เบลลานีย์ถือกล่องมายืนอ่านอยู่ด้านหน้าแผ่นศิลาพลางใช้ความคิดอย่างหนัก ในหัวของเธอมีตัวเลขมากมายทำให้อยากจะลองสักเลขนึงก็คงเป็นอันนี้ เอาเป็นว่าลองไปก่อน ถ้าได้ไม่ได้ก็ไม่เสียหายอะไร ว่าแล้วเธอก็ยกกล่องขึ้นเป้นเชิงบอกให้เพื่อน ๆ ได้ลองกัน

"งั้นฉันลองก่อนนะคะ" เบลลานีย์พูดขึ้นก่อนจะเริ่มหมุนรหัสเป็นเลข 1520

ในเมื่อไม่รู้ว่าตัวเลขนั้นควรจะเป็นอะไรการใส่มั่วๆไปก็อาจจะเป็นวิถีทางที่ดีที่สุดแวมไพร์สาวเอาหูแนบไปกับกล่องก่อนจะพยายามไขรหัสของมัน เธอไม่ใช่นักสะเดาะกลอนจึงคิดเพียงแค่ว่าเสียงคลิกอาจจะหมายถึงล็อกที่ถูกถอดออก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อาจรู้ได้เลย อย่างไรก็ต้องลองไขดูก่อน เพราะหากปล่อยไว้เฉยๆก็คงจะไม่ได้อะไร

รหัสในตอนนี้เหมือนว่าจะยังไม่ถูกต้องเลย คำของจารึกที่ได้มาเพิ่มเติมเหมือนเหมือนมันจะยากเกินไปจริง ๆ แต่ถึงอย่างไรมันก็ต้องลองนั่นแหล่ะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะเท่าที่ดู กรอกผิดมันก็ไม่ได้ระเบิด มือเรียวของแม่มดสาวเลยขอลองกรอกรหัสที่เธอคิดดูบ้าง แต่ก็ไม่ได้แน่ใจเท่าไหร่เฝว่สมันจะถูกต้องหรอกนะ

" ลองดูแล้วกันค่ะ "

1508

อย่าว่าแต่ประโยคที่ปรากฏเพิ่มเลย เพราะชุดประโยคก่อนหน้านั้นแฟรี่สาวยังไม่ทันเข้าใจคำตอบด้วยซ้ำ ดูท่าเส้นทางการไขปริศนาของตนคงมาถึงทางตันแล้วจริง ๆ

"ไม่มีตัวเลยอื่นแล้วเหรอคะ?" ดาฟนีหันไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่นรอบตัว คุณคนนั้นหมุนเข็มสั้นไปที่ 8 นาฬิกา ส่วนเข็มยาวอยู่ที่ 15 นาทีกับเข็มวินาทีที่ 30 วินาที

"สิ่งที่ตามอยู่หมายถึงนาทีกับวินาทีที่กำลังเวียนมาบรรจบให้ครบชั่วโมง ถ้าเป็นแบบนั้นจะได้หรือเปล่า" แฟรี่สาวกล่าวเบา ๆ ก่อนกรดตัวเลขสี่หลักลงไป

เพราะไม่ค่อยเข้าใจว่ามันหมายความว่าอย่างไรเธอจึงเดินวนอยู่รอบนาฬิกาอยู่หลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นก็คงยังไม่ได้คำตอบ หากจะอยู่ที่นี่ทั้งคืนก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร แวมไพร์สาวลองหมุนตัวเลขบนกล่องนะอีกครั้งเธอไม่ได้คาดหวังให้มันเปิดออกด้วยซ้ำเพราะตัวเธอน่าจะเป็นคนเดียวที่ลองหมุนเอามั่ว ๆ ขณะที่คนอื่นดูเหมือนว่าจะคิดหาวิธีเเก้ปริศนา

ในตอนนี้กล่องที่ล็อคกุญแจก็ถูกวางเอาไว้ตรงกลางเพื่อให้แต่ละคนได้ลองหมุนเลขไปเรื่อย ๆ เพราะจากที่ลองมันก็แค่ไขไม่ออก ไม่ได้เกิดการระเบิดอะไรทำให้ตอนนี้ทำได้เพียงลองไขไปเรื่อย ๆ เท่านั้นเอง

"สงสัยต้องลองไปเรื่อย ๆ แล้วล่ะ" เบลลานีย์พูดขึ้นก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกล่องมาเริ่มใส่ตัวเลขลงไปอีกครั้งอย่างไม่มั่นใจสักเท่าไหร่

"พิงค์เบอร์รี่ลองได้ไหมคะ ?"

แม่มดตัวน้อยเสนอความคิดของตัวเองออกไป เธอเข้าไปดูกล่องปริศนาตรงหน้าและลองที่จะจัดการกับมันดูบ้าง ไม่แน่ว่าอาจช่วยอะไรคนอื่นบ้างก็ได้นี่นา ปลายนิ้วเอื้อมไปที่กล่องใส่รหัสอะไรที่ว่าลงไปเรื่อย ๆ จนครบจำนวน ไม่รู้ว่ามันจะถูกหรือผิด

"คุณนาฬิกาว่ามันถูกไหมคะ"

กล่องที่ตอนนี้ถูกเวียนมือไปเรื่อย ๆ เพื่อให้ทุกคนได้ลอง โดยไม่รู้เลยว่ารหัสมันจะเป็นอะไร แต่ละคนก็ต่างลองตัวเลขที่ตัวเองคิดว่าใช่ลงไป จนตอนนี้เบลลนีย์เริ่มจนปํญหา แต่มือของเธอก็ยังคงต้องลองใส่รหัสลงไปเธอคิดเอาไว้แล้วว่าการมาที่นี่คงไม่ง่ายแบบนั้น

"เริ่มปวดหัวแล้วค่ะ คิดไม่ออกแล้ว" เบลลานีย์บ่นขึ้นเบา ๆ แต่นิ้วเรียงก็ยังเริ่มหมุนเลขต่อไป

แวมไพร์สาวก้มลงอ่านปริศนาอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะอ่านสักกี่ครั้งเธอก็ยังคงนึกไม่ออกว่ามันหมายความว่าอย่างไร ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะต้องไขปริศนาที่เธอไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนาฬิกาเข็มที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอ่านยังไงถึงจะถูก คงเป็นข้อเสียเดียวของเด็กที่เกิดมาในยุคปัจจุบัน แต่ถึงอย่างนั้นแวมไพร์สาวก็ยื่นมือไปขอคนอื่นลองหมุนรหัสดูอีกครั้ง

รหัสมันจะยากเกินไปหรือเปล่านะ เพราะในตอนนี้ก็ลองไปมากมายแลเวแต่เจ้ากล่องเจ้ากรรมนี้ก็ยังไม่เปิดเสียที แต่เธอกำลังย้อนกลับไปอ่านข้อความอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเธอคิดถูกหรือไม่ เพราะถเาสังเกตดี ๆ มันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนกัน แต่ก็คิดว่า... มันจะเป็นไปได้จริง ๆ หรืออยู่เหมือนกัน

" ถ้าใช่มันจะตลกมาก ๆ เลยค่ะ " เธอแค่นหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

9999

รหัสแต่ละอย่างที่ถูกกรอกลงไปก็ยังไม่มีใครสามารถปลดล็อคกุญแจได้เลยในตอนนี้ แต่ถ้าไม่ลองก็คงจะไขไม่ออก เผลอ ๆ อาจจะได้นั่งไขมันทั้งวัน แต่ความพยายามก็ยังไม่ย่อท้อ ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามอ่านข้อความวนไปเรื่อย ๆ รวมถึงเบลลานีย์ด้วยก็เช่นกัน เธอถอนหายใจเบา ๆ ออกมาเล็กน้อย จากนั้นจึงหยิบกล่องมาใส่รหัสต่อไป

“หากมองย้อนกลับเราจะพบว่ามีใครตามอยู่” เธออ่านข้อความนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกอยู่หลายครั้ง อะไรคือสิ่งที่ตามมากันตอนแรกเธอนึกว่าเป็นเข็มยาวแต่พอคิดอีกทีก็อาจจะเป็นเข็มสั้น มันน่าจะหมายถึงอะไรบางอย่างบนหน้าปัดนาฬิกาที่เธออ่านไม่ออก ซึ่งนั่นทำให้เธอหงุดหงิดจนอยากจะเขวี้ยงกล่องให้กระแทกจนเปิดออกเองด้วยซ้ำ แต่ทำอย่างงั้นมันคงจะดูเหมือนคนโมโหร้ายเกินไปซะหน่อย เธอจึงลองใส่รหัสอีกครั้ง

ตัวเลขยังคงไม่ถูกต้อง ตอนนี้หัวเธอเหมือนจะระเบิดเลย แต่ถึงยังไงก็ต้องลองดูก่อน เพราะคิดมากไปมันจะปวดหัวเกิน เพราะอย่างนั้นจึงลองเลขง่าย ๆ ดูบ้าง แบบไม่คิดอะไรที่มันทำให้เธอคิดว่ามันซับซ้อน วาเนสซ่าลองสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ก่อนที่จะลองกรอกเลขใหม่ลงไปเพื่อทดสอบสมมุติฐานของตัวเองในตอนนี้

7 5 4 2

ดูเหมือนว่าตอนนี้จะใช้เวลากันไปพอสมควร ตัวเลขมากมายถูกกรอกลงไปอย่างไม่หยุดพักแต่ก็ยังไม่สามารถไขกุญแจออกได้สักที เบลลานีย์เริ่มหัวหมุนอย่างนึกไม่ออกแล้ว เธออ่านข้อความซ้ำไปซ้ำมาอย่างกระวนกระวายใจ ต้องเป้นเลขอะไรถึงจะสามารถไขมันได้

"ฮือ คิดไม่ออกแล้ว เอาไงดีนะ" เบลลานีย์ที่ลองไปหลายต่อหลายเลขแล้สก็อนากจะร้องกรี๊ดออกมา

จนถึงตอนนี้เจ้ากล่องใบเล็กนี่ก็ยังไม่ถูกเปิดออกมาเสียที เพราะว่ารหัสที่พยายามคิดกันมันยังไม่ถูกต้อง แต่จะให้คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกเลยจริง ๆ แม่มดสาวเริ่มกลุ่ฝ้มใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่จะมองไปทางอื่นราวกับขอความช่วยเหลิอ แต่ตอนนี้ใครจะช่วยเธอไก้ล่ะ คิดว่าไม่มีหรอก มีแต่จะต้องลองไปเท่านั้นเอง

แต่ว่ามันจะอีกกี่รอบกันล่ะเนี่ย ให้ตายสิ

3518

เบลลานีย์ยืนเหม่อมองไปบนฟ้าเพื่อให้สมองโล่งสักหน่อย เผื่อว่าจะคิดอะไรออกมาบ้าง เธอหลับตาทำสมาธิพร้อมกับประมวลช้อความทั้งหมดที่ทุกคนเคยตอบไปแล้ว เธอไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เลขไหนจะเป็นเลขที่ถูกต้อง หรือบางทีมันอาจจะง่ายกว่าที่คิดแต่พวกเธอมองข้ามมันไป เสียงหายใจดังขึ้นเป็นระยะเมื่อมีการไขรหัสไม่ออก แต่เบลลานีย์ก็ยังเริ่มไขรหัสของเธอต่อไป ขอให้มันถูกสักทีเถอะ

แวมพร์สาวเหลือบมองคนอื่น ๆ ที่พยายามแก้ปัญหาจากปริศนานั้นนำมาเป็นตัวเลขแล้วได้แต่ถอนหายใจออกมา ที่เธอเลือกเรียนกฎหมายก็เพราะไม่ชอบตัวเลขนี่แหละ ใครจะนึกว่าขนาดปริศนาก็ยังเต็มไปด้วยตัวเลขขนาดนี้ มันยากเกินกว่าที่เจอจะเข้าใจแต่ถึงยังงั้น เธอก็ยังลอง ใส่ตัวเลข ต้องไปบนโลกอีกครั้ง เพราะหากยืนเฉย ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรทำ

เพราะว่าการช่วยกันไขรหัสยังเป็นไปได้อย่างยากเย็น ไม่มีอะไรหลุดออกมาให้ได้เห็นเลยนอกจากความว่างเปล่า พิงค์เบอร์รี่มองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ เธอเลยอยากลองใส่รหัสดูอีกครั้งเผื่อว่ามันจะสามารถช่วยอะไรได้อีกครั้งน่ะนะ

"อืม ถ้าอย่างนั้นพิงค์เบอร์รี่ลองอีกครั้งนะคะ มันน่าจะได้แหล่ะเนอะ" 

เธอว่าระหว่างกรอกรหัสใส่ลงไปด้านใน

เธออยากขอบคุณอะไรก็ตามที่ไม่ได้ส่งนาฬิกานี้มาพร้อมระเบิดเวลาในทุกครั้งที่ทดลงเดารหัส นั่นหมายความว่าเวลาหายใจเพียงเล็กน้อยจะยังพอต่อชีวิตให้พวกเราได้ทายกันต่อ ก็แค่ 4 หลักเอง ถ้าจะลองเริ่มกดใหม่ตั้งแต่ 1111 คงจะได้อยู่หรอกมั้ง

"อลิซคะ คนที่คุณคุยอยู่ไม่มีคำใบ้อะไรให้จริง ๆ เหรอ?" ดวงตากลมขยับเลื่อนไปมาอ่านข้อความจารึกซ้ำ ๆ สลับกับมองไปทางเข็มนาฬิกาก่อนที่จะลองกดตามความคิดของตนเอง

หลังจากผ่านการใส่รหัสมานับไม่ถ้วน เซมัวร์ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรกับเรื่องนี้จึงค่อนข้างรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย "งั้นผมขอลองหน่อยนะครับ" ฟินเนียสตัดสินใจของลองใส่ดูบ้างเผื่อดวงจะดีสักครั้ง

เด็กหนุ่มค่อย ๆ เลื่อนการหน้าปัดสำหรับรหัสไปทีละตัวเป็นเลข  6 - 3 - 8 - 3 อย่างช้า ๆ เพื่อไม่ให้คลาดเคลื่อน "ขอให้ถูกสักทีเถอะ เอาละ ๆ"