ถึงจะบอกว่าการเดินด้วยเท้าจะช่วยประหยัดเงินก็เถอะ แต่ถึงอย่างนั้นก็กินเวลาไปเยอะเหมือนกัน ร่างสูงของชายหนุ่มตระกูลมันสันเดินเข้ามาภายในหอสมุดอย่างไม่รีบร้อน พรางกวาดนัยน์ตาสีน้ำตาลอมเขียวมองบรรยากาศรอบๆ พร้อมครุ่นคิดกับตนเองว่ามาที่นี้ครั้งล่าสุดเมื่อไร แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องใส่ใจตอนนี้ เพราะสิ่งที่เขานั้นจะต้องใส่ใจนั้นก็คือการเขียนหนังสือนั้นเอง เอาหละ ก่อนอื่นต้องหาหนังสือเกี่ยวกับสิ่งที่เราจะเขียนมาศึกษาเรียนรู้ และใช้เป็นตัวอย่างในการอ้างอิงเสียก่อน ก่อนจะเริ่มต้นเขียนหนังสือในวันนี้ คาดว่าคงได้อยู่ที่หอสมุดยาวๆแน่เลยเรา

หลังจากที่โจนาธานหยิบหนังสือมาหลายเล่มเกี่ยวกับสิ่งที่เขานั้นต้องการจะเขียนมาวางไว้บนโต๊ะที่เขานั่งทำงาน โจนาธานก็ตั้งใจศึกษา เรียนรู้ และพยายามเรียบเรียงออกมาให้ดูดี เพื่อให้คนอ่าน อ่านให้เข้าใจมากที่สุด แต่นี้เวลาก็ผ่านไปร่วมสองชั่วโมงได้ ท้องน้อยๆของเขาเองก็เริ่มจะร้องออกมาด้วยความหิวโหย ร่างสูงพักเบรกจากการเขียนหนังสือ พรางลูบที่หน้าท้องของตนเองไปมา ดูเหมือนวันนี้คงได้ทานอาหารมื้อดึกแล้วแหละ ดึกที่ว่าก็คงอาจจะเกือบเที่ยงคืน เพราะวันนี้เขาวางแผนว่าจะกลับดึกๆเสียหน่อย แล้วจะลงแรงตั้งใจเขียนหนังสือให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้ในวันนี้ ว่างั้นแล้วชายหนุ่มตระกูลมันสันก็ลงมือเขียนหนังสือต่อ

เสียงสั่นของโทรศัพท์ได้ปลุกให้ชายหนุ่มตระกูลมันสันตื่นจากภวัง หลังจากที่หลายชั่วโมงผ่านมาโจนาธานได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาเขียนหนังสืออยู่คนเดียวเงียบๆ แทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอหลับไปตอนไหน นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเขียวเช็คอ่านอักษรบนสมุดบันทึกที่ใช้เขียนของเขาไปมา เพื่อเช็คว่าเขียนไว้ถึงไหนแล้ว แต่ดูเหมือนย่อหน้าที่กำลังเขียนค้างไว้ใกล้จะเสร็จ มือเรียวจึงหยิบปากกามาเขียนต่อให้เสร็จ เพราะวันนี้คงจะพอแค่นี้ก่อนสำหรับการเขียนหนังสือเล่มสำคัญของเขา และกลับไปนอนพักผ่อน พรุ่งนี้ก็ค่อยกลับมาใหม่ ใช้เวลาไม่นานเมื่อย่อหน้าถูกเขียนเสร็จ โจนาธานก็ลุกนำหนังสือที่หยิบมากลับไปเก็บเข้าชั้นให้เรียบร้อย และเตรียมตัวสำหรับการเดินทางกลับในวันนี้

เป็นอีกวันที่มาเยือนหอสมุดเอลิเชียน ทันทีที่เดินทางมาถึง ชายหนุ่มตระกูลมันสันก็เดินเข้ามาด้านในพร้อมกับหยิบหนังสือที่ใช้ในการศึกษาและอ้างอิงเหมือนกันกับของเมื่อวานออกมาในทันทีเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาทุ่มแล้ว ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าจะได้เขียนหนังสือมากน้อยแค่ไหน ไม่กี่นาทีต่อมา หนังสือมากมายก็ได้กองอยู่บนโต๊ะและตัวเขานั้นก็พร้อมที่จะลงมือเขียนหนังสือในวันนี้แล้ว มือเรียวหยิบสมุดปากกาออกมาเตรียมให้พร้อม ก่อนจะเริ่มต้นด้วยการอ่านทวนที่เขียนไปเมื่อวาน แล้วก็ค่อยๆเริ่มเขียนต่อหลังจากนั้น

หลังจากที่นั่งเขียนหนังสือมาเป็นเวลานานร่วมชั่วโมง โจนาธานก็พักเบรกดื่มน้ำเล็กน้อยเพื่อให้ร่างกายของตนเองสดชื่น พรางไล่เช็คและอ่านเนื้อหาที่เขานั้นตั้งใจเขียนมาเป็นเวลานาน ส่วนผลลัพธ์ออกมาเป็นที่หน้าพอใจ แล้วเขาเองก็เขียนมาได้เกินครึ่งทางแล้ว แต่ถึงแบบนั้นก็ใช่ว่าเนื้อหาที่เขาเขียนจะโอเคไปเสียหมด เพราะถึงอย่างไงเขาก็ต้องนำเนื้อหาทั้งหมดนี้ไปส่งตรวจอีกครั้ง เอาหละ ไม่ว่าจะได้แก้อีกสักกี่ครั้ง เราก็จะสู้ ครุ่นคิดปลุกไฟให้ตนเองสักเล็กน้อยและก็ได้เวลาลงมือเขียนหนังสือต่อในคืนนี้

อีกไม่นานเท่านั้นก็ใกล้จะถึงจุดปลายทางแล้ว ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตัวเขาเขียนมาเยอะมากมายเท่าไหร่ แต่เขียนไปเขียนไป ความคิดที่อยากจะเล่าเรื่องออกมาก็มีมากเพิ่มขึ้นไปอีก ขอบอกแบบตามตรงตัวเขาก็ไม่ค่อยปักหลักอยู่ที่เอลิเชียนตลอด เทศกาลหลายๆเทศกาลก็แทบจะไม่ได้แวะไปด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่วันเอลิเชียนรำลึกที่เขานั้นเข้าร่วมอยู่ทุกปี เพราะงั้นนั้นเป็นเรื่องยากที่จะเขียนหนังสือเล่มนี้ออกมา แต่เพราะอิสระในการเล่าเรื่องที่จะเขียนออกมานำเสนอในรูปแบบไหนก็ได้ ก็เลยทำให้เป็นเรื่องง่าย ที่จะเขียนบอกเล่าได้ตามสไตส์ของตัวเขาเอง เอาหละ คาดว่าอีกไม่กี่หน้าก็จะเขียนเสร็จแล้ว ฮึบ

ยามสายของอีกวันต่อมา ร่างสูงของชายหนุ่มตระกูลมันสันได้สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากการนอนหลับไหลมาเป็นเวลานาน ก่อนจะรับรู้ได้ว่าตนเองนั้นเผลอหลับไป ให้ตายเถอะ รู้แบบนั้นก็รีบรวบรวมสติตนเองให้เต็มที แล้วเปิดสมุดเช็คดูเนื้อหาที่เขานั้นเขียนมาทั้งหมด ใกล้จะเขียนเสร็จแล้วนิ เห็นแบบนั้นโจนาธานก็อ่านสิ่งที่ตัวเองเขียนอีกรอบเพื่อทวนความจำ ก่อนจะลงมือละเลงเขียนเนื้อหาที่ยังเหลืออยู่ลงไปต่อ แค่นี้ก็สามารถนำส่งตรวจได้ แต่ก็ใช้ว่ามันจะจบแค่นี้ เพราะเขานั้นจะต้องนำมาเข้าเล่มและตีพิมพ์อีก ถ้าหากว่าเนื้อหาผ่านแล้วอะนะ