Regulus C.

"ใช่เล่มนี้หรือเปล่าครับ เนี่ยแหละเหลือแค่เล่มเดียวแล้ว ถ้าหากคุณมาช้ากว่านี้อาจจะไม่ได้เอาไปอ่านแล้วนะครั.. อะ -- เอ๋?"

เรกูลัสเอียงหัวน้อย ๆ ก่อนจะหยุดพูดพลางส่งเสียงประหลาดใจ ไม่ใช่ตำราเล่มนี้แล้วจะเป็นเล่มไหนไปได้ เงือกหนุ่มรับตำราคืนมาจากคนตรงหน้าแล้วพลิกดูเหมือนกับจะไม่เชื่อว่าตนเองนั้นหยิบหนังสือผิดเล่มให้คนเข้ามาใช้บริการ เพราะมันไม่ใช่วิสัยปกติของเรกูลัสที่มีความเชี่ยวชาญด้านการจดจำตำแหน่งหนังสือในหอสมุดแห่งนี้ จะหยิบหนังสือผิดเล่มได้

"คุณต้องการหนังสือแบบไหนครับ..? ตำราเล่มนี้เป็นประวัติของหมู่บ้านที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วนะ นอกจากนี้คงไม่มีแล้ว" บรรณารักษ์หนุ่มยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอย เดินไปตามชั้นต่าง ๆ เพื่อดูว่าจะมีตำราที่อีกฝ่ายต้องการหรือเปล่า ทำไมไม่บอกให้ชัดเจนล่ะว่าลักษณะของหนังสือที่ต้องการเป็นแบบไหน

Regulus C.

เหงื่อเริ่มชื้นบริเวณหน้าผากของเรกูลัสเพราะเขาต้องก้ม ๆ เงย ๆ หาหนังสือที่อีกฝ่ายต้องการ จนเงือกหนุ่มเริ่มจะสงสัยในตัวเองแล้วว่าเขาความจำดีจริงหรือเปล่า ทำไมหาหนังสือให้อีกฝ่ายไม่เจอสักที เขาเองก็รู้สึกหัวเสีย อีกทั้งยังเสียหน้าเหมือนกันที่ไม่สามารถตามหาหนังสือที่อีกฝ่ายต้องการได้เจอ

"อะไรนะครับ?" ถ้อยคำต่อว่าที่ออกมาจากปากของผู้มาเยือน เหมือนมือบอน ๆ ที่มากระตุกเกล็ดเงือก ขีดบอกความโกรธของเรกูลัสเพิ่มขึ้นมายี่สิบเปอร์เซ็นต์จากสามสิบ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดออกไป

"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่สามารถหาหนังสือให้คุณได้ คงเป็นเพราะคนที่ตามหาบอกลักษณะของมันไม่ชัดเจนละมั้งครับ ถ้างั้นแนะนำให้คุณไปตามหาที่หอสมุดแห่งอื่นดูนะครับ เผื่อจะเจอ ที่นี่คงไม่มีหนังสือที่คุณตามหาหรอก"

เขาหันหลังเดินหนี แต่ก่อนจะเดินห่างไปมากกว่านี้ เรกูลัสก็หันมาพูดตอบในสิ่งที่อีกฝ่ายถาม

"ถ้าอยากเจอพวกเขาละก็ลองไปที่งานเลี้ยงอาหารค่ำวันที่สิบสองก็ได้ครับ หวังว่าคุณจะไม่ไปพูดจาแบบนี้ใส่ใครอีกนะ - ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็.. เชิญออกได้ครับ ที่นี่ไม่ใช่ที่เดินลอยชาย"

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

on

Silvia

เมื่อแน่ใจแล้วว่าที่ธนาคารไม่น่าจะมีอันตรายจากกลุ่มแวมไพร์ปริศนา แวมไพร์สาวก็เดินทางจากธนาคารเกอเบลล์มายังหอสมุดเอลิเชียนด้วยความเร็วชั่วพริบตาต่อเพื่อทำการสำรวจและเฝ้าระวังอย่างขยันขันแข็ง เพราะขนาดเธอเองยังปะปนอยู่กับฝูงชนในหมู่บ้านได้ กลุ่มแวมไพร์ปริศนานั้นเองก็ย่อมสามารถซ่อนตัวอยู่ในชุมชนแห่งนี้ได้เหมือนกัน และทันทีที่มาถึงหอสมุดก็ทำเนียนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงมุมหนึ่งของหอสมุดเงียบๆ เพียงคนเดียว

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

on

Silvia

นั่งเล่นอยู่ในหอสมุดมาได้สักพักก็โล่งใจที่ไม่พบอะไรที่ดูอันตราย ไม่มีกลุ่มแวมไพร์ลึกลับแฝงตัวเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ พอนึกถึงภารกิจของเผ่าพันธุ์ที่ต้องทำก็ตัดสินใจที่จะหยุดการสำรวจและเฝ้าระวังอันตรายเหล่านั้นไปก่อน และเปลี่ยนเป็นการเดินไปหยิบหนังสือในหมวดประวัติศาสตร์ของเอลิเชียนมาถือไว้ ก่อนจะเริ่มเปิดหน้าหนังสือเพื่ออ่านเรื่องราวของหมู่บ้านแห่งนี้อย่างจริงจังดูสักครั้งด้วยความสนใจ