[โรลเพลย์] หอสมุดเอลิเชียน - รุ่นเครื่องปริ้น

ท่ามกลางความเงียบสงบของหอสมุด หากมีใครสักคนพูดขึ้นมาก็คงได้ยินชัดเจน ยิ่งเมื่อคนคนนั้นคือบรรณารักษ์ประจำหอสมุดแห่งนี้อย่างคุณเรกูลัสที่เธอเคยร่วมงานมาแล้วครั้งหนึ่งยิ่งทำให้เงือกสาวรับรู้ถึงเสียงนั้นได้ไม่ยากนัก

"คุณเรกูลัส สวัสดีค่ะ — ช่วงนี้มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นให้คิดเยอะ เลยจะมาหาหนังสืออ่านหน่อยน่ะค่ะ" วิโอเล็ตต์ตอบพลางไล่สายตาไปตามสันหนังสือบนชั้น "คิดว่าพวกหนังสือที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์หมู่บ้านก็น่าสนใจดี มีเรื่องเกี่ยวกับที่นี่ที่ยังไม่รู้เยอะเลย คุณเรกูลัสมีเล่มไหนแนะนำมั้ยคะ"

เธอยังไม่ได้บอกจุดประสงค์ของตัวเองไปตามตรง เพราะถ้าให้ลองคิดดูการจะบอกว่า มาหาว่ามีผู้หญิงหน้าตาแบบในรูปแปลก ๆ อยู่ในประวัติศาสตร์เอลิเชียนหรือเปล่า ไปในทันทีก็ฟังดูจะสุดโต่งไปสักหน่อย

เรกูลัสฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูดขึ้นมาแล้วพยายามคิดตาม หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านงั้นเหรอ.. จะมีเล่มไหนที่จะตอบคำถามของคนตรงหน้าได้กัน

"หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเอลิเชียนเหรอครับ ตอนนี้ก็จะมีตำราประวัติแต่ละเผ่าพันธุ์แล้วก็ประวัติของหมู่บ้านเอลิเชียน พวกสงครามเผ่าพันธุ์อะไรทำนองนี้ คุณวิโอเล็ตต์ได้อ่านหรือยังครับ"

เขาก้มมองรายชื่อหนังสือที่ถูกตีทะเบียนลงในโปรแกรมคอมพิวเตอร์ หนังสือประวัติศาสตร์หมู่บ้านและหนังสือตำราเผ่าพันธุ์ถูกตีพิมพ์ออกมาหลายเล่มพอสมควร เพราะถูกยืมไปใช้บ่อย ๆ แต่เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะได้อ่านทั้งหมดอย่างถี่ถ้วนหรือยัง

หมายเหตุ: หมายเหตุ

เงือกสาวพยักหน้าตามคำพูดของอีกฝ่ายเบา ๆ พลางครุ่นคิดไปด้วย ถ้าเป็นประวัติศาสตร์เบื้องต้นก็พอจะรู้มาบ้างแล้ว ดูเหมือนว่าบางทีเธออาจจะต้องหาอะไรที่หลากหลายกว่านี้ — หากต้องการตอบข้อสงสัยที่อยู่ในใจตอนนี้

"ถ้าเป็นเรื่องเผ่าพันธุ์กับสงครามพอจะได้อ่านมาบ้างแล้วล่ะค่ะ อันที่จริง..." วิโอเล็ตต์เว้นช่วงไปชั่วครู่ คล้ายกำลังคิดว่าจะพูดดีไหม สุดท้ายก็ตัดสินใจได้ "ช่วงนี้มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นบ่อยขึ้นน่ะค่ะ วันก่อนมีภาพหญิงสาวแปลก ๆ ถูกฉายขึ้นจอโทรทัศน์ที่บาร์ ก่อนหน้านี้ลองไปปรึกษาคุณโดโรธีแล้วลองเทียบภาพกับคนหายดูก็ยังไม่เจอคนที่ดูเหมือนในภาพนั้น เลยคิดว่าบางทีที่หอสมุดอาจจะมีข้อมูลอะไรบ้าง"

ตัดสินใจเอ่ยออกไปตามตรง เพราะตอนนี้ดูเหมือนบรรยากาศในหมู่บ้านนั้นไม่ดีเลยสักนิด

"ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คนก็เริ่มจะเสียขวัญกันไม่น้อย เลยคิดว่าถ้ามีอะไรที่พอช่วยคลายความสงสัยได้ก็คงจะดีน่ะค่ะ"

เขาเลิกคิ้ว มีเหตุประหลาดเกิดขึ้นที่บาร์ของคุณอกาธาเหรอ ทำไมเขาไม่รู้เรื่องเลยล่ะ อาจจะเป็นเพราะนานทีปีหนเรกูลัสถึงจะไปที่บาร์ละมั้ง แต่ถึงขั้นที่ต้องมีคนมาหาข้อมูลที่หอสมุดแบบนี้ก็ค่อนข้างน่าเป็นห่วงไม่น้อยทีเดียว

"ขอผมดูภาพได้ไหมครับ ถ้าพอจะดูได้" เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันนะ

"เมื่อวานก็เพิ่งมีอุบัติเหตุไปนี่ ใช่มั้ยครับ" ใกล้เดือนตุลาคมแล้วมักจะมีเรื่องแบบนี้เสมอ ๆ เรกูลัสเริ่มคิดว่าตัวเองจะชินชาอยู่แล้ว

หมายเหตุ: หมายเหตุ

"มีคนถ่ายรูปเอาไว้ด้วย สักครู่นะคะ ภาพมันค่อนข้าง...น่ากลัว? แบบว่าให้ความรู้สึกไม่สบายใจแปลก ๆ น่ะค่ะ"

วิโอเล็ตต์หยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเปิดวิดีโอที่มีคนส่งมาในกลุ่มแล้วยื่นมันให้กับฝ่ายบรรณารักษ์หนุ่ม อันที่จริงเธอไม่อยากเซฟมันลงในมือถือด้วยซ้ำ แต่เพราะต้องตามหาข้อมูลเลยจำใจเก็บเอาไว้

"ตอนนั้นฉันคิดว่าคุณโลแกนแกล้งทุกคน แต่เขาเองก็ดูไม่รู้เรื่องเหมือนกัน — อีกอย่าง พอมาลองสังเกตดู เสื้อผ้าของคนในรูปค่อนข้างเก่าเลยค่ะ"

เธออธิบายสิ่งที่สังเกตได้จากภาพภาพเดียว แม้บางทีมันอาจจะเป็นการคิดเป็นตุเป็นตะไปเอง แต่ในสถานการณ์แบบนี้สังเกตเอาไว้ก็คงไม่เสียหาย

"รถชนที่ถนนสายหลักสินะคะ ฉันเห็นข่าวผ่านแชทแล้วก็ได้ยินว่าเรื่องนั้นก็แปลกทีเดียว ไม่มีร่องรอยของคนขับรถสองคันนั้นเลย"

เรกูลัสก้มมองดูโทรศัพท์ของวิโอเล็ตต์ น่าแปลกที่ภาพบนจอนั้นมีเพียงสีดำสนิทเท่านั้น และเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจนมองใบหน้าของเงือกสาวสลับกับโทรศัพท์ในมือ

"ลืมเปิดหรือเปล่าครับ" เขาหัวเราะแห้ง "แบบว่า.. มันไม่มีอะไรบนจอเลย"

บรรณารักษ์หนุ่มกลับมายืนตัวตรงหลังจากที่โน้มตัวเข้าไปดูโทรศัพท์เมื่อครู่ คิดว่าคุณวิโอเล็ตต์อาจจะยังไม่ได้เปิดอะไรให้เขาดู

"คนหายไปตอนรถชนเหรอครับ เป็นไปได้หรือเปล่าที่เจ้าตัวจะกระโดดออกจากหน้าต่างตอนรถกำลังแล่นอยู่ พอชนกันก็ไม่พบร่างแล้ว"

หมายเหตุ: หมายเหตุ

ได้ยินคำพูดนั้นวิโอเล็ตต์ก็พลิกจอมือถือกลับมาที่ตัวเองอย่างงุนงง เธอยังได้ยินเสียงเพลงแปลกปะหลาดนั้นดังมาจากมือถือตัวเองอยู่เลย

"เอีะ? ฉันเปิดแล้วนะคะ วิดีโอกำลังเล่นอยู่เลย รูปผู้หญิงผมสีดำที่ใส่เสื้อเก่า ๆ อย่างกับชุดนักโทษแหนะ" เงือกสาวเริ่มสับสน พลางกดเพิ่มเสียงจนมันดังก้องในหอสมุด ท้ายที่สุดก็ต้องยอมลดเสียงกลับมาที่ระดับเดิมอีกครั้ง แค่ฟังเบา ๆ ก็ขนลุกจะแย่ "หรือว่าคุณเรกูลัสจะไม่เห็นจริง ๆ แต่ทำไมกันล่ะคะ...อันนี้ก็เป็นภาพหลอนเหมือนกันหรือไง"

ท่าทางคงต้องยอมแพ้เรื่องการเปิดภาพให้ดู วิเล็ตต์จึงเปลี่ยนเรื่องมาพูดถึงอุบัติเหตุบนถนนสายหลักแทน ทว่าก็ยังพยายามเหลือบมองมือถือตัวเองเป็นระยะ

"ฉันเองก็ไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุน่ะค่ะ แต่เห็นว่าไฟลุกท่วมทั้งคันแต่ไม่เจอร่องรอยของคนเลย บางทีอาจจะวิ่งเตลิดเข้าไปในป่าก็ได้ล่ะมั้งคะ กลัวว่าจะกลายเป็นคนหายเพิ่มอีกสองชื่อจัง"

ท่าทางลุกลี้ลุกลนของคนตรงหน้าทำให้เรกูลัสรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เมื่อเจ้าตัวยืนยันว่ากำลังเปิดคลิปวิดีโอให้เขาดูจริง ๆ แต่ภาพที่เห็นมันกลับว่างเปล่าเหมือนกับหน้าจอมือถือที่ไม่ได้ถูกเปิด จนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ยอมศิโรราบต่อความล้มเหลวไปเอง จนเขาต้องยิ้มแหยแก้เก้อ

"ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ" เขาว่า "เอ นักโทษเหรอครับ.. อ้อ เหมือนจะมีเล่มหนึ่ง"

เขาก้มลงค้นหาชื่อหนังสือในโปรแกรมทะเบียนทันที นิ้วเรียวเคาะลงบนแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็วจนแทบมองด้วยตาเปล่าไม่ทัน และสิ้นสุดการกระทำด้วยการคลิกเมาส์ซ้ายหนึ่งครั้ง

"ผู้ถูกคุมขังในประวัติศาสตร์เอลิเชียน" บรรณารักษ์อ่านชื่อหนังสือ "เล่มนี้พอจะใช้ได้ไหมครับ"

บรรณารักษ์หนุ่มกวักมือให้อีกฝ่ายมาดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยกัน

หมายเหตุ: หมายเหตุ

วิโอเล็ตต์เก็บมือถือเมื่อเห็นว่าฝ่ายบรรณารักษ์หนุ่มก้มลงไปหาชื่อหนังสือบางอย่าง เธอเข้าไปดูที่จอตามคำบอกก่อนจะอ่านชื่อหนังสือที่ปรากฏอยู่บนนั้น พร้อมกันกับเสียงของเรกูลัสที่อ่านมันไปด้วย

"ผู้ถูกคุมขังหรอคะ ไม่เคยเห็นเล่มนี้เลย..."

เงือกสาวพยายามค้นความทรงจำ แต่เรื่องผู้ถูกคุมขังของหมู่บ้านดูจะไม่ใช่สิ่งที่เคยถูกบันทึกเอาไว้ในความทรงจำของเธอเลย หลังจากตัดสินใจอยู่ชั่วเสี้ยวนาทีก่อนเอ่ยต่อ

"แต่ดูจากเสื้อผ้าในรูปก็ดูเหมือนผู้ถูกคุมขังจริง ๆ บางทีเล่มนี้อาจจะใช้ได้ก็ได้นะคะ ฉันจะลองเอาไปอ่านดูเผื่อจะมีข้อมูลอะไรบ้าง"

เขาก้มลงมองดูสถานะหนังสือ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งจะส่งไปซ่อมที่เมืองอื่นเพื่อบูรณะสภาพหนังสือเมื่อวันก่อน ทำให้ตอนนี้ไม่มีติดไว้ที่หอสมุดเลย

"เอ่อ คุณวิโอเล็ตต์ครับ" เรกูลัสว่าเสียงสั่นเจือไปด้วยความผิดหวังที่ช่วยเหลือไม่ได้

"ผมเพิ่งส่งหนังสือเล่มนี้ไปซ่อมที่ออริกอน กว่าจะได้คืนก็น่าจะอีกสองสัปดาห์เลยครับ"

เขายกมือขึ้นมาลูบท้ายทอยตัวเองเบา ๆ ก็ไม่คิดว่าจะมีใครต้องใช้ประโยชน์อะไรเขาก็เลยส่งไปที่นั่นนี่นา..

หมายเหตุ: หมายเหตุ

"ส่งไปซ่อมหรอคะ"

วิโอเล็ตต์ทวนคำพูดนั้น แต่เธอไม่ได้คิดจะเอ่ยโทษอะไรอีกฝ่ายอยู่แล้ว เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนังสือเล่มที่ว่าจะมีเบาะแสอยู่จริงหรือเปล่า

"ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณเรกูลัส อย่างน้อยก็ได้รู้แล้วว่ามีหนังสือเล่มนี้อยู่ เอาไว้อีกสองสัปดาห์ฉันจะกลับมาสอบถามใหม่นะคะ" ถ้ายังมีโอกาส — เงือกสาวทำได้เพียงคิดแต่ไม่ได้พูดออกไป หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นในช่วงสองสัปดาห์นั้นเสียก่อนนะ

"ถึงจะไม่ได้ตัวหนังสือ แต่ฉันคิดว่ามันเป็นข้อมูลที่ดีเลยล่ะค่ะ เดี๋ยวฉันจะลองแจ้งกับคนอื่นดูอีกที เผื่อจะมีทางไหนที่หาข้อมูลเพิ่มได้" เธอพยายามเอ่ยปลอบใจคนที่ดูจะกำลังรู้สึกผิด พลางคิดต่อไปว่าต้องส่งเรื่องนี้ลงในแชทหมู่บ้านด้วย

เป็นเวลาร่วมสองวันที่เฟลิกซ์พยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับเศษกระจกที่เจอ เขาส่งส่วนหนึ่งไปยังสถาบันวิจัยแล้วแต่ผลลัพธ์ยังไม่ออกมา ระหว่างนั้นก็มาค้นหาเกี่ยวกับเศษกระจกหนามที่ปะปนมาด้วย

“นี่มัน...” เขาพูดเสียงเบากับตัวเอง เพราะที่นี่คือหอสมุดด้วยจึงจะโหวกเหวกไม่ได้

"ดูคล้ายคลึงมากจริง ๆ แต่มันเป็นอะไรกันหละ คงไม่ใช่แมลงสาบหรอกนะ"

เฟลิกซ์พลิกหน้าสารานุกรมแมลงไปมา พยายามหาความใกล้เคียงให้ได้มากที่สุด แต่ถึงมันเป็นแบบเดียวกันจริง ๆ แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่เจออะไรอย่างอื่นเลยหละ มีเพียงแค่เศษแก้วเท่านั้น หรือมันอาจจะเป็นบางอย่างที่เขาคิดเอาไว้จริง ๆ

หมายเหตุ: หมายเหตุ

ราตรีมาเยือนพร้อมกับร่างของแลนสลอตที่เดินไร้จุดหมายภายในหมู่บ้านที่โดนปิดถนนห้ามการสัญจรระหว่างเมือง แววตาคมสีนิลทอดผ่านพื้นที่อย่างเชื่องช้า ดูรอคอยและตามหา เขาฝากฝังหมาป่าคู่หูให้ช่วยตามกลิ่นของเจ้าของเครื่องรางที่ถักทอรัดรึงยังข้อมือตนตอนนี้ แต่ก็ไร้วี่แววการตอบกลับหา

สุดท้ายรู้ตัวอีกทีเขาก็ปรากฏตัวยังหน้าหอสมุดไปแล้ว ช่วงมือที่ลูบเกลี่ยสายถักข้อมือหมุนวนมันแผ่วเบา ก่อนยกขค้นประทับริมใปากจุมพิตราวอยากมห้ส่วถึงเจ้าของที่เคยถักทอมันก่อนที่เขาจะเริ่มสำรวจพื้นที่รอบนอกของหอสมุดอย่างระมีดระวัง แม้จึดประสงค์จะเพื่อลาดตระเวน แต่แลนสลอตก็ต้องยอมรับว่าเขามีจุดประสงค์แอบแฝงหาเบาะแสการหายไปของบลูด้วยจนแทบไม่คลาดสายตาสักอย่าง แม้แต่เสียงหินขยับเขาก็เร่งผินมองฝ่าความมืดอย่างไม่ให้ขาดตก

หมายเหตุ: ☆ ลาดตระเวน รอยนอกหอสมุด

มนุษย์หมาป่าสาวดาร์ซีเดินทางมายังหอสมุดของเอลิเชียน เธอตั้งใจที่จะมาลาดตระเวนในแถวนี้แต่เมื่อมาถึงก็ไม่พบใครแล้วหรือเธอเองจะมาช้าเกินไปไหมนะ ร่างเล็กของเกวนก้าวขาไปตามทางพร้อมกับใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดในการเปิดรับทุกอย่างให้เข้ามา สายตาของเธอคอยสำรวจรอบ ๆ เพื่อหาบางอย่างแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้ถือวิสาสะเข้าไปด้านใน

"หอสมุดปิดแล้ว ข้างในคงไม่น่ามีอะไรหรอก แต่รอบนอกคงจะ.." เธอพูดกับตัวเองแล้วเดินต่อไปยังรอบอีกฝั่งหนึ่งที่น่าจะมีส่วนที่ดูแล้วสงสัยถึงอย่างนั้นก็ยังไม่คิดว่าจะเจออะไรเพิ่มหากเพื่อนที่จะมาลาดตระเวนด้วยกันมาไปก่อนแล้วน่าจะได้เจออะไรเพิ่มเติมไปบ้าง อย่างน้อยตอนนี้เธอก็สามารถช่วยเหลือให้คนอื่นไม่มีอันตรายอะไรเพิ่มไปอีก

หมายเหตุ: ลาดตระเวน รอบนอกหอสมุด

หลังจากที่ได้กินน้ำผึ้งแล้ว เงือกสาวเรือนผมสีเข้มก็ตกอยู่ในภวังค์ก่อนจะเดินตามประตูเบื้องหน้าไป แต่พอรู้สึกตัวอีกที เหมือนว่าจะมาอยู่บนหลังคาของหอสมุดเอลิเชียนแล้ว

“สูงเป็นบ้า!” โรวีน่าพูดออกมา พยายามข่มใจจากอาการตกใจแล้วจึงขอความช่วยเหลือจากสัตว์แฝงของตนเองให้ช่วยพาลงไป เพราะถ้าตกลงไปจากตรงนี้... ศพไม่สวยแน่ แล้วน้ำผึ้งนั่นก็มีสรรพคุณประหลาดงั้นสิ...

หมายเหตุ: ⊹ ࣪ ˖ ตอบสนอง

ร่างสูงโปร่งลูบสันหนังสือเล่มหนึ่งที่เพิ่งได้รับการบูรณะใหม่เสร็จสิ้น ก่อนที่เขาจะเดินไปยังชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์ แล้วดันหนังสือเข้าไปในช่องที่ตรงกับหมายเลขทะเบียนหนังสือ ในสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ เรกูลัสยังต้องทำงานเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามาทำลายหอสมุด โดยร่วมมือกับคุณเซเลเนียสกับคุณโทนี่ที่ให้ความช่วยเหลืออีกแรง เรื่องพิกซี่อะไรนั่นจึงถือว่าหายห่วงไปได้

เขาหย่อนตัวลงบนเก้าอี้บุนวมพนักสูงประจำตำแหน่งบรรณารักษ์ แล้วจรดปลายนิ้วพิมพ์รายชื่อหนังสือที่ได้รับกลับมาจากการซ่อมแซมลงไปในคอมพิวเตอร์

'ผู้ถูกคุมขังในประวัติศาสตร์เอลิเชียน' หมายเลขทะเบียน 02B-514

หมายเหตุ: หมายเหตุ

ข้อความที่ดังขึ้นทำให้เงือกสาสที่ตื่นได้เต็มตาแล้วจากความฝันประหลาดเลือกที่จะลุกขึ้นจัดการตนเอง ดูเหมือนว่าหนังสือเหล่านั้นที่หายไปนานจะกลับมาเสียที และบางทีอาจจะเป็นข้อมูลแสนสำคัญเกี่ยวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นก็เป็นได้

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอเลือกที่จะตรงมายังหอสมุดเอลิเชียนในทันที หวังว่าคุณเรกูลัสจะยังไม่ได้ไปไหนเสียก่อน

"สวัสดีค่ะคุณเรกูลัส! ฉันเห็นข้อความที่บอกว่าหนังสือมาแล้วน่ะค่ะ มีเล่มหนึ่งที่คิดว่าคงต้องขอยืมไปหน่อย" เสียงหวานเอ่ยทักทายบรรณารักษ์หนุ่มด้วยรอยยิ้มสดใส คงต้องทวนความจำเรื่องชื่อของหนังสือที่วิโอเล็ตต์เคยบอกเมื่อนานมาแล้ว

หมายเหตุ: ☆

เรกูลัสเงยหน้าขึ้นมองลอดแว่นสายตา พบว่าเป็นคุณเจเนวีฟ พี่สาวของคุณโรวีน่าที่เป็นอควาเรียส

และเขารู้ว่าตอนนี้ทุกคนกำลังต้องการอะไร

"สวัสดีครับ - เล่มนี้หรือเปล่า" มือเรียวชูหนังสือขึ้นระดับไหล่ 'ผู้ถูกคุมขังในประวัติศาสตร์เอลิเชียน'

"เล่มนี้เหมือนรอบก่อนคุณวิโอเล็ตต์ก็ต้องการเหมือนกัน ยังไงถ้าคุณพบเธอแล้วก็แบ่งกันดูแล้วกันนะครับ อ้อ ผมต้องรบกวนหน่อย ช่วยใช้นิ้วโป้งแตะบนตัวสแกนตรงนี้ด้วยครับ"

เขายื่นหนังสือให้ พลางผายมือไปที่จุดสแกนยืนยันตัวตน ระบบนี้เพิ่งได้คุณโทนี่มาทำให้ตั้งแต่ปีที่แล้ว

หมายเหตุ: หมายเหตุ

ในขณะที่นั่งมองเครื่องกำเนิดเสียงความถี่สูงหน้าตาน่ารักที่ได้มาจากมนุษย์สาวก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น มือเรียวรีบหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาอ่านในทันใดเพราะยังมีข้อความแสนยาวเมื่อวานที่ยังไม่ได้อ่าน

แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นสิ่งที่น่าสนใจเลยทีเดียวเพราะเจ้าของข้อความนั้นคือบรรณารักษ์หนุ่มของเอลิเชียน พลางนึกถึงข้อความอะหรบางอย่างเกี่ยวกับหนังสือเรื่องผู้ถูกคุมขังบางอย่าง เขาลุดตัวยืนขึ้นทันทีเพื่อออกไป

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหอสมุดเอลิเชียน แต่เหมือนจะมีคนที่เร็วกว่าอยู่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เพราะนั่นคือเจนเนตหรือเจเนวีฟ ไม่เชิงว่าเขาไม่รู้มากนักว่าเธอจะมาถึงก่อน เพราะเขานั้นเดินตามหลังเธอมาเลยต่างหากล่ะ ก่อนที่ชิบะจะยืนรออยู่แถวหน้าประตูเผื่อจะกลับด้วยกัน

หมายเหตุ: ✶ มาเป็นเพื่อนเจนเนวีฟเฉย ๆ ไม่รู้มาทำไม

ชื่อบนปกของหนังสือทำให้ดวงตาสีอความารีนเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ต่อให้ไม่รู้ว่าเนื้อหาภายในจะเกี่ยวข้องมากแค่ไหน แต่อย่างน้อยนี่อาจจะเป็นเบาะแสใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับอะไรสักอย่างก็เป็นได้

"ใช่แล้วล่ะค่ะ ยังไงฉันก็คงต้องส่งต่อข้อมูลในหนังสือเล่มนี้ให้คนอื่น ๆ ด้วย…มันอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ได้นะคะ" เสียงของเธอแผ่วเบาลงราวกับครุ่นคิด ภาพของหญิงสาวแปลกหน้ายังคงติดตาไม่จางไปไหน

เธอพยักหน้าครั้งหนึ่งก่อนจะแตะนิ้วโป้งลงบนตัวสแกนอย่างเชื่องช้า อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้คิดจะขโมยหนังสือเบ่มนี้ไปขายต่อ

"เรียบร้อยค่ะ — ขอบคุณมากเลยนะคะ" เจเนวีฟเอ่ยด้วยรอยยิ้มจางอีกครั้ง

"จริงสิ ช่วงนี้ก็ระวังตัวด้วยนะคะ ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก…"

หมายเหตุ: ☆