ประวัติตัวละคร Vashti Dante Tifereth

เฟซเคลม : Cha Eun-Woo (ASTRO)

ชื่อตัวละครภาษาอังกฤษ : Vashti Dante Tifereth

ชื่อตัวละครภาษาไทย : วาซตี ดันเต้ ทิเฟเรธ

ชื่อเล่น : วาซ, ดันเต้

วัน/เดือน/ปีเกิด : 06/06/1997

อายุ : 26 ปี

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์หมาป่า

ชนชั้น : เบต้า

สังกัดฝูง : ฝูงเบนส์

ร่างมนุษย์ : บุรุษกายกำยาในวัย 26 ปี เรือนเกศาสีน้ำตาลเข้มพ่วงนัยนาทมิฬ ส่วนสูง 187 เซนติเมตร ใบหน้าประกายความขุ่นข้องอยู่ตลอดไม่ต่างจากแววตา แม้นดูด้านชาก็ยังดุร้ายในที
ร่างมนุษย์หมาป่า : ใบหูเรียวแหลมขึ้นเล็กน้อย มีพละกำลังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวพร้อมกายที่สูงชะลูดกว่าปกติราว 7-8 เซนติเมตร มีนัยน์ตาบุษราคัมและดูโกรธเกรี้ยวกว่าร่างมนุษย์มากโข
ร่างหมาป่า : ขนาดตัวใหญ่กว่าหมาป่าทั่วไปถึงสองเท่า ดวงเม็ดอำพันดุร้ายทอแสงเรืองรอง ทั่วทั้งร่างปกคลุมด้วยขนยาวสีน้ำตาลเข้มแซมขาว




ประวัติความเป็นมา :
ลูกหมาป่าชนชั้นเบต้าที่พลัดหลงจากฝูงของตนเองและเตร็ดเตร่เร่ร่อนไปตามป่าเขาอย่างไร้จุดหมาย มันถูกเก็บไปโดยคาร์ไลล์ ทิเฟเรธ, ได้รับการชุบเลี้ยงมาอย่างดีในฐานะบุตรบุญธรรมของอัลฟ่าจ่าฝูง และชีวประวัติ 6 ปีที่ผ่านมานับจากแรกเกิดก็ได้เลือนรางไปพร้อมกับความทรงจำที่ถูกบิดเบือน ถือกำเนิดใหม่ในฐานะของ ‘วาซตี ดันเต้ ทิเฟเรธ’

วาซตีคล้ายมีมวลหมอกลอยเคว้งปกคลุมความคิดของเขาเสมอ ความทรงจำในอดีตที่สูญหายไปไม่ต่างจากกระดานจิ๊กซอว์ที่ถูกคว่ำหน้าลงและทำให้มันกระจัดกระจาย ทุกครั้งที่คิดจะเรียงร้อยขึ้นมาใหม่ ชิ้นส่วนเหล่านั้นก็มักจะร่วงหล่นและสูญหาย หวนกลับในเวลาที่ไม่เหมาะสม จนสุดท้ายเขาก็เลิกขวนขวายหาความจริง

ความทรงจำที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ได้ถูกเรียบเรียงมาพร้อมกับมนุษย์ปริศนาคนหนึ่งที่มักจะแวะแวียนมาเล่นกับเขาเสมอ วาซตีแสดงออกชัดเจนทุกครั้งว่ารำคาญใจกับคนผู้นี้แต่ก็ยังไม่วายถูกตามตอแยไม่เลิก สุดท้ายมนุษย์แปลกหน้าก็กลายมาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่วาซตีเชื่อใจและพึ่งพาตั้งแต่เล้กจนโต  เขานึกสงสัยในวันเกิดทุกปีของตัวเอง เหตุใดหนอเจ้านั้นถึงไม่ได้ดูแก่ขึ้นเลย จนกระทั่งได้รู้ความจริงภายหลังว่าเขาเป็นแวมไพร์ วาซตีไร้ความเกลียดชังดังที่ตำนานกล่าวอ้าง เขายังคงมีไมตรีจิตให้กับ 'เซียร์' อยู่ตลอด แม้รู้ตัวอีกทีจากสายสัมพันธ์ฉันสหายอันแน่นแฟ้นจะกลายเป็นจิตปฏิพันธ์อย่างลึกซึ้งไปเมื่อใดก็มิชราบ

คาร์ไลล์ไม่เคยพูดถึงอดีตที่ผ่านมา ทุกครั้งที่วาซตีตั้งคำถาม จ่าฝูงผู้นั้นก็จะเมินเฉยและบ่ายเบี่ยง ไม่ว่าเขาจะดูแลลูกบุญธรรมคนนี้ดีแค่ไหน แต่วาซตีก็มักจะตะขิดตะขวงใจต่อทุกการกระทำเสมอ, ด้วยเหตุผลอันไม่น่าวางใจที่ปกปิดไว้ทำให้วาซตีทำตัวหัวขบถต่อพ่อบุญธรรมอยู่ร่ำไป เขาใช้ชีวิตปฏิบัติในทางตรงกันข้ามทุกอย่างกับที่จ่าฝูงต้องการให้เป็น ใช้ชีวิตไม่ต่างจากหมาบ้าตัวหนึ่ง การประท้วงเป็นไปอย่างยาวนานจนถึงวันเกิดปีที่ 24 ท้ายสุดพ่อบุญธรรมก็ให้คำมั่นว่าจะบอกเล่าเรื่องราวในอดีตของเขาทั้งหมดในรับรู้หากวาซตีออกไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จเพียงลำพัง

วันนั้นจึงเป็นวันที่เขากระตือรือร้นมากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย วาซตีต้องออกไปตรวจตราพื้นที่ใหม่ในป่าลึกที่ฝูงของคาร์ไลล์ไปพบโดยบังเอิญ เพราะเป็นสถานที่อันปราศจากความคุ้นเคยจึงทำให้การสำรวจล่าช้า และเมื่อกลับมาถึงที่พำนัก …ถิ่นอาศัยของฝูงหมาป่าคาร์ไลล์ก็เต็มไปด้วยซากศพอุจาดตาไปแล้ว

ร่างที่ยืนอยู่ต่อหน้าซากหมาป่าขนาดใหญ่ของจ่าฝูงคือคนรักของเขา กลิ่นสาบและโลหิตท่วมท้นเปรอะเปื้อนมาถึงข้อเท้า  ในวันนั้นวาซตีไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลยนอกจากความสูญเสียที่ไม่ทราบต้นสายปลายเหตุ เซียร์ไม่ยอมบอกอะไรเขา ปราศจากการอธิบาย ไม่ว่าเรื่องที่ทำไมถึงไม่ยอมเตือน เหตุใดจึงมาอยู่ตรงนี้ในเวลานี้ หรือความเข้าใจผิดสารพัดที่เขาตั้งขึ้น สุดท้ายวาซตีกลายมาเป็นหมาป่าไร้ฝูงนับตั้งแต่วันนั้น อดีตคนรักกลายมาเป็นคนที่โกรธเกลียดที่สุดในชีวิต เมื่อความเชื่อใจทั้งหมดถูกเซียร์ทำลายจนป่นปี้ วาซตีจากไปในฐานะโลนวูล์ฟไร้สังกัดฝูง เขาตัดขาดและไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับแวมไพร์ผู้หลอกลวงตนนั้นอีกต่อไป เร่ร่อนในป่าเขาไปทั่ว ประสบภัยอัตรายมาหลายครั้งคราว พุ่งเข้าใส่ทุกอย่างด้วยความบ้าคลั่ง และย้ายมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเอลิเชียนพร้อมกับความปรารถนาใหม่ใน 2 ปีให้หลัง ด้วยต้องการความสงบและที่ที่มั่นใจว่าจะปลอดภัยจากทุกสิ่งที่เคยพานพบมา ถึงวาซตีจะไม่มอบความไว้เนื้อเชื่อใจให้ใครง่าย ๆ แต่เขาก็เลือกที่จะเข้าร่วมเป็นหนึ่งในฝูงเบนส์ การมีพรรคพวกย่อมดีกว่าอยู่เผชิญทุกอย่างตามลำพัง เพราะเข้าใจในจุดนี้ดีและด้วยใจเบื้องลึกที่อยากลองเริ่มต้นสัมพันธไมตรีใหม่กับคนอื่น ๆ วาซตีจึงพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น (แม้จะยังไม่ดีขึ้นในทันทีตอนนี้ก็ตาม)

อุปนิสัย :
ความเดือดดาลของเขาไหลเวียนอยู่ใต้บุคลิกเงียบขรึม วาซตีมีท่าทีว่าจะหงุดหงิดขึ้นได้ง่าย ๆ อยู่เสมอ เขาไม่ค่อยเปิดปากพูดไม่ว่าจะเป็นสิ่งจำเป็นหรือไม่ บางครั้งคุณจะสังเกตเห็นความโกรธเกรี้ยวผ่านทางสีหน้าของเขาได้อย่างดี ในทางอวัจนภาษาเขาปกปิดสิ่งเหล่านั้นได้โหลยโท่ยอย่างถึงที่สุด แม้ภายหลังพยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาพสังคมปัจจุบันและบากบั่นไม่หุนหันพลันแล่นเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังมีความหยาบกระด้างอยู่มาก ไม่ว่าใครก็ต่างสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ในขณะนั้นผ่านทางสีหน้าของเขาได้ชัดเจน เพราะเป็นโลนวูล์ฟนับตั้งแต่ที่ฝูงของคาร์ไลล์สลายตัวจึงติดนิสัยไม่ชอบสุงสิงกับคนอื่นหากไม่จำเป็น ใจเบื้องลึกเขาเพียงอยากมีมิตรสหายอย่างแท้จริงแต่ในขณะเดียวกันก็ขลาดกลัวเกินกว่าจะก้าวข้ามอดีต วาซตีจมอยู่กับความหวาดระแวงถึงผลประโยชน์บางอ่างที่คนอื่นจะได้จากการผูกมิตรกับเขา บุรุษผู้นี้มีปัญหากับเรื่องความไว้เนื้อเชื่อใจมากทีเดียว ด้วยการแสดงออกทางสีหน้าที่ราวกับว่าไม่พอใจทุกสิ่งบนโลกทำให้ที่ผ่านมามักมีแต่คนตีตัวออกห่าง วาซตีไม่มีศิลปะในการเรียบเรียงคำพูดให้ดูน่าคบหาเท่าไหร่นัก กลับกันถ้อยคำผรุสวาจากลับเป็นทักษะติดตัวที่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ เสียอย่างนั้น

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 11-06-2023, 11:44 AM โดย Vashti D. Tifereth