รู้สึกโล่งอกที่สามารถดับไฟได้ ครั้นมองมาที่เสื้อผ้าเปียกชุ่มน้ำของตัวเองมีคราบไหม้เล็กๆ ก็รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเอาเสื้อตัวนั้นกลับมาสวมใส่ไม่ให้เกิดภาพอุจาดตากับคนอื่นๆ จากนั้นก็คิดว่าจะหันกลับไปตอบชายหนุ่มที่วิ่งออกมาถามด้วยความตกใจ แต่พอนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองก็ไม่ได้ทราบเรื่องราวอะไรมากนัก จึงเลือกที่จะหุบปากลงแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ แทนด้วยความระมัดระวัง

"ฝากด้วยนะครับ!" รอยซ์ตะโกนไล่หลังก่อนจะส่งโทรจิตไปอธิบายกับเรกูลัส

"เมื่อกี้เห็นมีอะไรซักอย่างอยู่บนหลังคา แล้วก็เหมือนโยนไม้ขีดไฟลงมาจนไฟลุกโชนลากยาวไปทั่วทั้งหน้าหอสมุดเลย โชคดีที่ดับไฟได้ทันแล้วมันยังไม่ลามไปไหนก่อน"

หลังจากที่ส่งโทรจิตไปหาเรกูลัสแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองดูสถานการณ์​ ก่อนจะหันไปมองรอบข้างเผื่อว่ามีตัวอะไรจะเข้ามาหาเข้าอีก ไว้ใจไม่ได้เลยจริง ๆ

ความโล่งใจเข้าแทรกแทนที่เมื่อเห็นว่าไฟที่กำลังติดนั้นดับมอดลงไปด้วยความรวดเร็ว เชื่อว่าทุกคนคงตกใจแย่หากว่าไฟนี่ลากเข้าถึงภายใน วาเนสซ่าละสายตาของตัวเองออกจากเหตุการณ์ตรงหน้า วกกลับไปยังต้นตอของไม้ขีดไฟที่เป็นตัวการของเรื่องที่เกิดขึ้น

“ฉันขอตรวจสอบอะไรหน่อยนะคะ” เธอเอ่ยบอกคนอื่น ๆ ก่อนที่ปีกข้างหลังจะกางออกและโผบินขึ้นไปเหนือหอสมุดเพื่อหาต้นตอของเรื่องนี้

ตอนนี้สถานการณ์ในหอสมุดเป็นไปอย่างราบรื่น เว้นก็แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ด้านนอก เขาเองก็ได้กลิ่นเหมือนกันแต่ตอนนี้กลิ่นกลับจางลง ทว่าเขาก็เลือกที่จะเคลื่อนตัวตามไปด้านนอกก่อนจะเห็นว่ามีคนเพิ่งดับไฟไปได้

“เป็นอะไรไหม” เขารีบเข้าไปหารอยซ์ที่วิ่งออกมาเป็นคนแรก ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้เป็นอะไรมาก เขาจึงปล่อยให้เจ้าตัวจัดการเรื่องตรงนี้ไปก่อน

“งั้นผมรีบไปช่วยเอาหนังสือขึ้นรถนะครับ” ว่าจบร่างสูงก็พุ่งตัวกลับเข้าไปด้านในหอสมุดและหยิบหนังสือออกมาขนกลับไปยังรถบัสด้วยความรวดเร็ว เหมือนการแข่งกับเวลาก็สำคัญไม่แพ้การหาคำตอบของสิ่งผิดปกติหลายต่อหลายอย่าง

“รีบขนหนังสือขึ้นรถกันเถอะคะ...” ในเมื่อสัตว์ประหลาดถูกจัดการไปแล้วตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคงจะต้องแบ่งเป็นสองอย่างไม่รู้ว่าไฟนั้นเกิดขึ้นได้ยังไงแต่ดูเหมือนว่าอีกฝั่งจะพยายามหาต้นตอจากด้านบน ส่วนหนังสือก็ควรจะถูกขนขึ้นรถไปก่อนเธอจึงรีบยกมันเท่าที่ยกได้แล้วทยอยนำขึ้นไปเก็บบนรถอย่างระมัดระวังไม่ให้เล่มไหนเปียกหรือเปรอะเปื้อน

ดูเหมือนว่าด้านนอกยังเกิดเรื่องไม่หยุด กลิ่นเหม็นไหม้ลอยเข้ามาถึงด้านในทำให้คุณเรกูลัสวิ่งออกไปดูในทันที ส่วนคนที่เหลือก็ได้แต่ขนหนังสือตามออกไปอย่างรวดเร็ว รวมถึงเบลลานีย์เองที่ได้รับคำตอบว่าขนไปเท่านี้ก็เพียงพอแล้วก็รีบขนหนังสือเดินตามออกไปข้างนอก โดยไม่ลืมที่จะปิดไฟกลับเหมือนเดิมส่วนประตูก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณเรกูลัสไปแล้วกัน จากนั้นก็รีบตามไปดูสถานการณ์ด้านนอก ได้ยินแว่ว ๆ ว่ามีคนจุดไฟหรืออะไรสักอย่าง เธอจึงเงยขึ้นฟ้าตามจุดที่มีบนขึ้นไปสำรวจด้วย

เลทีเซียนำหนังสือหอบใส่อ้อมแขนไว้อย่างดีเดินตามออกมาด้านนอก ไม่วายหันไปตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่ลืมเล่นไหนไป ก่อนที่แสงจากผีเสื้อตัวจ้อยจะบินมาเกาะที่หลังมือหายไปกลายเป็นสัญลักษณ์ของรอบประทับรูปปีก ดวงตาคู่สวยปรายสบสบรอยนั่นเล็กน้อย เหมือนบัพจะใช้งานเองอีกแล้ว

รีบเดินตามออกไปด้านนอกพร้อมหนังสือที่ลอยตามมา กลิ่นเหม็นไหม้คล้ายมีอะไรโดนเผาทำให้เลทีเซียส่งแมวดำของเธอไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

พิงค์เบอร์รี่เงยหน้าจากตำราที่ขนแยกออกมากลับมาหาเรกูลัสแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะวิ่งหนีหายไปที่ไหนอีกแล้ว เธอกวาดมองตำราหนาหนักทั้งหลายที่แยกกองออกไว้ใช้เวทยกของช่วยจัดการให้มันเดินตามตัวเองไปทางเรกูลัสที่นำไปก่อน สองแขนก็กอดตำราเล่มโปรดที่ชอบอ่านไปด้วยบางทีการขนย้ายเด็ก ๆ ครั้งนี้อาจเสร็จเร็วกว่าที่คิด พิงค์เบอร์รี่เดินเตาะแตะออกมาพร้อมตำราหลายเล่มต่อหลายเล่มเพื่อนำขนขึ้นรถไป

“ขอบคุณฮะ” ฮันเซลยิ้มแป้นแล้วรับเอาถุงผ้ามาใส่หนังสือก่อนจะคล้องขึ้นบ่า เท่านี้ก็ขยับตัวสะดวก “กลิ่นไหม้?”

ยังไม่ทันที่ฮันเซลจะได้ถามอะไรออกไปมากกว่านี้เรกูลัสก็วิ่งนำออกไปแล้ว เขารีบวิ่งตามไป จุดประสงค์หนึ่งก็เพื่อเอาหนังสือกลับขึ้นรถและดูเหตุการณ์ด้านหน้าห้องสมุดที่ไม่แน่ใจนักว่ากำลังเกิดเรื่องวุ่นวายใดขึ้น 

" ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วค่ะ เหมือนว่าจะมีคนจะจุดไฟ แต่ว่าตอนนี้ดับได้แล้วค่ะ " แม่มดสาวเอ่ยรายงานเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นที่ด้านหน้าหอสมุดให้กับบรรณารักษ์ได้รู้ โดยดีสายตาของเธอยังคงมองไปโดยรอบอย่างระวังภัย

ถึงแม้ว่าในตอนนี้เจ้าตัวประหลาดจะถูกจัดการไปทั้งหมดแล้วก็ตามที แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีอะไรอย่างอื่นปรากฏออกมาได้นี่นา ส่วนคนที่เห็นอยู่บนหลังคา ให้เพื่อนสาวแวมไพร์ไปจัดการก็แล้วกัน

เธอก้มลงเก็บหนังสือเล่มถัดไป วางซ้อนลงในกองอย่างระมัดระวัง สายตาของเธอยังคงกวาดไปทั่วบริเวณ รู้สึกถึงความเงียบที่ไม่คุ้นเคยและบรรยากาศดูแปลกไปทุกขณะ เธอเก็บหนังสือต่อโดยไม่รีบร้อน ทำให้แน่ใจว่าหนังสือแต่ละเล่มจะไม่เสียหายหรือหลุดจากมือ และในที่สุดทั้งหมดก็เก็บหนังสือจนเสร็จก่อนจะได้กลิ่นไหม้จากบางอย่าง หญิงสาวหอบกล่องหนังสือและเดินตามเรกูลัสออกไปด้านนอกห้องสมุด

แทบจะในทันทีที่ขึ้นมาด้านบน ภาพเหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นค่อนข้างเร็วกว่าที่เธอจะตัดสินใจได้ ร่างที่กระโดดเข้าหาทำให้ไฟลุกไหม้ด้วยความรวดเร็ว การทรงตัวที่มีอยู่จึงเสียไปในทันที และสุดท้ายจึงเลือกที่จะบินพาตัวเองลงไปเบื้องล่าง ซึ่งเป็นลานกว้างหน้าหอสมุด ก่อนจะกลิ้งตัวไปกับพื้นเพื่อช่วยดับไฟอีกทาง

“ช่วยฉันด้วยค่ะ!”

แสงไฟวาบนั่นทำให้แม่มดสาวหันไปมองในทันที ร่างของใครสักคนที่อยู่ข้างบนตอนนี้กำลังโดนไฟครอกอยู่ แน่นอนว่านั่นเป้นเพื่อนของเธอแน่ ๆ แม่มดสาวรีบสร้างเวทน่้ำขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อที่จะดับไฟให้กับเพื่อนสาวในทันที อย่างน้อยที่สร้างได้ในตอนนี้ก็ยน่าจะครอบได้ทั้งตัวเพื่อน ว่าแล้วเธอก็สร้างไปดับไฟ

" คุณวาเนสซ่า!! เร็วเข้าค่ะ "

เวลาไม่ค่อยท่ายิ่งอยู่ที่นี่นานเท่าไรก็ยิ่งอันตรายมากขึ้น ไม่ใช่แค่กับเธอเองแต่งกับคนอื่นและหนังสือด้วย หนังสือถูกทยอยขนขึ้นรถจนเกือบหมดแล้วในตอนนี้ เธอก็แค่รอให้คนอื่นรีบกลับมา สาเหตุของเพลิงยังไม่แน่ชัดแต่ใครกันที่ต้องการเผาทำลายแหล่งข้อมูลสำคัญของหมู่บ้านถือว่าจะยังมีอะไรที่สำคัญซ่อนอยู่ด้านในกัน อะไรก็ตามทีอาจจะช่วยให้พวกเธอสามารถต่อกรกับมันได้อาจจะอยู่ที่นี่

“ยังมีตำราอะไรสำคัญเหลืออยู่ข้างในอีกมั้ยคะ เมือกที่ลุกติดเป็นไฟนั่นใช่ตัวเดียวกับที่ชนเวลล์หรือเปล่าก็ไม่รู้ มันดูจงใจเกินไป แล้ว--” เธอหันไปถามบรรณารักษ์หนุ่มอีกครั้งเพราะดูเหมือนคราบเมือกที่ลุกติดเป็นไฟซึ่งตอนนี้กลายเป็นเถ้าถ่านจะเป็นการจงใจมากกว่า ยังไม่ทันที่เธอจะถามจบเมื่อมองขึ้นไปบนฟ้าก็พบว่ามีบางอย่างลุกติดไฟ

มองไปรอบๆ จนแน่ใจแล้วว่าไม่น่าจะมีอันตรายอะไร ไซลัสจึงเลือกที่จะหมุนตัวกลับเข้าไปภายในหอสมุดเอลิเชียนอีกครั้ง เพราะดูเหมือนว่าทุกคนจะต้องรีบช่วยกันขนหนังสือต่างๆ ภายในหอสมุดนั้นเพื่อโยกย้ายไปที่อื่นที่ปลอดภัย พอคิดได้แบบนั้นก็พุ่งตัวเข้าไปด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะยกเอากองหนังสือที่ถูกคนอื่นๆ จัดเรียงเอาไว้ขึ้นมาด้วยแรงอันมหาศาลแบบฉบับแวมไพร์แล้วเดินหอบบรรดาตำราพวกนั้นไปที่รถบัสของเบรย์เดนที่สตาร์ทรอเอาไว้แล้วด้วยความรีบร้อน

"เห้ย!! ตัวอะไรวะน่ะ" เงือกหนุ่มเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขามองขึ้นไปแต่ก็ไม่สามารถที่จะบินขึ้นไปเพื่อช่วยเหลือเธอได้ หอสมุดก็ไม่ได้อยู่ต่ำพอที่เขาจะสามารถปีนขึ้นไปช่วยอีกฝ่ายได้ทัน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลงมารอยซ์ก็วิ่งไปหาสายยางที่น่าจะอยู่แถวนี้เพราะเป็นสนามหญ้า ก่อนจะเปิดให้น้ำไหลแล้วรีบพุ่งตรงเข้ามาที่เดิมเพื่อใช้น้ำจากสายยางดับไฟที่ติดอยู่กับตัวเธอ

เบลลานีย์ที่เงยหน้ามองไปด้านบนก็ต้องอ้าปากค้างเพราะวาเนสซ่าเริ่มบินขึ้นไปบนฟ้า ถึงแม้เธอจะเคยเห็นแวมไพร์สาวคนนี้ทำอะไรน่าทึ่งแบบนี้มาตั้งแต่ที่เรือนไทยคืนก่อน ๆ นู้นมาแล้ว แต่เมื่อได้เห็นอีกก็ยังคงตื่นเต้นไม่หาย แล้วอยู่ ๆ เธอคนนั้นก็โดนไฟคลอกทั้งตัว นี่แหละทำให้เบลลานีย์ตื่นตกใจอย่างสุดขีด แต่ด้วยความที่ในมือเธอยังถือกล่องหนังสืออยู่ก็เลยรีบเอามันไปวางไว้ที่รถบัสโดยเร็วที่สุด

"เธอคนนั้นคงจะไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ หวังว่านะ" เบลลานีย์รู้สึกเป็นห่วง แต่ด้วยความที่เห็นความสามารถของเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ก็วางใจลงไปได้อีกเยอะ และช่วยขนหนังสือขึ้นรถบัสให้เร็วที่สุดจะดีกว่า

แวมไพร์หนุ่มยังคงพยายามช่วยขนหนังสือออกไปที่รถบัสให้ได้รวดเร็วมากที่สุด เพื่อที่พวกเขาจะได้พากันกลับไปยังรีสอร์ตเสียที ทว่าตอนนี้เขากลับต้องหยุดชะงักและเพ่งมองไปยังด้านบนเหนือศีรษะ จู่ ๆ ร่างของแวมไพร์สาวอีกคนก็ลงมาพร้อมกับไฟที่ติดอยู่ ฮัสตันรุดหน้าเอาหนังสือไปเก็บไว้บนรถและรีบกลับมาหาเธอ ก่อนจะรีบช่วยรอยซ์หยิบสายยางมาฉีดเข้าที่ตัววาเนสซ่า สายเลือดเดียวกับเขามีหรือเขาจะไม่รู้ว่าความร้อนมันทรมานแค่ไหน