Manami Hitona

เสียงมันดังชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม แถมยังใกล้ตัวเธอมากด้วย เธอตัดสินใจหยิบหนังสือมาเล่นหนึ่ง เอียงหูฟังดูว่าใช่เล่มนี้หรือเปล่านะ พอมั่นใจว่าเป็นเล่มนี้แล้วเธอก็ค่อย ๆ พลิกหน้าหนังสือด้วยทีละนิดทีละนิด ในใจก็ลุ้นเป็นอย่าฃมากว่าจะใช่ที่เธอตามหาไหม ก็ต้องมาลุ้นกัน บางทีมันอาจแทรกอยู่หน้าใดหน้าหนึ่งของหนังสือก็เป็นได้

Manami Hitona

ไม่รู้เพราะว่าเธอเป็นเผ่าเหนือธรรมชาติหรือเปล่า ทำให้เธอสัมผัสถึงพลังเวทย์ได้จากหนังสือเล่มอื่นที่ไม่ใช่หนังสือเล่มที่อยู่ในมือเธอ เธอหลับตาลงสัมผัสพลังเวทให้มันชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะหยิบหนังสือเล่มที่เธอรู้สึกถึงพลังเวทได้มากที่สุด แล้วเปิดมันอย่างรวดเร็วเผื่อว่ามันจะทำให้เธอเจอชิ้นส่วนเสียสักที

Balthus Azelheart

ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่ง ไม้กวาดวิเศษของบัลทัสก็ค่อยๆ แล่นลงจอดยังป่าละเมาะใกล้ๆ กับหอสมุดเอลิเชียน นิ้วเรียวถูกดีดอีกครั้งจนเกิดเสียงเบาๆ ก่อนไม้กวาดวิเศษของตัวเองนั้นจากหายไปจากบริเวณนั้น 

ใบหน้าคมหันซ้ายมองขวาเล็กน้อย เพื่อไม่ให้คนอื่นพบเจอเข้าโดยบังเอิญ ก่อนจะเร่งรุดฝีเท้าของตัวเองเข้าไปยังหอสมุดเอลิเชียน หากแต่จุดหมายที่แท้จริงของเขานั้นคือจุดที่ซุกซ่อนอยู่ภายในต่างหาก

Icarus V. Deluar

ไม้กวาดร่อนลงในพื้นที่ห้องสมุด คิดถึงจัง... แต่ต้องรีบแล้วหรือเปล่านะ เพราะอีกไม่นานงานของเผ่าพวกเขาก็จะเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ เรียวขาทั้งสองข้างรีบเร่งไปยังที่ ๆ ลึกกว่านี้ของห้องสมุด อันเป็นจุดรวมตัวของเผ่าเขา

"รีบไปกันเถอะคาโซ อีกไม่นานก็จะเริ่มแล้วล่ะนะ" อิคารัสพูดพร้อมกับก้าวขาไปตามทางเรื่อย ๆ

ยังมีเรื่องที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในใจ แม้จะลองหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตที่คิดว่าเป็นแหล่งค้นคว้าบ่อใหญ่แล้ว แต่กลับไม่เจออะไรเลย เรื่องที่เกี่ยวกับ

เสน่ห์ของแวมไพร์

เสียงรองเท้าที่ตกกระทบกับพื้นดังขึ้นตลอดทางเดิน อาจจะเพราะสถานที่แห่งนี้มีความเงียบปกคลุมเป็นปกติจึงไม่แปลกหากจะรู้ว่าใครเข้ามาหรือออกไป โคลงหัวทักทายบรรณารักษ์ที่อยู่ประจำเวลาดึกแบบนี้ ไม่วายจะสอบถามเกี่ยวกับหนังสือหมวดที่เกี่ยวข้อง

วางมือไล้อ่านตัวอักษรที่ปรากฏอยู่สันปก เลือกหยิบเอาเรื่องที่เข้าข่ายมากที่สุด ไม่แน่ว่าอาจจะได้รับข้อเท็จจริงอะไรเพิ่มเติมอีก คงต้องเรียกว่าจิตใจกำลังต่อต้านไม่ยอมรับมันต่างหาก ที่ผ่านมา..ไม่จริงหรอก

Balthus Azelheart

ไม่นานนักไม้กวาดวิเศษของบัลทัสก็พาเขามายังหอสมุดเอลิเชียนอย่างที่เขาต้องการ พ่อมดหนุ่มเลือกที่จะร่อนลงจอดใกล้ๆ กับตึกอาคารนั้นในมุมที่ลับตาคน ก้าวขายาวของตัวเองกลับมายืนอยู่บนพื้นดินอีกครั้ง พลางดีดนิ้วเรียวของตัวเองเพื่อเก็บซ่อนยานพาหนะส่วนตัว พร้อมกับมุ่งตรงเข้าไปยังหอสมุดแห่งนั้น หากแต่จุดหมายปลายทางกลับเป็นจุดที่ซุกซ่อนอยู่ภายในอย่างนึกตื่นเต้น วันนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างกันนะ

Memory Hunter

นักล่าความทรงจำ

✧ แต่ละสถานที่นั้นมีเรื่องเล่า หลายเรื่องเล่าเรียงร้อยจนเป็นตำนาน และทุกตำนานย่อมย้อนให้หวนระลึกถึงความทรงจำ มันคงจะดีไม่น้อยหากคุณได้ร่วมไล่ตามความทรงจำภายในหมู่บ้านแห่งนี้ และเก็บมันไว้ในหัวใจ ภายใต้กาลเวลาซึ่งเป็นนิรันดร์ ✧

Marripearla Lily Sullivan

          "บอกกี่ครั้งแล้วนะไรเดน ถ้าจะออกมาก็อย่ามาเลื้อยบนหัวได้ไหม"

น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างระอาต่อเจ้างูแบล็กแมมบาที่กำลังเลื้อยพันอยู่บนหัวอย่างเอาแต่ใจ เธอก็ดีใจอยู่ที่มันยอมลดขนาดตัวให้ก่อนที่คอของแมริเพิร์ลล่าจะหัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความเอาแต่ใจของเจเางูลดลงเลยสักนิด

หญิงสาวเหนื่อยจะบ่นกับสัตว์ภูติผู้ซึ่งไม่เคยรับฟังตน เธอจึงเลือกที่จะปล่อยให้มันเลื้อยไปมาอย่างเอาแต่ใจบนศีรษะก่อนจะเดินเข้าไปลงชื่อร่วมเล่นกิจกรรมที่ทางหมู่บ้านจัดขึ้น

มือเรียวเอื้อมไปรับใบกระกาษสี่เหลี่ยมมาถือไว้ ครุ่นคิดสักพักก่อนใช้ปากกาสีแดงเติมรูปแมวลงไป

          "ขอให้มีวันที่ดีนะคะ"

แบบฟอร์มเข้าร่วมกิจกรรม

---

ชื่อ - นามสกุล : Marripearla L. Sullivan 
เผ่าและระดับขั้น : พ่อมดแม่มด ระดับขั้น 3
1 ประโยคก่อนออกล่าความทรงจำ : ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ฉันจะตามหาแก แล้วล่าแกซะ!

Hans Xilvalur

ดวงตาสีน้ำหมึกไล่ไปตามสันปกหนังสือซึ่งเรียงรายกันอยู่บนชั้น เขาเอียงคอไปด้านหนึ่งเมื่อจำต้องอ่านตัวอักษร ครั้นแน่ใจแล้วว่าเป็นเล่มที่ต้องการก็เอื้อมหยิบมันลงมา หาที่นั่งเงียบๆ ก่อนจะจมอยู่กับเรื่องราวอันน่าพิศวง ซึ่งมีทั้งเรื่องเล่าของแม่มดชราแอมเซล ตำนานความรักของเอวาและวาเลเรีย ตำนานสายใยแห่งบุปผา ตลอดจนประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านเอลิเชียนและวันเอลิเชียนรำลึก

เสียงรอบข้างพลันเงียบลงชั่วขณะราวกับเขาหลุดมายังโลกอีกใบ โลกที่มีเพียงเขาและหนังสือตรงหน้า

Marripearla Lily Sullivan

เส้นผมสีดำสนิทเริ่มยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงด้วยฝีมือของเจ้างูสีดำที่เลื้อยไปมาไม่หยุดหย่อน จนเมื่อมันกอใจก็พักพิงตัวนิ่งอยู่กับที่ แต่เมื่อใดก็ตามที่แมริเพิร์ลล่าเริ่มจัดทรงผมของเธอให้เข้าที่ เมื่อนั้นเจ้างูนี่ก็จะเริ่มเลื้อยอีกครั้ง

หากไม่ใช่จงใจก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน

แม่มดสาวเลิกสนใจก่อนจะเดินไปตามห้องสมุด เพื่อหาหนังสือตำนานเอลิเชี่ยน และไม่นานนักหรอก ร่างเล็กเขย่งขึ้นเพื่อหยิบคว้าเอาหนังสือที่อยู่สูงกว่าตน ก่อนจะตระหนักได้ว่าตนเป็นแม่มดในเวลาต่อมาจึงหยิบคฑาออกมาโบกเรียกหนังสือเล่มนั้นมาแทน

หมดเวลาพักใหญ่ไปกับการพลิกหน้าหนังสือเงียบ ๆ ในมุมหนึ่งของห้องสมุด เรื่องราวตำนานที่หลายคนอาจรับรู้กันอยู่แล้ค่อย ๆ หลังไหลผ่านสายตาเข้ามาตามบรรทัดที่กวาดอ่านก่อนจะปิดหน้าหนังสือลฃในเวลาต่อมาเมื่อเธออ่านจบครบทุกหน้ากระดาษ

          "เลิกเอาแต่ใจแล้วไปกันได้แล้วค่ะไรเดน"

---

Balthus Azelheart

หลังจากที่เดินพ้นเขตของโถงแห่งเอสเม่ออกมา ชั้นไม้และหนังสือมากมายก็ปรากฎขึ้นมาในม่านสายตาอีกครั้ง ทั้งบรรยากาศยังคราคร่ำไปด้วยผู้คนชาวเมืองที่แวะเวียนมาพักผ่อนและปลดปล่อยจินตนาการที่หอสมุดแห่งนี้ แต่ดูจะมีจุดหนึ่งที่ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ หรือว่ามีกิจกรรมอะไรหรือเปล่านะ

สองเท้าค่อยๆ พาร่างกายของตัวเองเคลื่อนไปยังจุดนั้นยังสนใจ พลันเห็นแบบฟอร์มในการขอรับสมุดสะสมอะไรบางอย่างอยู่ตรงหน้า ยกยิ้มบางๆ ที่มุมปากของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจกรอกรายละเอียดลงบนแบบฟอร์มนั่นเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมและรับสมุดสะสมนั่นมา ก็มันดูน่าสนุกดีนี่นะ

---

Carden Briar

คาเดนลงจากรถบัสแล้วเข้ามาในหอสมุกอย่างไม่เคยรู้ว่ามีสถานที่นี้มาก่อน เขารู้สึกตื่นเต้นและร่าเริงมาก แล้วมองสำรวจไปรอบๆ

หลังจากย้ายมาอยู่เอลิเชียนได้ครึ่งปี เขาไม่เคยเข้ามาเหยียบสถานที่นี้เลย กลิ่นของหลังสือและบรรยากาศน่าง่วงนอนทำให้ชายหนุ่มไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมาดังๆ ไม่กล้าเดินเสียงดังเกินด้วย

"แสตมป์? ว้าว ทำออกมาสวยดีนะครับ" คาเดนเอ่ย และค่อยๆ ลดเสียงในเบาลงตามความยาวของประโยคที่พูดออกมา ในนี้ทำเสียงเขากังวานชะมัด "ขอบคุณครับ"

แบบฟอร์มเข้าร่วมกิจกรรม

---

ชื่อ - นามสกุล : Carden Briar
เผ่าและระดับขั้น : ธรรมชาติ - แฟรี่ ขั้น 3 
1 ประโยคก่อนออกล่าความทรงจำ : แสตมป์สวยยยย

Balthus Azelheart

หลังจากที่ได้รับสมุดสะสมนั่นมาไว้ในมือ ดวงตาเรียวก็ไล่อ่านรายละเอียดต่างๆ เพิ่มเติมอย่างสนใจ ดูท่าว่าจะเกี่ยวข้องกับตำนานต่างๆ ที่ถูกเล่าขานกันมาหรือเปล่านะ เมื่อเห็นดังนั้น บัลทัสก็มุ่งตรงไปยังโซนชั้นหนังสือในหมวดตำนาน เรื่องเล่า และความเชื่อต่างๆ เพื่อค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม 

"เรื่องนี้ เหมือนจะคุ้นๆ แฮะ?" เสียงทุ้มพึมพำกับตัวเองเบาๆ ขณะที่มองเห็นหนังสือตำนานสายใยแห่งบุปผา เหมือนว่าจะมีงานเทศกาลที่ถูกจัดขึ้นเพื่อรำลึกไปเมื่อไม่นานมานี้หรือเปล่านะ พ่อมดหนุ่มไหวไหล่ของตัวเองเบาๆ พลางหยิบหนังสือตำนานของเอวาและวาลเรียพร้อมกับเรื่องเล่าของแม่มดชราแอมเชลมานั่งอ่านเพิ่มเติมสลับกับมองสมุดสะสมที่พึ่งได้รับมาประกอบกันไปด้วย

"น่าสนใจเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก่อนอื่นคงต้องกลับไปทำแผลที่ห้องก่อนล่ะนะ" บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ อีกครั้ง เมื่อนั่งอ่านตำนานทั้งสามเรื่องจบ พลันความเจ็บจากบาดแผลก็โลดแล่นมาย้ำเตือนเขาอีกครั้ง กายสูงจึงนำหนังสือทั้งหมดไปเก็บเข้าที่ ก่อนจะพาตัวเองเดินออกจากหอสมุดเอลิเชียนไป

---

อ่านตำนาน

Carden Briar

ต้องอ่านตำนานก่อนเหรอ สีหน้าของคาเดนมองไปรอบๆ หอสมุด ก่อนที่จะหยิบตำนานแต่ละเรื่องในเอลิเชียนออกมาอ่าน เขาพยายามจะไม่ทำตัวเสียงดังในห้องสมุด แต่ก็หลุดปากอุทานออกมาทุกทีเลย

"ว้าว เกี่ยวกับความรักทั้งนั้นเลย" เสียงพลิกหน้ากระดาษยังดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง "คิดว่าตอนเลยว่าแค่จัดงานขึ้นมาหาอะไรทำกันเฉยๆ มีอันนี้ด้วยเหรอ"

คาเดนรู้สึกประหนึ่งนักท่องเที่ยวท่านหนึ่งที่กำลังตื่นตาตื่นใจกลับเทศกาลในเอลิเชียน บางอันก็เหมือนจะเคยได้ยินมาแล้วตอนเมา แต่ไม่ได้รู้รายละเอียดเยอะแบบนี้

อ่านตำนาน

Blair Vernier

Fairy

การออกจากบ้านอย่างแท้จริงสำหรับแซกคารีนั้นถือเป็นเรื่องยากพอสมควร อาจเพราะเขาค่อนข้างจะติดบ้านมากถึงมากที่สุดในช่วงนี้จนไม่มีเวลามาหาความสุขนอกที่พักอาศัยให้กับตัวเองสักเท่าไรนัก วันนี้จึงเป็นเหมือนการทำสิ่งใดให้สำเร็จจริง ๆ เสียทีในสายตาของแซกคารี ดวงเนตรกลมสาดส่องไปทั่วหอสมุดเอลิเชียน วันนี้จะหาอะไรมาอ่านเล่นดีล่ะ ?

Blair Vernier

Fairy