ภายนอกเขาดูเป็นคนสุขุม นิ่ง และไม่ค่อยพูดจา แต่ภายจิตใจนั้นกลับอ่อนไหวกว่าที่คิด

รูปร่างสูงโปร่ง ตาหงส์ ผมเงางามดำขลับเหมือนหางนกยูง ผิวขาวสะอาด ริมฝีฝากแดงเหมือนลูกตำลึงสุก ใบหน้าเฉียวคมผสมความเป็นเอเชียอยู่รวมกัน

รอสโค บัคคินเซียร์ เติบโตเมืองเล็ก ๆ แถบฝั่งตะวันตกของอังกฤษ เป็นบุตรชายคนโตของนายเฮนรี่ และ นางโรซา มีพี่น้องร่วมสายเลือดเพียงหนึ่งคนและเป็นฝาแฝดกัน โดยตระกูลบัคคินเซียร์นั้นประกอบธุรกิจค้าขายจนรุ่งเรือง และสามารถอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้อย่างแนบเนียน  แต่สุดท้ายธุรกิจที่ว่ามั่นคงก็ตกอับพังไม่เป็นท่า ที่อยู่อาศัยจากคฤหาสน์สู่บ้านไม้หลังเก่า ๆ แม้บิดาและมารดาจะพยายามที่จะใช้ความสามารถของการเป็นพ่อมดแม่มดมาใช้ประโยชน์โดยการทำนายดวงชะตาเป็นอาชีพ แต่ก็มิได้ช่วยพยุงให้ครอบครัวดี จนกระทั่งทั้งคู่ได้ถึงแก่กรรมในเวลาต่อมา

นั้นจึงเป็นเหตุผลทำให้รอสโตมากับคำว่า “เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง” แม้แต่ของขวัญสักชิ้นที่เขาโปรดปรานจำต้องยกให้ลาครอสผู้เป็นน้องชายก่อนเสมอ หรือแม้กระทั่งการที่น้องของตนได้กระทำผิดจนโดนโรงเรียนไล่ออก รอสโคก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบ เนื่องจากใบหน้าที่คล้ายคลึงกันจนแยกไม่ออก เหตุการณ์เหล่านี้จึงทำให้รอสโคผู้เสียสละสะสมความน้อยใจจนรอวันที่จะระเบิดออกมา

ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่นจนกระทั่งวันหนึ่งรอสโคไม่ยอมที่จะเป็นผู้เสียสละอีกต่อไป เขามีปากเสียงกับน้องสาวของตน จนถึงขั้นไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ จึงพลั้นมือเข้าทำร้ายน้องสาวตนเองจนตกบันไดหัวกระแทกพื้นจนถึงแก่ชีวิต รอสโคไม่มีท่าทีสงสาร เขาเพียงยิ้มเล็กน้อย ให้กับร่างน้องสาวของตน น้องสาวของเขาสมควรอยู่ในที่ที่ควรอยู่ นานวันเข้าบ้านหลังเก่าของรอสโคถูกยึดเนื่องจากไม่มีเงินจ่ายค่าภาษี ไม่มีแหล่งที่อยู่อาศัย จนตรอก

จนกระทั่งเขาฝันถึง “เอลิเชียน” ตำนานก่อนนอนเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ที่มารดาของเขาเล่าขานและบอกเพียงว่าเป็นตำนานที่ถูกเล่าต่อกันมารุ่นสู่รุ่น เขาฝันเช่นนี้เกือบทุกคืน จึงทำให้เกิดความสงสัยถึงสิ่งที่เป็นตำนาน รอสโคจึงตัดสินใจเดินทางออกตามหาหมู่บ้านเอลิเชียนตามคำบอกเล่าของมารดา และเขาพร้อมที่จะใช้ชีวิตใหม่ที่หมู่บ้านแห่งนั้น  ในฐานะรอสโค บัคคินเซียร์