เลทีเซียทิ้งตัวลงน้ำทันทีที่เปลวไฟลุกพรึบเข้าใส่ร่างของเธอ เพราะหมดแรงมาแต่เดิมอยู่แล้วทำให้การทิเงตัวลงน้ำไม่ได้ยากอะไร โชคยังดีที่การดับไฟด้วยน้ำและไฟทำให้เลทีเซียพอจะมีสติขึ้นมาบ้าง หญิงสาวแช่ตัวเองให้ไฟมอด สายตามองดูสิ่งที่ตกลงมาพลางเดินเข้าไปหยิบเจ้ากล่องนั่น

"นี่มัน อะไรเหรอคะ?"

ใครบางคนหยิบกล่องที่ว่านั่นไปแล้วหลังจากที่เขาพูดออกไป ฮัสตันเดินไปอยู่ข้างเซมัวร์พลางหันมองสองคนที่เป็นคนบอกให้เขามาที่นี่เพื่อช่วยจัดการสัตว์ประหลาด และฮัสตันเองก็เห็นด้วยกับสิ่งนั้นว่าควรเปิด แต่มันจะปลอดภัยจริงหรือเปล่า ยิ่งมาจากสัตว์ประหลาดบ้านั่นแล้วด้วย

“ระวังนะครับ ไม่รู้มันมีอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยบอกไปตามที่เขาคิด

ตอนนี้เหมือนว่าจะไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงแล้ว แน่นอนว่าร่างกายของเธอก็เช่นกัน มือเรียวของแม่มดสาวแปะที่ร่างกายของเธอเพียงแผ่วเบา เหมือนว่าตอนนี้ยังพอจะทนไหวอยู่ เอาไว้ถึงที่รีสอร์ทแล้วค่อยจัดการก็ได้ 

ดวงตาสีน้ำตาลของแม่มดสาวเลื่อนไปมองโดยรอบก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่กลอ่งซึ่งเธอเห็นมาก่อนหน้านี้เพียงแต่ไม่ได้หยิบมาเท่านั้น ไม่รู้ว่ามันมีความหมายอะไรหรือไม่ แต่ถ้ามันเป็นกล่องกุญแจที่กำลังตามหาก็น่าจะดีล่ะมั้ง

เดสเดโมนาเดินขึ้นบกก่อนจะกลับกลายร่างเป็นมนุษย์ เครื่องรางเก็บเสื้อผ้าของเธอไว้ให้แห้งสนิท ถ้าไม่นับเรือนผมที่เปียกโชก ทุกอย่างก็ดูแห้งดี
 
“นั่นสิ มันร่วงออกมาจากเจ้าหมึกนั่น ระวังด้วยนะคะ”

เนิ่นนานที่เธอไม่ได้พูดอะไรเลยเพราะมัวแต่อยู่ในร่างมนุษย์หมาป่า นี่คงเป็นประโยคแรก ดวงตากลมเหลือบมองอย่างใคร่รู้ ถ้าเป็นกุญแจก็เจ๋งเลย

แวมไพร์สาวรีบเดินขึ้นจากน้ำไปที่ชานพักเหนือบันไดหน้าธนาคารอีกครั้งเมื่อไฟที่จุดติดก่อนหน้าถูกดับ ลงเธอไม่อยากอยู่ในน้ำนานๆเพราะกลัวว่าจะมีเจ้าตัวช็อตไฟฟ้ามาอีก

“พวกมันมาทำอะไรที่นี่ จะปล้นธนาคารอย่างงั้นหรอ เอายังไงต่อดีคะ” วาเลสก้าหันไปถามชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ที่นี่มาก่อนที่พวกเธอจะมาถึง แล้วกลับมาให้ความสนใจกับกล่องที่เลทีเซียหยิบขึ้นมา ว่าแต่กล่องอีกแล้วหรอ? แม้จะเผื่อใจไว้แต่เธอก็อยากให้ด้านในนั้นเป็นกุญแจ

“คราวนี้กล่องอะไรอีกคะเนี่ย”

โรวีน่าเกลียดความเฉอะแฉะ ดวงตาสีเหลืองเข้มของตนเองนั้นมองเนื้อตัวของตนเองอย่างหงุดหงิด ร่างอรชรสะบัดมือดึงมวลน้ำที่เปรอะเปื้อนออกจากตัว พลางเบนสายตามองกล่องที่อยู่ในมือของแม่มดสาว

“แล้วหมึกนั่นเอากล่องมาได้ไง? น่าสงสัยชะมัด” เธอว่าก่อนจะเท้าเอวยืนทิ้งสะโพก จะรู้สึกคลื่นเหียนอีกรอบแล้ว รู้สึกพะอืดพะอมจัง

"หมึกนั่น น่าจะเป็นหนึ่งในตัวประหลาดพวกนั้นนั่นแหละค่ะ เหมือนว่าเมือกของมันจะทำให้ติดไฟได้ดีเลย"

จากที่เธอเจอมาเมื่อครู่นี้ เลทีเซียค้นพบว่าเธอมีสิ่งที่ขยาดเพิ่มขึ้นมาจำนวนมากในเวลาเพียงไม่กี่วัน มือเล็กเอื้อมเปิดกล่องใบจิ๋วออกดูตามคำของคิต เธอเองก็อยากรู้ว่าเจ้าหมึกนั่นมันกลืนอะไรเข้าไปในตัวกัน

เธอยังสงสัยอยู่เลยว่าไฟแช็คของมันโผล่มาจากไหน "หวังว่าจะไม่ใช่อะไรแปลก ๆ ฉันไม่พร้อมถ้ามีอะไรโผล่มาจ๊ะเอ๋นะคะ หรือถ้ามี...ช่วยฉันด้วยนะ"

ฟินเนียสลุกขึ้นมาจากแหล่งน้ำ ก่อนจะพาร่างของตนเข้ามาใกล้ ๆ กับจุดที่หญิงสาวคนหนึ่งกำลังถือกล่องที่ร่วงออกมาจากเจ้าสัตว์หน้าปลาหมึกนั้น "ด้านในนั้นจะมีอะไรกันนะครับ ลองเปิดกันดูมั้ยครับ" เซมัวร์ตั้งคำถามขึ้นมา พร้อมกับลองบอกให้เธอเปิดกล่องนั้นออกเพื่อดูของด้านใน 'หวังว่าจะเป็นอะไรดี ๆ'

วาเลสก้าเดินถอยออกมาเล็กน้อยตอนที่เล็กที่เลทีเซียเปิดกล้อง เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเธอก็เข้าไปดูใกล้ ๆ เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ เมื่อเลทีเซียเปิดกล่องออก ด้านในมีวัตถุประกายแสงวาววับที่แสดงให้เห็นว่าเป็นกุญแจที่ทำจากโลหะที่มีลวดลายซับซ้อนอยู่ แต่อัญมณีสีแดงนี่มัน..

“นี่มัน... กุญแจ! ”

เป็นอีกครั้งที่เธอคงจะต้องพิสูจน์สิ่งที่เจ้าชายจากต่างแดนพูดเอาไว้ กุญแจเลือกผู้ที่จะหยิบ แม้เธอจะมีประสบการณ์ไม่ดีกับการหยิบจับสิ่งของแต่สุดท้ายแวมไพร์สาวก็ลองเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมา เพราะเห็นว่าสีของมันอาจจะเคยเป็นสีแดงก็ได้ใครจะรู้ ในใจก็ภาวนาให้อย่าเกิดอะไรขึ้นอีก เพราะครั้งล่าสุดที่เธอจับอะไรแปลก ๆ ตัวเธอก็หดหายกลายเป็นเจ้าตัวจิ๋วในขวด

"เหมือนจะไม่ใช่กุญแจไขเข้าธนาคารนะคะ" เลทีเซียส่ายหน้าให้เจอร์ราร์ดก่อนเธอจะยื่นกล่องไปหาวาเลสก้า มันเป็นสีแดงแจ๋เลย แล้วเธอก็รู้จักวาเลสก้าที่เป็นแวมไพร์คนเดียว อีกอย่างถ้าเจ้าตัวโดนช็อตก็คงไม่วิญญาณหลุดเหมือนฮันเซลด้วย

"ฉันคิดว่าฉันน่าจะถือไม่ได้ วาเลสก้าหยิบมันทีสิคะ" เธอไม่อยากโดนช็อต แน่นอนอยู่แล้ว นั่นน่ะแน่นอนที่สุดเธอเจ็บมาพอแล้ววันนี้

กล่องที่ถูกเปิดออก ภายในเป็นกุญแจที่เธอไม่เคยเห็น ดูเหมือนว่าจัเป็นกุญแจที่ดูโบราณและมีอัญญมณีประดับสีแดง ต่างจากกุญแจที่เธอเจอเมื่อวานนี้ แสดงว่ากึญแจทั้งสองอาจจะมีอะไรที่ต่างกันอยู่ และจากที่ได้ข้อมูลมาจากทางข้อความ เหมือนจะมีกุญแจที่เหมือนกันตอนนี้ก็สามดอกแล้วสิเนี่ย แล้ว..ยังไงต่อล่ะ ต้องเอาไปให้คุณเลโอหรอ?

สิ่งที่อยู่ด้านในดูเหมือนจะเป็นกุญแจอะไรสักอย่าง อัญมณีที่ประดับอยู่ในนั้นเป็นสีแดงคล้ายคลึงกับอัญมณีของกุญแจดอกอื่นที่เขาเห็นในกลุ่มสนทนารวมของหมู่บ้าน แต่หากต้องเลือกคนหยิบตามคำเมื่อวาน จะต้องเลือกใคร

“เหมือนกุญแจที่เมื่อวานมีคนเจอเลยนี่ครับ” ฮัสตันเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ บ้างก่อนผละออกมา

"ไปหยิบหน่อยไหม" เขาหันบอกกับเซมัวร์

“อ๊ะ กุญแจนั่น เหมือนกุญแจที่โมนากับคุณเลทิเซียเก็บได้เลยค่ะ แค่คนละสีกัน ว่าจะเอาไปให้คุณเลโอที่ห้อง 401 อยู่ เก็บแล้วไปพร้อมกันดีไหม ?”

เดสเดโมนาไม่รู้หรอกว่าใครจะเก็บ แต่ว่าถ้าถือไปได้ทั้งกล่องก็เอากล่องไปด้วยเลยก็ได้นี่นา

“ว่าจะเอาไปลองกับหนังสือรองขาโต๊ะ บางทีพวกเราอาจจะฟลุ๊คก็ได้ ถ้าใช่ขึ้นมาก็เจ๋งเลย”

“กุญแจ?” ขมวดคิ้วก่อนจะหรี่ตาช่วยมองของที่อยู่ในกล่อง เหมือนว่ามันเป็นกุญแจดอกที่เทา ๆ ที่มีทับทิมสีแดงอยู่ที่ปลายหัวกุญแจ สงสัยจะเป็นของสำคัญบางอย่าง หรือไม่ก็เป็นกุญแจสำหรับการไขเข้าคัมภีร์ที่เธอให้เลโอไปงั้นเหรอ?

โรวีน่ามองมันก่อนที่เงือกสาวจะมองดูท่าทีของคนรอบ ๆ และเห็นว่าแวมไพร์สาวเป็นคนหยิบมันขึ้นมา

'กุญแจสีแดง' เมื่อเปิดกล่องออกดูก็ทำให้พบเข้ากับกุญแจรูปร่างประหลาดที่ถูกประดับไปด้วยอัญมณีสีแดงดูสวยงาม 'นี่คงเป็นหนึ่งในสิ่งที่คุณเลโอต้องการสินะ' ฟินเนียสนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการ์เมื่อคืนก่อน ภาพที่พ่อหนุ่มคนนั้นหน้าตาดูเคร่งเครียดพร้อมกับเอ่ยปากราวกับร้องขอ

"ผมว่าไม่ดีกว่าครับคุณลี" ทันใดนั้นเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ก็ท้าให้เขาทำอะไรแปลก ๆ แต่เขาก็ปฏิเสธไปในทันควัน

ทุกอย่างดูจะเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กุญแจสีแดงสวยดอกนั้นอยู่กับคุณวาเลสก้า และคิดว่าในที่นี่คงจะไม่มีอะไรอีกแล้ว ได้เวลาที่แม่มดสาวจะต้องพาตัวเองกลับไปที่รีอสร์ทเสียที เธอมองไปโดยรอบก่อนที่จะขอบคุณคนที่เปิดประตูให้ก่อนที่เธอจะย่างก้าวเข้าไปตามทางธาราวิถีที่ไม่ค่อยจะได้ไปบ่อยนัก ก็เพิ่งจะมีช่วงนี้นี่แหล่ะที่ได้ไป

หลังจากแวมไพร์สาวคนนั้นหยิบกุญแจไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอดีกับที่แวมไพร์คนหนึ่งกลายร่างเป็นค้างคาวบินกลับไป ตอนนี้ฮัสตันเองก็คงเหลือแค่การกลับสู่รีสอร์ตแซงกวิสและให้เธอแจ้งข่าวต่อคนอื่น ๆ เท่านั้น

แวมไพร์หนุ่มเดินตามคนอื่น ๆ เข้าไปในประตูที่เขาเคยพบเมื่อครั้งไปโถงรับรองสภาแห่งเอเดียน กลับสู่ที่ใดก็ตามที่เป็นจุดหมายปลายทางในคราวนี้