โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

Ashlynn C. Edevane

@Ash_yce

"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ อาจจะช่วยได้บ้าง แต่ฉันก็ไม่มั่นใจเท่าไร" ตอนนี้มีอะไรให้เธอแน่ใจได้บ้าง เพราะขนาดความรู้สึกของตัวเองยังควบคุมไม่ได้แบบนี้ เรื่องอื่นยิ่งจะยากต่อการจัดการเลย ทว่ามันก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่พอจะทำได้ ไม่เช่นนั้นเธอก็คงจะอยู่ได้ยากเป็นแน่

"อ่อ คุณคาเดน.. -- คุณดูจะฮอตจังเลยนะคะ ฮะ ๆ ต้องไปช่วยคนโน้นคนนี้ที มีคนโดนคำสาปคล้าย ๆ แบบนี้เยอะมากขนาดไหนคะเนี่ย" กล่าวถามไปด้วยความอยากรู้

Zinnia A. Lewis

" ก็.. ประมาณหนึ่งเลยค่ะ เมื่อวานก็พยายามไล่ไปช่วยกันเยอะแล้ว.. แต่ว่าคืนนี้เองก็เช่นกันค่ะ-- เหมือนว่าจะทยอยตอบกันมาแล้วล่ะค่ะ " เสียงทุ้มหวานของซินเนียเอ่ยบอกเพื่อนสาวของเธอพร้อมรอยยิ้มก่อนที่เธอสนใจโทรศัพท์ เธอเปิดข้อความเสียงของคุณคาร์เดนเป็นคนแรก ดูเหมือนว่าเขาจะแย่ที่สุดในทุกคนเลย คงต้องไปหาเขาก่อน

" ไปที่อพาร์ตเมนต์กันก่อนเถอะค่ะ เหมือนว่าคุณคาร์เดนจะดูแย่มาก ๆ เลย ฉันขอขี่ไม้กวาดไปนะคะ " แม่มดสาวบอกเพื่อนแวมไพร์ด้วยท่าทางรีบร้อนก่อนที่จะรีบเดินออกไปจากหอสมุด

To. Carden

Zinnia : อ่า..รับทราบค่ะ ที่ห้องที่ฉันเคยไปนะคะ ฉันจะรีบไปทันทีเลย

To. BC

Zinnia : สวัสดีค่ะคุณบลูเชส ซินเนียเองค่ะ รับทราบค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปช่วยนะคะ คิดว่าน่าจะช่วยได้ค่ะ

To. Icarus

Zinnia : คุณบลูเชสทักมาหาแล้ว อยู่ที่ทะเลสาบทาโฮค่ะ ไปก่อนได้เลย พี่ต้องไปที่อพาร์ตเมนต์ก่อนค่ะ

Balthus Azelheart

แม้จะทุลักทุเลอยู่พอตัว แต่ในท้ายที่สุด ไม้กวาดวิเศษก็พาบัลทัสมาจนถึงหอสมุดของหมู่บ้านเอลเชียนจนได้่ พ่อมดหนุ่มค่อยๆร่อนลงจอดในป่าละเมาที่ลับตาคนไม่ไกลจากจุดหมายของตัวเองมากนัก นิ้วเรียวถูกดีดจนเกิดเสียงเบาๆ เพื่อซ่อนไม้กวาดวิเศษของตัวเอง ก่อนจะหยิบลูกแก้วพยากรณ์ของตัวเองขึ้นมาดูรายละเอียดเกี่ยวกับโถงแห่งเอสเม่อีกครั้ง 

"อยู่ข้างในหอสมุดสินะ" บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อมองเห็นอะไรเพิ่มขึ้นจากลูกแก้วในมือ จากนั้นจึงจัดเก็บลูกแก้วของตัวเองลงกระเป๋าอีกครั้ง และเปลี่ยนมาโอบอุ้มหม้อปรุงยาของตัวเองเอาไว้ ชะเง้อคอมองไปรอบตัวอีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีผู้พบเห็นใกล้ๆ แล้วจึงรีบพาตัวเองเข้าหอสมุดไป

Balthus Azelheart

ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่ง ยานพาหนะส่วนตัวอย่างไม้กวาดวิเศษก็พาเขามาร่อนลงจอดในพื้นที่ลับตาคนข้างหอสมุดเอลเชียนอีกครั้ง แน่นอนว่าความทุลักทุเลในการโอบอุ้มหม้อปรุงยามาด้วยนั้นก็ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่ต่างจากครั้งที่แล้วเท่าไหร่นัก พ่อมดหนุ่มวางหม้อปรุงยาไว้ที่พื้นอีกครั้ง แล้วจึงก้าวขาลงมายืนอยู่ข้างกัน ดีดนิ้วเพื่อจัดเก็บยานพาหนะของเองอีกรอบ ก่อนจะบิดตัวไปมาเพื่อคลายความเมื่อล้าจากการยกของหนัก แล้วจึงค่อยขนของทุกอย่างเข้าไปยังภายในหอสมุด

Balthus Azelheart

เพราะการเดินทางบนอากาศสามารถช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงการจราจรที่แออัดบนพื้นถนนไปได้ จึงทำให้เขามาถึงหอสมุดเอลิเชียนในเวลาเพียงแค่ไม่กี่อึดใจ ไม้กวาดวิเศษถูกร่อนลงจอดไม่ไกลจากหอสมุดมากนัก ก่อนนิ้วเรียวจะถูกดีดอีกครั้งเพื่อจัดเก็บไม้กวาดวิเศษของตัวเอง ใบหน้าคมหันซ้ายแลขวาให้มั่นใจอีกนิด ก่อนจะกระชับกระเป๋าวัตถุดิบของตัวเองและรีบวิ่งเข้าไปยังหอสมุด

Quinn A. Vyacheslav

ไม้กวาดร่อนลงในที่ลับตาพร้อมร่างของชายหนุ่มที่ปรากฏตัวออกมาก่อนไม้กวาดจะหายไปตามการดีดนิ้วของเจ้าตัว นัยน์ตาคมสอดส่องมองไปรอบ ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาด้านในหอสมุดที่เขาอยากมาเที่ยวเล่นมานานมากแต่ก็ยังไม่มีเวลา สองขายาวที่ก้าวเดินไปตามทางเดินพร้อมมองไปยังส่วนหนังสือที่เขานั้นอยากหาอ่าน มือหนาเอื้อมไปหยิบหนังสือประวัติศาตร์ที่อยู่ด้านบนชั้นมายืนอ่านเพราะการมีหนังสือที่สนใจมาก ๆ การจัดเรียงลำดับการอ่านก็ดูเหมือนจะเป็นปัญหาไม่น้อย

Melody C. Hades

"ไง ไม่นึกว่านายจะมาห้องสมุด" ร่างบางที่วันนี้พาตัวเองออกจากบ้านได้ในที่สุด ขณะที่หญิงสาวสำรวจห้องสมุดที่นี่เพื่อมองหาโซนหนังสือที่ตนเองต้องการ เธอกลับพบร่างคนคุ้นเคยที่กำลังยืนอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ที่มุมๆหนึ่ง ร่างกายตอบสนองไวกว่าความคิด ขาทั้งสองข้างก้าวไปหยุดอยู่ตรงหน้าแอรีสทันที พร้อมคำทักทายที่ถูกส่งออกไปด้วยรอยยิ้ม

Quinn A. Vyacheslav

ความตั้งของพ่อมดหนุ่มที่อ่านหนังสือเล่มแรกที่ตั้งแต่เดินทางมายังหอสมุดได้ถูกเสียงของใครคนหนึ่งดึงไปจนหมด นัยน์ตาคมละสายตาจากหน้าหนังสือไปจ้องมองเจ้าของต้นเสียงนั้น “ทำไม ดูหน้าแปลกใจงั้นเหรอ” เสียงทุ้มตอบกลับไปพร้อมเอนพิงราวกั้นระหว่างที่สนทนากับแม่มดสาวที่ไม่ได้เจอกันนานเลย มือหนาที่ถือหนังสือเอาไว้ก็รวบปิดเล่มหนังสือนั้นทันทีที่นึกอะไรออก

Melody C. Hades

"ก็นะ ก็ดูน่าแปลกใจพอสมควรเลยล่ะ ...เห นายมีพิรุธนะเนี่ย" เมื่อเห็นอีกฝ่ายปิดหนังสือต่อหน้าต่อตาทำให้เธออดแซวชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ แต่ไม่ได้ซักไซ้ต่อแต่อย่างใด ทุกคนย่อมมีความลับ เขามีเธอมี ไว้ถ้าเขาอยากบอกก็คงมาบอกเองแหละ

"ไม่ไปอ่านที่โต๊ะดีดีล่ะ โต๊ะก็อยู่แค่นั้นเอง" เธอหันไปมองที่โต๊ะแล้วหันกลับมามองแอรีสด้วยสายตาถามไถ่

Quinn A. Vyacheslav

“ความเคอะเขินเมื่อไม่ได้เจอกันนานดูเหมือนจะหายไปด้วยสินะ” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปแต่ก็เดินไปนั่งที่โซฟาใกล้ ๆ อย่างช่วยไม่ได้ นัยน์ตาคมที่เหลือบมองไปยังแม่มดสาวได้หยุดและมองสำรวจอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ ก่อนจะพยักพะเยิดให้อีกฝ่ายมานั่งด้วยกัน แผ่นหลังหนาเอนแนบชิดกับขอบโซฟา สองมือประสานวางบนตักของตน 

“แล้วเธอทำงานเสร็จแล้วงั้นเหรอ ถึงมาที่หอสมุดได้แบบนี้... นึกว่าจะยุ่งกับงานซะอีก” เสียงทุ้มเอ่ยเปิดประโยคอีกครั้ง

Melody C. Hades

"นี่ๆๆ ทำไมฉันต้องเขินกับการคุยตามปกติด้วยล่ะ ขืนเป็นแบบนั้นหัวใจวายตายกันพอดี อ๊ะ ไม่อ่านหนังสือแล้วหรอ" เมโลดี้มองแอรีสด้วยท่าทีสงสัย เขาคงกลัวเธอเห็นล่ะมั้ง หญิงสาวเพียงยักไหล่ แล้วมองอีกฝ่ายที่นั่งซะไม่กล้านั่งด้วยเลย หญิงสาวใช้เวลาทำใจครุ่หนึ่งก่อนจะนั่งลงข้างๆ

"ฉันมาหาข้อมูลเพิ่มเติมน่ะ จะได้เอาไปทำงานต่อ แล้วก็ คิดถึงนะ" เธอต่อประโยคท้ายด้วยเสียงเบาๆ

Quinn A. Vyacheslav

“ก็นะ อยากให้เขินนี่ ฉันผิดมั้ย ฮ่า ๆ” เสียงตอบกลับดังขึ้นจากชายร่างสูงแน่นอนว่าตัวเขานั้นชอบที่แม่มดสาวเขินอายตนมากกว่าเพราะอย่างน้อยก็ดีต่อใจไม่น้อยละนะ แต่ดูเหมือนจะมีอะไรเป็นใจให้อีกฝ่ายเอ่ยบางอย่างออกมาถึงจะเบาแต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ยิน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าคมและขยับไปจุ๊บที่หน้าผากของอีกฝ่ายแทบจะทันที พร้อมทั้เอื้อมมือไปลูบกลุ่มผมนั้นเบา ๆ 

“คิดถึงเหมือนกัน”

Melody C. Hades

"ก็ ไม่ผิดหรอกน่า แต่ว่าฉันดีใจที่เจอนายจริงๆนะ" คำพูดของอีกฝ่ายทำให้เธอยิ้มขำออกมาเล็กน้อย มันก็ไม่ผิดหรอกนะที่เขาจะชอบเห็นเธอเขิน เพราะเธอก็อยากเห็นเขาเขินเหมือนกัน

"นาย!!! มันห้องสมุดนะ" การกระทำของชายหนุ่มทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ความคิดทันทีดวงตากลมโตเบิกกว้างพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มกลายเป็นสีแดง เธอกระซิบเสียงลอดไรฟันแล้วผุดลุกขึ้นทันที

"ฉันไปหาหนังสือก่อนนะ" ว่าแล้วก็เผ่นไปทันที เธอต้องไปทำงานด่วนๆแล้วล่ะ แล้วก็จัดการกับหน้าที่ร้อนผ่าวของตนเองด้วย

เมื่อพอจะรู้เบาะแสที่อยู่ของชิ้นส่วนดนตรีชิ้นแรกจากสามสาววาเนสซ่าก็ใช้เวลาครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ว่ามันควรจะอยู่ที่ตรงไหน ฟังจากที่เธอบอกมาแล้วคิดว่าน่าจะไม่ได้แตกต่างจากที่คิดไว้สักเท่าไหร่ หญิงสาวพาตัวเองมาที่ หอสมุดด้วยความว่องไว กวาดสายตามองหาสิ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นไปได้ ถึงไม่มั่นใจว่ามันจะถูกต้องรึเปล่าแต่ก็ต้องลองดูเสียก่อน เพราะยังไงเธอก็อยากจะช่วยทั้งสามคนนั้นหาของให้เจอ

หาชิ้นส่วน

 

เหมือนว่าในลานสายตาของผู้ที่เข้ามาใหม่เมื่อครู่นี้อย่างแวมไพร์สาวจะยังไม่พบเห็นอะไรเลยนะ
หรือว่าจะไม่ได้อยู่ที่ทางเข้าหอสมุดแห่งนี้กัน?

ลองเดินตามหาในสถานที่นี้ในทั่วดูสักหน่อยสิ

อาจจะเจออะไรบางอย่างก็ได้ ว่าแต่..ชิ้นส่วนนั้นจะเป็นอะไรกันนะ

---

ตอบสนองตามหาชิ้นส่วน 1 โรลเพลย์

Enchanter

Zinnia

ภายในหอสมุดดูเงียบเชียบไร้ผู้คน ถึงจะพอรู้ว่าที่แห่งนี้มีชิ้นส่วนหนึ่งในสามอยู่ที่นี่ แต่มันคืออะไรกันล่ะ ? วาเนสซ่าเลือกที่จะเดินลึกเข้าสู่ภายใน ไล่กวาดลานสายตาไปตามโต๊ะอ่านหนังสือและพื้นเบื้องล่าง บางทีมันอาจจะอยู่แถวนี้ หรืออาจจะอยู่บนเก้าอี้สักตัว แต่ถึงไม่รู้ว่าเธอกำลังหาอะไรอยู่ แต่อย่างน้อย ๆ ก็คิดว่าถ้าเห็นอะไรสักอย่างก็น่าจะรู้ตัวได้ทันที

ตอบสนอง

 

" กิ่ก.. กริ๊ก ๆ กริ๊ก "

เสียงของอะไรบางอย่างดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่งภายในหอสมุดแห่งนี้ ถึงมัรจะเบามาก ๆ แต่ก็ไม่ได้เบาจนทำให้แวมไพร์สาวไม่ได้ยินมันหรอก

เสียงอะไรกันนะ แล้วดังมาจากที่ไหนกันล่ะ

เธอลองตามหามันดูสิว่าเสียงนี้มันดังมาจากตรงไหน อาจจะเจอมันก็ได้นะ

---

ตอบสนองตามหาชิ้นส่วน 1 โรลเพลย์

Enchanter

Zinnia

เพราะมีเสียงบางอย่างที่ดังให้ได้ยินท่ามกลางความเงียบของหอสมุด นั่นจึงดูแปลกเกินกว่าจะเป็นสิ่งที่ปกติ วาเนสซ่าเลือกที่จะเดินตามสัญชาตญาณของตัวเองลึกเข้าไปภายใน กวาดสายตาไล่มองหาสิ่งที่พอจะเป็นไปได้ ตัวที่มีเสียงงั้นเหรอไม่แน่ว่าอาจจะเป็นหวีโน๊ตของกล่องดนตรีก็ได้ เพราะงั้นจึงไล่สายตามองหาดูอีกครั้งทุกซอกที่พอจะมองเห็น

ตอบสนอง

 

" กิ่ก.. กริ๊ก ๆ กริ๊ก ๆ กึ่ก กริ๊ก! "

เสียงของอะไรบางอย่างยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เหมือนว่าแวมไพร์สาวยังไม่พบเจอมันนะ 

และดูเหมือนว่าเสียของอะไรบางอย่างจะไม่หยุดลงง่าย ๆ ถ้าหากไม่พบมัน

ลองตามหาให้ละเอียดกว่านี้ดูสิ มันอาจจะอยู่ในที่ที่คาดไม่ถึงหรือที่ที่เห็นได้ง่ายกว่านี้ก็ได้นะ!

---

ตอบสนองตามหาชิ้นส่วน 1 โรลเพลย์

Enchanter

Zinnia

เพราะเสียงที่ยังคงดังอยู๋แต่ยังไม่เจอต้นตอ นั่นจึงทำให้เธอต้องเลือกที่จะตั้งเป้าหมายในการตามหาครั้งนี้แทน จากเดิมที่เดินดูตามโต๊ะและเก้าอี้ ตอนนี้เลือกที่จะขยับเดินดูตามชั้นหนังสือ ฝ่ามือไล่เรียงไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่บนลงล่าง กวาดสายตาไปตามทิศที่คิดว่าเสียงน่าจะดังมากขึ้น พยายามไม่เอ่ยปกหรือทำอะไรเสียงังเพราะกลัวว่านั่นจะทำให้เธอพลาดเสียงนี่ไป

ตอบสนอง