พูดกันตามตรง เบธานีไม่ค่อยชอบบรรยากาศของเดือนแห่งความรักประจำปีนี้สักเท่าไหร่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลักจากที่เกิดความจำเป็นให้หญิงสาวต้องย้ายตัวเองออกจากบ้านแสนรักบนถนนพัมป์กินส์ และอาศัยอยู่ในห้องพักระดับซูพีเรียร์ของคุณแชนเลอร์ระหว่างรอให้การตกแต่งเสร็จสมบูรณ์ไปก่อน

ท้ายที่สุดวูล์ฟบลัดจึงได้หันหน้าเข้าหากิจกรรมโปรดที่มักทำในเวลาแบบนี้ อย่างการโหมงานให้หนักจนลืมวันลืมคืนไปสักพักหนึ่ง

คงเพราะแบบนั้น แม่มดสาวจึงได้เคลื่อนตัวมายังหอสมุดกลางด้วยไม้กวาดบินด้ามโปรด เพื่อหาข้อมูลในใช้ประกอบการคิดค้นพิธีทำสเปลจาร์ประจำเดือนที่เธอได้ลงชื่อรับผิดชอบเอาไว้

นิ้วเรียวที่เคลื่อนไหวแผ่วเบาบังคับหนังสือเล่มหนาออกจากชั้นที่สูงเกินเอื้อมหยุดลงทันทีที่ได้ยินเสียงทักทาย ดวงหน้าสวยผินมองไปทางต้นเสียงพร้อม ๆ กันกับที่แอบดันเจ้าหนังสือกลับเข้าเข้าที่อย่างแนบเนียน ก่อนสีหน้าของเบธานีจะดูโล่งใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพบว่าเป็นเงือกหนุ่มเจ้าของงานหมั้นที่เธอเคยทำงานให้เมื่อปลายปีที่แล้ว

เช่นนั้นก็คงไม่มีเหตุผลให้ปกปิดเวทมนตร์ของตัวเอง

“สวัสดีค่ะคุณเรกูลัส วันนี้เบ็ตมายืมอ่านตำราสเปลจาร์กับมายาภาษาดอกไม้ค่ะ มีงานเข้ามาสำหรับเดือนเมษายนพอดี” ไม่พูดเปล่า เวทมนตร์ของเธอก็ดึงเอาหนังสือเหล่านั้นออกมาจากชั้นวางอีกครั้ง ก่อนควบคุมให้มันลอยมาอยู่ในมืออย่างนุ่มนวลไม่ให้เสียหาย แหงล่ะ คงไม่มีใครอยากทำหนังสือชำรุดต่อหน้าบรรณารักษ์หรอกใช่ไหม ?

จะว่าไป การได้เจอบุคคลที่เธอรู้แน่ ๆ ว่ามีคู่รักอยู่แล้วก็ถือเป็นโอกาสดีเหมือนกัน เบธานีควรเก็บพลังงานนี้ไว้สักหน่อย เผื่อจะได้ใช้อะไรในอนาคต

ตัดสินใจได้เสร็จสรรพ หญิงสาวก็ค่อย ๆ หยิบเอาผลึกคริสตัลออกมาถือไว้ติดตัวแล้วเปิดหัวข้อให้อีกฝ่ายได้พูดถึงสถานการณ์ความรักช่วงนี้ “แล้ว... หลังจบงานหมั้นไปคุณเรกูลัสเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมคะ ?”

ครั้นได้ยินเสียงอุ้บระคนพลั้งปากพูดสิ่งที่ไม่ควรเอ่ยออกมา เบธานีก็เริ่มตั้งคำถามในใจอยู่เงียบ ๆ ว่าคุ้มแล้วหรือยังกับการทำภารกิจคืนเดือนดับของเผ่ามนตรารอบนี้ เพราะดูเหมือนคนโสดอย่างเธอจะต้องทนฟังเรื่องแบบนี้ไปอีกพักใหญ่ ๆ เลยทีเดียว

แต่ถ้าถามว่าจะเอาไหมพลังงานความรักเนี่ย
ตอบได้เลยว่า เอา !!

“อา . . ดีจังเลยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ของเบ็ตเองก็ทำบ่อย ๆ จนตอนนี้นอนแยกห้องกันไม่ได้แล้วค่ะ พวกท่านบอกว่าถ้าไม่ได้กลิ่นจะนอนไม่หลับแล้ว คุณเรกูลัสก็ต้องระวังนะคะ” เสียงนุ่มอดไม่ได้ที่จะแซวขึ้นมาพร้อมรอยยิ้มเมื่อได้พูดถึงครอบครัวเล็ก ๆ แต่แสนอบอุ่นของตน

---

วูล์ฟบลัดสาวยิ้มค้างไปจังหวะหนึ่ง เธออดไม่ได้ที่จะยืนกระพริบตาปริบ ๆ อย่างเงียบเชียบ ทว่าไม่นานนักก็ปัดคำสันนิษฐานแปลก ๆ ของตัวเองออกไปจากศีรษะเล็กได้

บางที . . เธอควรจะพาอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องนอกห้องนอนเสียหน่อย

“คู่ข้าวใหม่ปลามันคงมีเรื่องให้คุยกันเยอะสินะคะ แล้วในวันหยุดทั้งคู่มีกิจกรรมโปรดที่ชอบทำด้วยกันบ้างไหมคะ ช่วงนี้เบ็ตเริ่มหมดมุกจะหาอะไรทำแล้วน่ะ”

---

พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าทีป้องปากหญิงสาวก็โน้มตัวเข้าหาเพื่อให้ได้ยินประโยคต่อไปง่ายขึ้นอย่างเคยตัว รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าจิ้มลิ้มทันทีที่ฝ่ายเงือกพูดจนจบประโยค เหตุผลดังกล่าวนั่นชวนให้วูล์ฟบลัดนึกเอ็นดูอย่างอดไม่ได้ แต่เธอคงไม่ได้มารยาททรามจนคิดแสดงความเอ็นดูดังกล่าวออกมาอย่างโจ่งแจ้ง

กลับกัน เธอเลือกเอียงศีรษะไปทางซ้ายเล็กน้อยพร้อมตั้งคำถาม “เอ . . แต่เบ็ตได้ยินมาว่าลูซินชอบแมวมากเลยล่ะค่ะ เอาเถอะ แต่ไหนแต่ไรรายนั้นก็ไม่ค่อยเต็มอยู่แล้ว”

“ขอบคุณสำหรับไอเดียฆ่าเวลานะคะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเบ็ตขอขโมยเมนูอาหารค่ำด้วยได้ไหม ปกติทางนั้นทำอาหารกันเองหรือเปล่าคะ ชอบเมนูไหนเป็นพิเศษไหมเอ่ย”

---

ศีรษะเล็กกดลงหนึ่งจังหวะเป็นการพยักหน้ารับรู้ ถึงจะจดจำไว้ว่าเมนูทั้งสองนั้นเป็นสิ่งที่อีกฝ่ายทานบ่อย ๆ แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะไปหาทานตามในค่ำคืนนี้อยู่ดี ถึงแม้จะเกิดและเติบโตในฝั่งตะวันตก แต่หญิงสาวก็รับเอาวัฒนธรรมและความชอบในเรื่องอาหารการกินต่าง ๆ มาจากแม่ชาวเกาหลีใต้เสียเต็มที่ จนกลายเป็นว่าชอบทานข้าวมากกว่าเส้นเป็นไหน ๆ ไปเลยทีเดียว

เว้นเมนูก๋วยเตี๋ยวเรือเส้นใหญ่จากประเทศไทยไว้อย่างหนึ่งล่ะนะ

“ได้ฟังแบบนี้แล้วอยากมีแฟนขึ้นมาบ้างเลยค่ะ คนมีคู่ดี ๆ นี่แต้มบุญสูงกันจังเลยน้า”

---

"ไม่จริงหรอกค่ะ เบ็ตได้ยินมาว่าคนส่วนมากมักจะกลัวเบ็ตกัน คงเป็นเพราะหน้านิ่งแล้วดูดุแน่ ๆ แต่ขอบคุณมากนะคะ" เป็นอีกครั้งของวันที่บรรณารักษ์ของเมืองเอลิเชียนสร้างรอยยิ้มให้กับแม่มดสาว ก่อนดวงตาโฉบเฉี่ยวจะเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังที่อยู่ด้านหลังของคู่สนทนาไปอีกหน่อย

"จริงด้วย คุยเพลินจนดึกขนาดนี้แล้วเหรอ งั้นขอยืมไปอ่านที่บ้านเลยดีกว่าค่ะ ขอโทษที่รบกวนมาตั้งนานนะเลยคะ" เธออยู่บอกลาคุณเรกูลัสอีกเล็กน้อย แล้วจึงขอตัวไปทำเรื่องยืมหนังสือให้เสร็จก่อนหมดเวลาให้บริการ

---