โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

ระหว่างที่กำลังคุยอยู่กับเงือกสาว ผู้มาใหม่อย่างมนุษย์หมาป่าที่เรกูลัสเคยพบหน้าบางครั้งในหมู่บ้านก็เดินเข้ามาในหอสมุดด้วยอีกคน เขาสันนิษฐานเอาเองว่าอาจจะมาพร้อมกับคุณเจเนวีฟ จึงค้อมศีรษะให้กับอีกฝ่ายน้อย ๆ

"อา.. จริงสิ" เขาพูด รู้สึกเริ่มขนลุกบริเวณแขนทั้งสองข้าง "เมื่อคืนผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในฝัน หน้าตาเธอดูไม่น่าไว้วางใจยังไงก็ไม่รู้นะครับ"

เรกูลัสคว้าเอากระดาษมาแผ่นหนึ่ง แล้วใช้ดินสอร่างภาพสิ่งที่ตนเองเห็นลงบนกระดาษ จึงยื่นให้แก่เจเนวีฟ และชิบะเองก็เดินเข้ามาดูด้วยใกล้ ๆ

"คุณเจเนวีฟคิดว่าเธอเป็นใครกันครับ" เขาถามหาความมั่นใจ

---

หมายเหตุ: หมายเหตุ

คำว่าความฝันทำให้เจเนวีฟชะงักนิ่งไปในทันที เธอเลื่อนสายตามองบรรณารักษ์หนุ่มอย่างตั้งคำถาม และดูเหมือนว่าเรื่องที่เธอคิดจะกลายเป็นความบังเอิญที่แสนจะน่ากลัวเช่นนี้ เจเนวีฟผินสายตามองชิบะที่ตามมาตั้งแต่เมื่อไรเธอเองก็ไม่แน่ใจ แต่เป็นเรื่องดีที่เขามาด้วยกันในตอนนี้

"ความฝันเหรอคะ — มันจะบังเอิญเกินไปหน่อยแล้วล่ะค่ะ เมื่อคืนฉันเองก็ฝันแปลก ๆ ถึงผู้หญิงคนหนึ่ง..." เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับความรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นรูปร่างที่คุณเรกูลัสเป็นคนวาด เธอก็ได้แต่เบิกตากว้างด้วยความรู้สึกหลากหลาย

"เธอคนนี้ค่ะ ฉันเองก็ฝันเห็นเธอกำลัง...ยิ้ม?" เงือกสาวสกุลฟรอสต์เอ่ยเสียงแผ่ว ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกันแน่ "คุณเรกูลัสคะ ฉันได้ยินจากวิโอเล็ตต์มาว่าคุณมองไม่เห็นวิดีโอที่บาร์ในวัรที่เธอเข้ามาคุยกับคุณ...นั่นคือรูปของผู้หญิงคนนี้ค่ะ"

บางทีนี่อาจเป็นเรื่องที่อีกฝ่ายเองก็ควรรู้ ถึงเรื่องจะผ่านไปนานแล้วแต่กลับเกี่ยวข้องกันไปหมด

"เราเปิดดูหนังสือเล่มนั้นกันไหมคะ เธอจะเกี่ยวข้องอะไรหรือเปล่า - คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราจะฝันเห็นใครคนเดียวกันหรอกใช่ไหมคะ?"

---

หมายเหตุ: ☆

ด้วยความที่เขานั้นพอเห็นว่าเจเนวีฟคงจะมายืมเล่มเดียวกัน เพราะตั้งใจแค่จะยืนรอจึงได้ตกใจเล็กน้อยที่คุณบรรณารักษ์หนุ่มเห็นเขา จนชิบะค้อมศรีษะกลับให้เช่นกัน

อาจเพราะเมื่อถูกเห็นแล้วนั้นเขาจึงเดินเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย รวมถึงประโยคที่เขาพูดมามันน่าสนใจและทำให้เขาอยากรู้เช่นกัน

"ใช่ครับ คนเดียวกันเลย" 

ก่อนที่คิ้วเรียวจะขมวดเข้าหากันเมื่อเขานั้นเริ่มร่างภาพผู้หญิงในฝันลงไปในกระดาษ คงเรียกได้ว่าจำไม่ลืมเพราะเป็นเหตุการณ์ที่น่าตกใจพอสมควร รวมถึงการฝันถึงคนเดียวกันโดยบังเอิญของสองคนนี้ด้วย

---

หมายเหตุ: ✶

เขารู้สึกว่าเริ่มกลืนน้ำลายลำบากขึ้นทุกขณะ เมื่อความฝันของเขากลับไปตรงกับคนในเอลิเชียน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งมันตรงกับภาพที่ทุกคนเห็นในบาร์ของคุณอกาธาเมื่อสองสัปดาห์ก่อนด้วย เรกูลัสสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติกลับมา

"ถ้าอย่างนั้นจะเปิดดูตอนนี้เลยไหมครับ" ชายหนุ่มพูดในฐานะคนที่ต้องการสิ่งที่อยู่ในหนังสือเล่มนั้นเช่นกัน โดยถอดบทบาทของบรรณารักษ์ออกอย่างสิ้นเชิง จู่ ๆ เขาก็ต้องมาพัวพันกับเรื่องพวกนี้โดยที่ไม่ได้ร้องขอ - บ้าจริง

"เปิดเลยครับ" เรกูลัสพลิกหน้าหนังสือเปิด โดยมากแล้วเป็นการรวบรวมรายชื่อผู้กระทำผิดร้ายแรงจนถึงขั้นต้องถูกจำคุก และมีบางรายที่ถูกประหารชีวิตด้วย โทษมหันต์เหล่านี้เกิดจากการกระทำผิดที่ก่อให้เกิดการเสียชีวิตของผู้คนจำนวนมาก

---

หมายเหตุ: หมายเหตุ

"นี่เป็นครั้งแรกที่คุณเรกูลัสฝันประหลาด หมายถึง ฝันเห็นเธอคนนี้ใช่ไหมคะ" น่าแปลกเกินไป ทั้ง ๆ ที่ในตอนนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรด้วยซ้ำ แต่กลับฝันประหลาดไม่ต่างกัน นัยน์ตาสีอ่อนเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อต้องเห็นท่าทางของบรรณารักษ์หนุ่ม ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะไปเกี่ยวข้องกับคนมากมายถึงขนาดนี้

"ฉันไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่คุณเรกูลัสเคยมองไม่เห็นเธอมาก่อน...แถมฝันนั่นอีก" เงือกสาวเปรยเสียงเบา แต่เธอไม่อาจมีเหตุผลหรือสิ่งใดมารองรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย คงมีเพียงคำตอบในหนังสือเล่มนี้ที่อาจช่วยได้ แต่ถ้าเธอคือผู้ถูกคุมขังจริง...ในตอนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวหญิงสาวคนนั้นกันนะ

"หนังสือเล่มนี้รวบรวมนักโทษทุกคน มาตั้งนานแค่ไหนแล้วคะ —  คิดว่าพวกเขาส่วนมากยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า" ว่าแล้วก็ขยับตัวเข้าใกล้เพื่อดูเนื้อหาด้านใน โดยไม่ลืมที่จะขยับทางให้ชิบะเข้ามาดูด้วยกัน 

---

หมายเหตุ: ☆

สถานการณ์นั้นช่างแปลกเข้าไปทุกวัน สถานการณ์ต่าง ๆ ก็เลวร้ายลง แม้จะมีเรื่องดีอยู่บ้างคือเหล่าพ่อมดแม่มดเริ่มคิดค้นน้ำยาที่คาดว่าจะช่วยเรื่องรอยพริสม่าได้ และหากนึกถึงเรื่องนั้นเขาก็อดเป็นห่วงเพื่อนร่วมเผ่าทั้งสองไม่ได้

“ให้ช่วยเปิดไหมครับ… เผื่อจะเร็ว“

ในตอนแรกนั้นที่ตั้งใจว่าจะเงียบและคอยดูอยู่ข้างหลังเพื่อให้ทั้งสองได้อลงเทียบรูปกับนักโทษทีละคน แต่ก็เป็นจังหวะเดียวกันที่นึกขึ้นมาได้ว่าบางทีอาจใช้ความสามารถของมนุษย์หมาป่าให้เป็นประโยชน์ได้ เขาคิดว่าตัวเองจำหน้าได้อยู่แล้ว ผสมรวมกับการมองเห็นได้ฉับไวเพียงเปิดครู่เดียวก็คงจะเจอ

---

หมายเหตุ: ✶

"ครับ เป็นครั้งแรกเลย ไม่รู้ด้วยว่าเธอเป็นใครกันแน่ แต่ดูจากลักษณะการแต่งตัว คงจะไม่พ้นเป็นนักโทษ" เขากล่าวอนุมาน แล้วเปิดหนังสือต่อไป และเขยิบให้ชิบะเข้ามาร่วมวงด้วย ตอนนี้เขาผ่านตัวอักษร M และ N ไปแล้ว ต่อไปก็จะเป็นอักษร O เสียที

"ครับ ส่วนมากรวบรวมตั้งแต่ก่อตั้งหมู่บ้าน - แต่น่าจะไม่ได้เก็บตั้งแต่ 20 ปีให้หลังเนื่องจากไม่มีผู้กระทำผิดมากขนาดนั้นแล้ว และเปลี่ยนไปใช้กฎหมายสากลแทนครับ - อ๊ะ!"

เรกูลัสร้องออกมา เมื่อใบหน้าที่เขาเห็นในฝันปรากฏอยู่ในหนังสือจริง ๆ ชายหนุ่มขยับแว่น เพ่งพินิจสายตาไปบนเนื้อกระดาษเก่าเก็บ อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับหญิงสาวที่ชื่อ.. ออกตาเวีย ออสมันด์

ออกตาเวีย ออสมันด์ (32 ปี)
ผู้ถูกคุมขัง โทษฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา
มีผู้เสียชีวิตทั้งหมด 34 คน

ออกตาเวีย ออสมันด์ อดีตว่าที่สมาชิกสภาแห่งเอเดียนประจำเผ่ามนุษย์ ได้สร้างผลงานเอาไว้ให้หมู่บ้านเอลิเชียนพอสมควร อาทิ การวางผังเมืองและการออกกฎระเบียบ ทำให้เธอได้รับเสนอชื่อให้เป็นสมาชิกสภาแห่งเอเดียน ทว่าคืนก่อนการประกาศ เกิดอาการคลุ้มคลั่งและสังหารผู้คนบริสุทธิ์ในหมู่บ้านไปทั้งหมด 34 คน รวมทั้งผู้หญิงและเด็ก ทำให้เธอถูกตัดสินโทษประหารชีวิต แต่เนื่องจากคุณงามความดีที่เคยกระทำให้แก่หมู่บ้าน เธอจึงถูกลดโทษให้จำคุกตลอดชีวิตแทน ภายหลังเธอเสียชีวิตในคุกขณะอายุได้ 35 ปี ด้วยการฆ่าตัวตาย พิธีศพของเธอไม่ได้รับอนุญาตให้จัดในหมู่บ้าน และได้เผาร่างของเธอที่อื่นแทน

---

หมายเหตุ: หมายเหตุ

เงือกสาวพยักหน้าเห็นด้วยกับเรื่องของการอนุมานว่าคนในฝันนั้นเป็นนักโทษจากชุดที่ใส่ของเธอ แต่หน้าตานั้นกลับรบกวนจิตใจของเธอมานานเหลือเกิน เจเนวีฟเลื่อนสายตามองรายชื่อที่แสนมากมายนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย จนกระทั่งมันมาหยุดอยู่ที่ชื่อของหญิงสาวคนหนึ่ง

"นี่มัน..." ใบหน้าที่ตรงกับทั้งในความฝันและภาพที่ปรากฏขึ้นมาในวิดีโอเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วเห็นจะได้ ออกตาเวีย ออสมันด์ ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอมีตัวตนอยู่จริง ๆ และเคยเป็นถึงบุคคลที่มีความสำคัญในหมู่บ้านแห่งนี้เสียด้วย

"อดีตว่าที่สภาแห่งเอเดียนเหรอคะ? แถมยังคลุ้มคลั่ง ร่างถูกเผา..." ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดกันแน่ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกราวเนื้อตัวเย็นเฉียบลง ผู้ถูกคุมขังในประวัติศาสตร์เอลิเชียนคนนี้ มาทำอะไรในความฝันของคนอื่นกันแน่

"ออกตาเวีย ออสมันด์คนนี้...เราจะหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอเพิ่มได้อีกไหมคะ" ในตอนนี้เธอตกใจกับข้อมูลที่ได้รับมากทีเดียว หนังสือเล่มนี้ยืนยันว่าคนคนนี้เสียชีวิตไปแล้ว 

ทั้งข้อหานั้นหรือแม้แต่เรื่องของเธอคนนี้คร่าว ๆ จากหนังสือ ถึงแม้จะรู้ชื่อและสาเหตุ แต่นั่นจะเป็นข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่กำลังเกิดได้อย่างไรกันนะ

"ถ้าเรารู้เรื่องของเธอมากกว่านี้ เราจะเข้าใจอะไรมากขึ้นหรือเปล่า — คุณเรกูลัสพอจะรู้อะไรบ้างไหมคะ"

---

หมายเหตุ: ☆

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ช่วยเปิดอะไรแต่มันก็ดีที่ได้ดูรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน และเมื่อเห็นทั้งสองคนพร้อมใจกันเขยิบที่ว่างให้เขาก็แทรกตัวเข้าไปทันที นัยน์ตาสีเข้มมองกระดาษที่ถูกพลิกไปหน้าแล้วหน้าเล่า จนเสียงอุทานตกใจของบรรณารักษ์หนุ่มดังขึ้น

"วิธีการแบบไหนกัน… 34 คน" 

และเป็นอย่างที่ใครหลายคนคิด ผู้หญิงในความฝัน ผู้หญิงของคลิปวิดิโอในบาร์ เธอคือผู้ต้องโทษฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา แต่ยิ่งอ่านแล้วนั้นก็มีแต่จุดที่สงสัยและไม่เข้าใจ ทั้งเหตุผลที่ไม่แน่ชัดที่ทำไมถึงคลุ้มคลั่ง และพรากคนบริสุทธิ์ในคราวเดียว

“มันคือปีที่เท่าไหร่หรอครับ ที่นี่มีพวกบันทึกเหตุการณ์ไหมครับ… จดหมายเหตุ“

เขาเห็นด้วยกับที่เงือกสาวได้พูดออกไปทุกอย่าง เรียกง่าย ๆ ว่าเธอพูดแทนเขาไปหมดแล้ว ก่อนที่เขาจะพูดออกไปบ้างแม้เสียงจะค่อย ๆ แผ่วลงจากความไม่แน่ใจในความหมายของมัน

”หรือคนเฒ่าคนแก่อาจจะรู้“

---

หมายเหตุ: ✶

เขาพยายามพลิกไปหน้าอื่น ๆ แต่ก็ไม่พบข้อมูลอะไรเพิ่มเติมอีก ดูเหมือนหนังสือเล่มนี้จะให้คำตอบเขาได้เพียงแค่อย่างเดียว

"คนที่โหดร้ายขนาดนี้ทำไมถึงมาโผล่ในความฝันของพวกเราแบบสุ่ม ๆ แถมเหตุจูงใจในการสังหารผู้คนจำนวนมากขนาดนั้นก็ยังไม่ปรากฏอีกด้วย นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วนะครับ.. ถ้าเกิดว่าได้คุณลุยซ่ามาช่วยละก็ - เอ่อ"

เรกูลัสชะงักไป เมื่อเจ้าของชื่อที่เอ่ยถึงนั้นหายไปแล้ว

"..มันก็คง ง่ายกว่านี้มากเลยครับ" เขาถอนหายใจ จ้องมองทุกตัวอักษรเกี่ยวกับออกตาเวีย เผื่อว่าเขาจะพลาดอะไร ส่วนไหนไป

"นอกจากนี้แล้วผมไม่รู้เลยครับคุณเจเนวีฟ" บรรณารักษ์หนุ่มหันไปมอง ปลายจมูกขึ้นสีแดงเล็กน้อย

"เราอาจจะอยู่ในวังวนหายนะที่ไม่รู้จบ โดยที่ไม่มีทางออกก็ได้นะครับ.. "

พูดจบ เรกูลัสก็หันไปฟังสิ่งที่ออกมาจากปากของชิบะ แล้วคิดคำนวณตามเวลาเอง

"น่าจะอยู่ในช่วงปี 1860 นะครับ.. ประมาณ 165 ปีก่อน คุณเมลวีเนียสน่าจะรู้เรื่องนี้?"

เขาสันนิษฐานอีกครั้ง แต่น่าเสียดายที่เจ้าตัวไม่อยู่ให้ถามเรื่องนี้เสียแล้ว เพราะหลังจากที่คุณลุยซ่าหายไป ก็ไม่ปรากฏคุณเมลวีเนียสอีก

---

หมายเหตุ: หมายเหตุ

"ถ้าอย่างนั้น...เราจะพอขอให้ทั้งสองช่วยได้หรือเปล่าคะ" เงือกสาวเอ่ยขึ้นมาในทันที เธอเชื่อว่าทั้งสองคงจะยินดีช่วยเหลือในเรื่องที่อาจเป็นภัยของหมู่บ้านเช่นนี้ใช่ไหม? นัยน์ตาสีอ่อนหลุบลงมองภาพและรายละเอียดของผู้ถูกคุมขังผู้แสนลึกลับคนนี้ เธอไม่ใช่คนเข้าใจเรื่องของความฝันแบบนี้เลยสักนิด

"เราต้องมีความหวังเอาไว้สิคะคุณเรกูลัส ถ้าเรารู้เรื่องของคนคนนี้มากกว่านี้ — เธออาจจะเป็นต้นเหตุของอะไรหลาย ๆ อย่าง ยิ่งกับการที่คนตายดูเหมือนว่าจะกลับมาเป็นคนเป็นได้ด้วยในช่วงนี้..." ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเธอจะทำอะไรได้มากแค่ไหน แต่ก็คงจะต้องลองสืบหาข้อมูลที่จะสามารถใช้งานได้ให้ได้มากที่สุด 

"คุณเรกูลัสพอจะติดต่อคุณลุยซ่ากับคุณเมลวีเนียสได้ไหมคะ..." เสียงของเธอเริ่มมีความหวังเล็ก ๆ ยิ่งกับในช่วงเวลาสิ้นหวังแบบนี้ 

เรื่องราวพวกนี้หากไม่ใช่คนที่ย้อนอดีตได้ ก็คงต้องเป็นคนที่อาจอยู่ในเหตุการณ์ก็เท่านั้น น่าแปลกที่ไม่มีการจดบันทึกเรื่องสำคัญอย่างแรงจูงใจในการสังหารเอาไว้เลยสักนิด

"โผล่มาในความฝัน เหมือนใช้เวทมนตร์ได้เลยนะคะ"

---

หมายเหตุ: ☆

การที่เธอได้โผล่เข้ามาในฝันของใครหลายคนอาจยิ่งชัดเจนเข้าไปใหญ่ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เพราะเขานั้นไม่ได้โดนเช่นเดียวกับทั้งสองคนจึงไม่อาจรู้ได้ว่ามันน่าขนลุกแต่เพียงใด และเมื่อได้รับคำตอบเรื่องช่วงเวลาแล้วนั้นก็คงตัดเรื่องคนเฒ่าคนแก่ออกไปได้เลย

"คิดว่าจะมีข้อมูลของเธอที่ทำเนียบสภาบ้างไหมครับ"

เขาพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเจเนวีฟทั้งการขอให้ทั้งสองที่ถูกเอ่ยถึงช่วย และขอให้มีหวังไว้ก่อนดีกว่าจะไม่ทำอะไร ก่อนที่เขาจะพูดถึงสิ่งที่ตัวเองคิด แม้จะไม่รู้ว่ามีประโยชน์มากหรือน้อยเพียงใด ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่าร้อยกว่าปีก่อนจะมีทะเบียนเช่นวันนี้หรือไม่ ก่อนที่มือจะเริ่มกุมขมับ เขาแทบจะคิดอะไรไม่ไออกแล้วล่ะ

---

หมายเหตุ: ✶

"หายตัวไป? คุณปีเตอร์ก็ด้วยงั้นเหรอคะ" ข้อมูลใหม่ที่ได้รับทำเอาเจเนวีฟเบิกตากว้างเสียจนแทบถลนออกจากเบ้า นี่เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนหรือเธอกำลังตกข่าวกันแน่ สายตาหันมองชิบะเล็กน้อยเมื่อได้ยินรายชื่อของคนที่หายตัวไปในตอนนี้ ไม่คิดว่านอกจากคุณอเล็กซานเดอร์แล้วยังจะมีคนที่เหลืออีกด้วย

"อา ยังไงก็ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะคะคุณเรกูลัส ระวังตัวด้วยนะคะ" เจเนวีฟทำได้เพียงเอ่ยลาไปก็เท่านั้น ตอนนี้เธอคงจะต้องหาวิธีหาข้อมูลเรื่องของผู้ถูกคุมขังให้ได้ แต่ก่อนอื่นคงจะต้องบอกคนอื่น ๆ ไปด้วยเช่นกัน เธอค้อมศีรษะลงน้อย ๆ ก่อนที่จะชวนเพื่อนหมาป่าของเธออย่างชิบะกลับไปด้วยกันทันที

"ชิบะคะ เราเองก็ไปกันเถอะ...เรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเกินไปแล้ว — คุณรู้เรื่องคุณปีเตอร์มาก่อนไหมคะ"

---

หมายเหตุ: ☆

แม้ใบหน้าจะเรียบเชียบเช่นเดิม แต่ดวงตาเรียวที่เริ่มเบิกกว้างแสดงให้เห็นชัดว่าข้อมูลที่ได้รับจากบรรณารักษ์หนุ่มภายในครั้งเดียวนั้นน่าตกใจเพียงใด

เขาค้อมศรีษะให้เรกูลัสเช่นกันหลังเขาบอกถึงว่าตัวเองต้องไปแล้ว ก่อนที่จะเหลือเพียงเขาและเจเนวีฟที่คงต้องกลับอพาร์ตเมนต์ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเราตาม

“ไม่เลยครับ เป็นเรื่องใหญ่มาก”

ในขณะที่เดินกลับด้วยกันนั้นเองชิบะก็ได้ตอบคำถามของเธอไป แน่นอนว่านอกจากเรื่องใหญ่ที่สมาชิกสภาแห่งเอเดียนจะปายกันไปเกือบหมด ในฝั่งของมนุษย์หมาป่าที่หัวหน้าฝูงหายไปก็เป็นเรื่องใหญ่เช่นกัน เพราะแบบนั้นเองทำให้เขารีบข้อความบอกเหล่าเพื่อนรวมเผ่าทันที

► กลุ่มมนุษย์หมาป่า 

คุณปีเตอร์หายไปแล้ว

คุณเรกูลัสบอกมาครับ

ในตอนนี้มีข้อสันนิษฐานมากมายเริ่มวนเวียนในหัวเยอะเกินไปก่อนที่เขาจะเหม่อมองท้องฟ้าแสนอึมครึมยามค่ำ จะมีใครอีกไหมที่อายุมากกว่า 165 ปีที่จะรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ในหมู่บ้านนี่

“หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกนะครับ”

---

หมายเหตุ: ✶

น่าเป็นห่วงเด็กน้อยกับความฝัน

เมื่อหมายมั่นว่าจะเดินทางมายังหอสมุดเอลิเชียน ก็ต้องมาให้จงได้ เงือกสาวอย่าง Violette เก็บยันต์เอาไว้ก่อนเผื่อว่าจะมีใครอ่านอักขระขอมไทยออก ส่วนคนอื่น ๆ ก็พากันมาที่ที่พวกเขาประสงค์จะมาหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาชญากรหญิงคนนั้น

หอสมุดปิดทำการไปแล้วตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ มีเครื่องมือตรวจจับความเคลื่อนไหวถูกติดตั้งเอาไว้รอบบริเวณ และคล้ายจะมีปืนยิงเลเซอร์เพื่อป้องกันผู้บุกรุกด้วย

จะทำอย่างไรดี ?

---

OBJECTIVES

โรลเพลย์ตอบสนองต่อเหตุการณ์ ภายใน 7 นาที

ผู้เข้าร่วม: Bethany, Chandler, Lucine, Josephine, Violette,
Zane, Jewel, Shiba, Zantino, Pinkberry (SPJ) และ Desdemona (SPJ)

"เราต้องบุกรุกเหรอคะ โห ฟังดูเสียว ๆ ท้องจังแหะ แต่พิงค์เบอร์รี่ชอบนะ"

แม่มดตัวน้อยมองไปทางประตูที่ปิดอยู่ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดมันออกโดยใช้เครื่องรางของเธอในการวาร์ปประตูและหวังว่ามันจะสำเร็จนะเพราะว่าถ้าไม่สำเร็จล่ะก็ คนที่จะมาก่อนตำรวจก็คือคุณเรกูลัสถึงเมืองนี้จะไม่มีตำรวจก็ตาม

---

หมายเหตุ: ตอบสนอง

"คุณเรกูลัสติดตั้งไว้เหรอ.." แชนเลอร์มองดูเครื่องมือ แน่นอนว่าเขาควรถอยไปอยู่หลังสุดเลย เพราะถ้าเป็นเรื่องเทคโนโลยีเขาก็ช้าพอ ๆ กับเต่าเลยล่ะ เขาพยายามจะหาทางเข้าทางอื่น ถ้าแวมไพร์แปลงเป็นค้างคาวก็พอเข้าได้อยู่ แต่คนอื่น ๆ ล่ะ

แชนเลอร์มองไปรอบ ๆเผื่อจะมีปลั้กอะไรให้ดึงทิ้ง หรือตัดสายไฟดีล่ะ

---

หมายเหตุ:  ตอบสนอง

เรือนแสงรัชนีที่เสียหายกลายเป็นเบื้องหลังของซานแต่ทุก ๆ คนเพราะจากนี้เลือกแล้วว่าจะต้องเดินทางไปยังห้องสมุดกันต่อ แต่ดูคล้ายกับว่ามาผิดเวลาไปมากโข หอสมุดปิดไปแล้วตามช่วงเวลาที่เปิดให้บริการและเมื่อสังเกตดูก็ต้องงุนงงกับระบบการรักษาความปลอดภัยที่มันหนาแน่นกว่าทุก ๆ ที่ในหมู่บ้าน

"นี่มันหอสมุดขององค์กรสายลับระดับโลกหรือเปล่าน่ะ เหมือนมีไว้เพื่อกักขังหนังสืออันตรายมากกว่าไม่ให้คนเข้าไปอีก .. ใช้วิธีดั้งเดิมแบบสายลับมั้ยครับ ให้ผมไต่กำแพงไปก่อนหากัดสายไฟพวกระบบป้องกัน"

จะว่าไปแล้วก็คิดถึงสถาบันที่แอลเอชะมัด ที่นั่นได้ฝากรอยแผลบนริมฝีปากเขาซะด้วย ค้างคาวกัดสายไฟ!

---

หมายเหตุ: ตอบสนอง

ใช้เวลาสักพักพวกเขาก็มาถึงหอสมุด แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้เข้าไปหาข้อมูลง่าย ๆ เหมือนที่คิดเอาไว้ เพราะเท่าที่สังเกตเห็นก็ชัดเจนแล้วว่าที่แห่งนี้ปิดไปแล้ว แถมยังมีอุปกรณ์ตรวจจับความเคลื่อนไหวโดยรอบ มีหวังถ้าทะเล่อทะล่าเข้าไปได้ชิ้นส่วนร่างกายขาดหายแน่

เซนไม่รู้ว่าถ้าล่องหนเข้าไปเครื่องมือพวกนี้มันจะยังจับได้ไหม แต่ที่แน่ ๆ คือเงือกอย่างเขาไม่มีพลังแบบนั้น ไหน ๆ ก็เป็นนักเขียนมานาน ขอสำรวจรอบนอกก่อนแล้วกันเผื่อจะเจอทางลับเข้าไปด้านใน ก็พวกนิยายลึกลับเขาชอบมีทางพิเศษเชื่อมไปยังสถานที่พิเศษกันไม่ใช่หรือไง ตอนนี้ต้องปรากฏออกมาได้แล้วล่ะ

---

หมายเหตุ: ตอบสนองเข้าร่วมอีเวนต์

The Basking of Marmoris

| #7FB3D5

เพราะยังมีอีกสถานทีที่ต้องไปเพื่อเบาะแสเกี่ยวกับหญิงสาวที่ทำพวกเขาออกมาจากที่พัก หลังจากมาถึงก็พบว่าห้องสมุดปิดไปตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ทุกคนมองหน้ากันราวกับพยายามหาคำตอบว่าพวกเขาจะเข้าไปได้อย่างไร อีกทั้งยังมีการตรวจจับที่แน่นหนาอีกต่างหาก

"'งั้นเดี๋ยวฉันลองเข้าไปก่อน แล้วจะหาทางจะข้างในดูค่ะ" แม่มดสาวกล่าวแล้วใช้พลังของเครื่องรางในการเข้าไปภายใน

---

หมายเหตุ: ตอบสนอง + ใช้กุญแจหยากไย่