เอสเตแวนยืนถือหนังสือสองเล่มในมือชั่งใจว่าจะวางตรงไหนดีระหว่างหมวด
  ประวัติศาสตร์อาหารโลก กับ วิวัฒนาการมนุษย์

“อืม... เล่มนี้พูดถึงการค้นพบขนมปังโดยบังเอิญเมื่อหลายพันปีก่อน” เขาถือวิสาสะเปิดหนังสืออ่านเล่นๆแต่ก็ดันเหลือบมองหัวข้อดังกล่าวเข้าก่อนจะเงยหน้ามองหนังสือทั้งสองหมดที่พึ่งวางไป คิดไม่ออกจริงๆเพราะเขาค่อนข้างใส่ใจกับจุดเล็กๆเสียจนเป็นนิสัยไม่ดีเท่าไหร่

“แล้วจะให้อยู่ฝั่งไหนอะ คนก่อนหรือขนมปังก่อนดี?”สุดท้ายก็ยัดมันไว้ตรงกลางแล้วเดินหนีไปหยิบหนังสืออื่นแล้ว

มิคาเอลหัวเราะอยู่ในลำคอจากการเย้าแหย่ของทิปซินา ก็จริงอย่างที่เธอว่า เพราะใช้เวลาแค่ไม่นาน เขาก็สามารถจัดหมวดหมู่หนังสือประวัติศาตร์กองโตให้เสร็จภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ทว่าในขณะที่หยิบเล่มถัดไปขึ้นมา ก็พบว่ามันเป็นหมวดหมู่ศาสนา และเมื่อรื้อดูข้างใต้ ต่างก็เป็นหนังสือศาสนาทั้งสิ้น แวมไพร์จึงได้หอบกองหนังสือเหล่านั้นไปยังหมวดศาสนาทันที ก่อนจะเริ่มลงมือเก็บเข้าชั้นตามหมายเลขที่ติดอยู่ให้เรียบร้อย

เอสเตแวนกำลังจะเสียบหนังสือเข้าชั้น แต่สายตาก็สะดุดเข้ากับลุงเคล? ากับใครหน่ะที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขาเพ่งมองนึกอยู่สักพัก…เอ้ายัยเตอกิร่าหรือยัยทิปซี่นี่ เจ้าตัวยิ้มกรุบก่อนเดินเข้าไปหาลุงใกล้ๆแล้วยกนิ้วชี้แตะหลังเบาๆ

“แฮ่ มาด้วยหรอ” เสียงกระซิบเบาๆทักทายก่อนจะส่งรอยยิ้มให้

ใบหน้าคมหันไปมองตามเสียงหลังจากที่หลานชายอย่างเอสเตแวนเดินเข้ามาทักทาย “ลมอะไรหอบมาล่ะนั่น”

เขาถามเอสเตแวนกลับทีเล่นทีจริง ก่อนจะเข็นกองหนังสืออีกกองไปยังหมวดหมู่วิทยาศาสตร์ นัยน์ตาสีเทาอ่อนจ้องมองหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่า พลางเสียบมันเข้าไปยังตำแหน่งที่ควรจะอยู่อย่างแม่นยำ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชำนาญกับการแยกประเภทหนังสือวิทยาศาสตร์นัก แต่ก็ยังพอมีสกิลด้านการจัดหมวดหมู่หนังสืออยู่พอสมควร

“ไม่ไปไหนกับสาวรึไงวันนี้?”

เอสเตแวนโบกมือทักทายให้ยัยเตอกิร่าก่อนจะหันกลับมานิ่วหน้าใส่คำถามของลึงทันที พร้อมทำปากเบะใส่ลุงก่อนจะเดินตามไปข้างๆช่วยหยิบหนังสือจากรถเข็นให้อีกแรง
“ลุงก็ว่าไป" เขาขำเบาๆแล้วรีบปิดเสียงตัวเองให้เบาเท่าที่ทได้ พลางหยิบหนังสือวิทยาศาสตร์เล่มหนาเตอะขึ้นมา
“ตอนผมเรียนหนังสือยังไม่หนาเท่านี้เลย ลุงหรือว่าผมแก่แล้ว” มันก็นานโขแล้ววิทยาศาตร์ก็ต้องอัปเดตตามยุคสมัยบ้างและเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแก่จริงๆละ

มิคาเอลหันขวับไปทางหลานชาย เมื่อได้ยินคำว่าแก่จากปากเขา พลางส่ายศีรษะอย่างเอือมระอา ถ้าแวนเรียกว่าแก่ แล้วเขาล่ะ? แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าดูตามความเป็นจริง พวกเขาก็แก่กันทั้งคู่ “แก่แล้วก็เลิกทำตัวเป็นเด็ก ๆ ได้แล้ว”

แวมไพร์หนุ่มพูดแค่นั้นก่อนจะย้ายตัวเองไปอยู่ที่หมวดหมู่วรรณกรรมกับหนังสือกองสุดท้าย เขาเสียบมันเข้าที่ไปทีละเล่ม แล้วในที่สุดหนังสือก็หมดกองเสียที

“น่าจะหมดแล้วล่ะ วันนี้ไม่มีอารมณ์อ่านละ กลับกันเถอะ” ไคเซอร์คนลุงเอ่ยชวนไคเซอร์คนหลานกลับด้วยกัน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้กลับจริงหรือไม่