก
ชอบเอาเรื่องคนอื่นเก็บมาคิดจนนอนไม่หลับ กับคนที่สนิทมากๆจะชอบอ้อนวอแวมากๆ ถ้าไม่สนิทก็จะพูดคุยด้วยตามคนมีเอเนอจี้เยอะ แต่ถ้าอะไรก็ตามที่รู้สึกทำให้กลัวจะพยายามเลี่ยง อยู่กับผู้ใหญ่จะค่อนข้างเกร็งและทำตัวเรียบร้อย ถ้าอยู่กับรุ่นราวคราวเดียวกันก็จะมีบุคลิก ขี้เล่น และก็ยังเป็นพลังบวกให้กับคนรอบข้าง มีรอยยิ้มที่สวยงาม
เฟซเคลม : Luhan EXO
|
|
|
ชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2567 |
โพสต์โดย: RoleplayTH - 06-01-2024, 03:07 PM - หัวข้อ: ทำเนียบสภาแห่งเอเดียน
- ตอบกลับ (75)
|
 |
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Sarabun:wght@300&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="font-family:'Sarabun';font-size:16px;">
ประกาศสภาแห่งเอเดียน
ชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2567
ประกาศ ณ วันที่ 1 มิถุนายน 2567
<br>
<div style="margin: auto; text-align: justify; text-indent: 40px;">เนื่องด้วยในวันที่ 31 พฤษภาคม 2567 เกิดเหตุขัดข้องทางด้าน domain ทำให้เว็บไซต์ไม่สามารถใช้งานได้เป็นระยะเวลาร่วม 16 ชั่วโมง ทำให้เกิดความตื่นตระหนกภายในหมู่สมาชิกผู้ใช้งานเว็บไซต์ และทำให้สมาชิกบางท่านเสียโอกาสในการใช้งานไปชั่วคราว</div>
<br><div style="margin: auto; text-align: justify; text-indent: 40px;">ในการนี้ สมาชิกสภาแห่งเอเดียน และทีมงานบริหารเว็บไซต์ มีความยินดีที่จะชดเชยให้แก่สมาชิกทุกท่าน โดยให้สมาชิกที่มีรายชื่อปรากฏอยู่ในภาพที่แนบมาด้วยทำการกรอกแบบฟอร์มต่อไปนี้ เพื่อรับไอเทมชดเชยเป็นเงินจำนวน $300 และคริสตัลคะแนนจำนวน 5 ชิ้นต่อคน</div>
<br><img src="https://i.imgur.com/X6yfqu4.png"></img>
<br>
แบบฟอร์มขอรับไอเทมชดเชย
ชื่อ Display Name:
ระดับขั้น:
<br><div style="margin: auto; text-align: justify; text-indent: 40px;">สมาชิกสามารถมากรอกแบบฟอร์มเพื่อขอรับไอเทมชดเชยความเสียหายได้ตั้งแต่วันนี้ จนถึงวันที่ 5 มิถุนายน 2567 อนึ่ง ทางสมาชิกสภาแห่งเอเดียน และทีมงาน ต้องขออภัยสมาชิกทุกท่านเป็นอย่างสูงมา ณ ที่นี้</div>
<br>
<br>
ผู้อนุมัติ / ผู้ออกประกาศ
</div>
|
|
|
|
|
|