Hans

แสงไฟสีเหลือนวลสบายตาช่วยทำให้อาการระคายเคืองของเขาไม่แย่ลง น้ำตาเขายังไหลอยู่อาจต้องใช้เวลาสักพัก ต้องโทษแฟรี่กอนซาเลซนั่นคนเดียว เขาหวังว่าสภาพดวงตาเธอจะย่ำแย่พอกัน ฮันส์วางดอกไอริสสีฟ้าไว้บนโต๊ะไม้ เดินหายไปในแถวของชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์และกลับมาพร้อมตำราเอลิเชียน

บทประวัติเผ่าพันธุ์ชาวเงือกถูกเปิดออก ฮันส์ค่อย ๆ อ่านอย่างใจเย็นแม้จะยังรู้สึกแสบร้อนรอบดวงตาอยู่ก็ตาม สีกระดาษถนอมสายตาเป็นสิ่งที่เขานึกขอบคุณ ฮันส์ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาออกแล้วอ่านต่อ

---

Hans

อ่านหนังสือตอนบ่ายเป็นความคิดที่ดี ฮันส์ลงจากรถบัสแล้วเดินเท้าต่อจากป้ายมายังหอสมุดเอลิเชียน บรรยากาศยังคงสงบเงียบเช่นเคย เขาตรงไปที่ชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์แล้วหยิบตำราเอลิเชียนเล่มเดิมออกมานั่งที่โต๊ะมุมห้อง เปิดโคมไฟสีนวลตา พลิกหน้ากระดาษหาส่วนที่เขาอ่านค้างไว้คราวก่อน ซึ่งเป็นส่วนประวัติเผ่าพันธุ์แฟรี่ 

---

ashlyn

ให้อาหารเจ้าโกลเด้นเรียบร้อยก็รีบออกจากบ้านมายังหอสมุดในทันที ในวันหยุดแบบนี้คงจะไม่ค่อยมีคนนัก เหมาะแก่การศึกษาข้อมูลและใช้เวลาสักพักใหญ่ในหอสมุด

แฟรี่สาวก้าวเข้าไปในหอสมุดอย่างเงียบเชียบ โดยได้เลื่อนสายตามองหาหมวดที่ต้องการจะค้นคว้าข้อมูล เมื่อพบแล้วจึงตรงไปยังหมวดประวัติศาสตร์ทันทีและเข้าไปในระหว่างชั้นหนังสือ ในขณะที่มือก็หยิบเล่มหนึ่งขึ้นมา พลันหลุบสายตามองเวลาบนข้อมือครู่หนึ่ง

---

Hans

เสียงฝีเท้าจากทางเข้าของผู้มาใหม่แว่วริมโสต ฮันส์มิได้สนใจมากนักเพราะเขายังจดจ่อและใช้สมาธิกับการอ่านประวัติเผ่าพันธุ์บนหน้ากระดาษ เรียวนิ้วแทรกระหว่างช่องว่างเล็ก ๆ พลิกเปิดหน้าถัดไปอย่างใจเย็น เขามีเวลาเหลือเฟือจะอยู่ที่หอสมุดเอลิเชียนตลอดทั้งบ่ายก็ยังได้ เพราะธุระที่ต้องจัดการเหลือน้อยเต็มที เสร็จจากตรงนี้เขาอาจนอนพักสักหน่อย

---

ashlyn

แม้จะพอรู้เกี่ยวกับวันเอลิเชียนรำลึกมาบ้าง แต่นั่นคงไม่เท่ากับการได้มาศึกษาผ่านตำราที่อยู่ในหอสมุดเอลิเชียนหรอก เพราะบางทีแอชลินก็ไม่มั่นใจว่าข้อมูลที่รับรู้มานั้นมันอาจจะเลือนหายไปตามกาลเวลา เมื่อได้เล่มที่ต้องการมาแล้วก็ตรงไปยังโต๊ะริมหน้าต่างหอสมุดที่อยู่ชิดมุม โดยบรรยากาศในตอนนี้ค่อนข้างเงียบ

---

Hans

ประวัติของหมู่บ้านเอลิเชียนมีรายละเอียดค่อนข้างเยอะ ฮันส์ใช้เวลากับหน้าเดิมมากกว่าครึ่งชั่วโมง สมองเขาต้องการเวลาทำความเข้าใจทั้งชื่อผู้ถูกจารึกและเหตุการณ์ต่าง ๆ เรื่องพวกนี้เกิดก่อนตัวเขาจะลืมตาดูโลกหลายปี เป็นยุคแห่งความวุ่นวายโดยแท้ โชคดีที่ความขัดแย้งจบลงแล้ว หมู่บ้านเอลิเชียนสงบสุขและน่าอยู่ ฮันส์หวังให้เป็นเช่นนี้ต่อไปอีกยาวนาน

---

ashlyn

ตำราถูกวางลงบนโต๊ะ พร้อมกับแอชลินที่เลื่อนเก้าอี้ออกแล้วหย่อนตัวลง แฟรี่สาวเลื่อนตำรามาตรงหน้าของตนเองก่อนจะเปิดไปทีละหน้าเพื่อที่จะเริ่มศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับวันเอลิเชียนรำลึก รวมไปถึงข้อมูลเผ่าพันธุ์ด้วย บางทีอาจจะมีอะไรที่เราไม่รู้หรือมีข้อมูลอะไรใหม่ ๆ ให้ศึกษา แน่นอนว่าหล่อนชอบอะไรที่เป็นประวัติศาสตร์ไม่น้อยเลย

---

ashlyn

เสียงพลิกกระดาษทำให้แอชลินโฟกัสไปกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า โดยได้ตัดขาดกับโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง นัยน์ตาสีเข้มจดจ่ออยู่ที่ตัวอักษรบนแผ่นกระดาษนั้น แม้ว่าจะเลยครึ่งเดือนแรกมาแล้วแต่ก็ยังไม่หมดเดือน

ดังนั้นแล้วแอชลินยังมีเวลาศึกษาอีกตั้งหลายวันจนกว่าจะถึงสิ้นเดือน หล่อนไม่แน่ใจเท่าไรนักว่าหากวันนี้อ่านไม่จบจะสามารถทำเรื่องขอยืมหนังสือจากหอสมุดกลับไปได้หรือเปล่า

---

ashlyn

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่เมื่อมองหมายเลขหน้าก็ตกใจขึ้นมานิดหน่อย โดยพื้นฐานแล้วแอชลินเองก็เป็นคนที่อ่านหนังสือเร็วอยู่แล้ว แต่พอเป็นเรื่องที่สนใจก็กลับไวขึ้นเป็นคูณสองคูณสามเลย

แฟรี่สาวที่ได้ยินเสียงเอ่ยเรียกที่คุ้นเคยก็ได้ผินใบหน้าไปยังเจ้าของเสียง ก่อนจะระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นคามิน หล่อนชวนให้อีกฝ่ายมานั่งด้วยกันในทันที

"โอ๊ะ คามิน มาอ่านหนังสือเหรอคะ มานั่งด้วยกันไหม ๆ"

---

ashlyn

แฟรี่สาวพยักหน้าน้อย ๆ หลังจากที่ได้ยินที่เพื่อนสาวเอ่ยออกมา บรรยากาศที่หอสมุดน่ะก็เงียบจริง ๆ ราวกับว่าไม่มีใครอยู่เสียแบบนั้น ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่ออีกครั้ง พร้อมกับเสียงหวานที่ได้เอ่ยขึ้นมา

"ใช่แล้วค่ะ คามินสนใจพวกประวัติศาสตร์ไหม หรืออะไรที่คล้าย ๆ กันน่ะ" เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นสนใจหนังสือประเภทไหนบ้างจึงได้เอ่ยชวนคุยขึ้นในขณะที่สายตาก็จดจ่อกับเนื้อหาตรงหน้า

---

Hans

เวลาล่วงเลยสู่เย็นย่ำ เหลือเนื้อหาอีกย่อหน้าก็จบแล้ว แสงแดดจากนอกหน้าต่างหลังม่านเนื้อบางค่อย ๆ อ่อนลง วันนี้ฝนจะตกอีกไหม ฮันส์เกิดคำถาม

สัปดาห์ที่ผ่านมาฝนพรำและอากาศชื้น เมฆบนฟ้าเกาะกลุ่มกันตั้งเค้าเห็นได้ไกล ๆ เขานึกเสียดายเพราะก่อนเดินทางมาหอสมุดเขาดันลืมพกร่ม ภาวนาแค่เพียงว่าจะกลับทันก่อนฝนเท

---

ashlyn

แอชลินที่ได้ฟังก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะประวัติศาสตร์นั้นชวนง่วงจริง ๆ แต่หากสนใจขึ้นมาก็จะกลายเป็นเรื่องที่น่าสนุกไปเลย แผ่นกระดาษถูกพลิกไปทีละหน้าจนในตอนนี้ก็มาหยุดอยู่ที่เรื่องที่เกี่ยวกับข้อมูลแต่ละเผ่าพันธุ์ในหมู่บ้านเอลิเชียน

"อื้อ ฉันเข้าใจนะคะ - ใช่แล้วล่ะ เรื่องที่เพิ่งอ่านจบไปเป็นวันสำคัญของหมู่บ้านเราน่ะค่ะ แล้วก็กำลังศึกษาเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ต่อเลย"

---

ashlyn

ทันทีที่ได้ยินคำเอ่ยชมจากเพื่อนสาวก็ทำให้เจ้าหล่อนหลุดหัวเราะน้อย ๆ ออกมา ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย เมื่อสักครู่นี้จะไม่นับว่าเป็นการทำเสียงดังหรอกใช่ไหมนะ ? เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้ส่งเสียงรบกวนใครก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

"ใช่แล้วค่ะ เซย์จิอยู่ที่บ้านน่ะ ไม่กล้าพามาด้วยเลยน่ะสิ กลัวว่าจะรบกวนคนอื่นที่มาใช้นั่งอ่านหนังสือเอาได้" เสียงหวานเอ่ย ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าในวันนี้เธอเองก็ไม่เห็นไคเดนเช่นกัน

"ว่าแต่ไคเดนเองก็อยู่ที่บ้านเหรอคะ"

---

ashlyn

พอได้ยินที่เพื่อนสาวพูดถึงอากาศที่เปลี่ยนแปลงค่อนข้างบ่อยในช่วงนี้ก็เห็นด้วยขึ้นมา ช่วงนี้น่ะฝนตกบ่อยจริง ๆ ในบางครั้งหากไม่จำเป็นจริง ๆ ก็จะไม่พาไปด้วยเลย

"ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมากจริง ๆ ค่ะ กลัวพวกเด็ก ๆ จะปรับตัวไม่ทันกันแล้วจะป่วยไปจริง ๆ" ดังนั้นแล้วให้อยู่ในบ้านคงจะดีที่สุดในช่วงนี้น่ะ - เสียงพลิกกระดาษทำให้รู้ว่าแม้จะสนทนาอยู่แต่เจ้าตัวก็ยังคงศึกษาข้อมูลจากตำราเล่มนี้ไปด้วย

"ฝากความคิดถึงไปถึงไคเดนด้วยนะคะ จริงสิ คามินอ่านนิยายแนวไหนเหรอ ๆ" เหมือนจะลืมไปว่าก่อนหน้านั้นอีกฝ่ายบอกว่าชอบอ่านนิยาย

---