โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

JONATHAN

หลังจากที่หนังสือมาเป็นเวลาสองสามวันตอนนี้ หนังสือที่เขานั้นเขียนออกมาก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อย แล้วตอนนี้ก็อยู่ในขั้นตอนการส่งตรวจ ก็ถ้าหากว่ามีอะไรผิดพลาด ก็ต้องกลับมานั่งเขียนใหม่แหละนะ แต่ถ้าไม่มีอะไรที่ต้องแก้ไขหรือปรับเปลี่ยน ก็เอาไปตีพิมพ์แบบชิวๆ ก็หวังว่าจะไปผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนตอนนี้ตัวเขาก็ควรที่จะเดินทางกลับอพาร์ตเมนต์ไปอาบน้ำได้แล้ว เพราะตอนนี้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์มันเริ่มส่งกลิ่นออกมาแล้ว ว่างั้น ชายหนุ่มตระกูลมันสันก็เก็บข้าวของนำหนังสือไปเก็บเข้าชั้นให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินทางออกจากหอสมุดเอลิเชียน

JONATHAN

ใช้เวลาเดินเท้าอยู่นานโขเลย แต่ในที่สุดโจนาธานก็เดินมาถึงจุดหมายปลายทาง แถมไม่รู้สึกเหนื่อยอีกต่างหาก เอาล่ะ เริ่มต้นยังไงดีเรา โจนาธานครุ่นคิดพรางมองกระดาษมากมายที่เขานั้นเขียนเนื้อหาสำคัญลงไป ว่าจะเริ่มลงมือทำอย่างไร เพราะทั้งชีวิตนี้ก็ไม่เคยจะเขียนหนังสือ ทำรูปเล่ม แล้วนำไปตีพิมพ์เป็นของตัวเอง นอกจากหยิบหนังสือของคนอื่นมาอ่านเท่านั้น แต่ในท้ายที่สุดสมองน้อยๆของเขาก็ตัดสินใจที่จะอ่านทวนอีกสักรอบ พร้อมกับจัดหน้ากระดาษให้ตรงเสียก่อนจะเย็บและเข้ารูปเล่มในขั้นตอนต่อๆไป

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 1 / 7

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 01-13-2024, 09:08 PM โดย Jonathan K. Munson

ลอร์ร่าขนาดจิ๋ว คือวิ่งเต็มกำลังด้วยเท้าท้งสองข้างของเธอด้วย เธอนั้นหอบเอาเรื่องอีกฝ่ายมาที่หอสมุดงันหรอ เธอนั้นมองไปที่ป้ายด้านบนเพราะเเบบวิ่งมาไกลพอตัว เเต่ว่าอีกฝ่ายมาที่นี้มาทำอะไรกันนะ เด็กสาวนั้นเเบบยืนหอบไ อยู่พักใหญ่ๆ 

และหลังจากนั้นก็คือยืนหอบๆก่อนจะวิ่งเข้าไปตามร่างสูงต่ออีกรอบนึง ให้ตายสิทำไมเขาเดินเร็วขนาดนี้นะ เด็กสาวงงมากเลยหรือเพราะตัวเธอนั้นเล็กหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ

---

ติดคำสาบตัวจิ๋ว

JONATHAN

ไม่แน่ใจว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เขายังคงหมกมุ่นอยู่กับการทำรูปเล่มหนังสือของตนเอง ถึงอย่างนั้นตอนนี้เขาก็ยังทำไปไม่ถึงไหน เพราะมัวแต่ทำไปพักไป ทำให้เวลาตอนนี้ไหลไปเรื่อยสุดๆ แฮะ ในขณะนั้นเองหางตาของเขาก็บังเอิญพบเจอหนูตัวเล็กๆที่วิ่งผ่านไปมา ดะ...เดี๋ยวนะ ที่นี้มีหนูได้ไง คิ้วหนาขมวดเมื่อเห็นแบบนั้น โชคดีที่เขาไม่ได้กลัวพวกหนู เลยไม่ทำให้ตกใจตื่นเสียงดังรบกวนคนอื่นที่อยู่ที่นี้ไปเสียก่อน แต่โจนาธานก็พยายามไม่ใส่ใจอะไรมาก แล้วหันกลับมาตั้งใจกับการทำรูปเล่มหนังสือต่อ

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 2 / 7

เหมือนว่สอีกฝ่ายจะสังเกตุที่เธอแล้ว ลอร์ร่าพยายามเรียกร้องสุดฤทธิ์ โบกมือไปมา วิ่งวนๆ ให่อีกฝ่านสนใจ

“ คุณโจ ร่าเอง ลอร์ร่าเองค่ะ ” เธอโยกตัวไปม่ หนูตัวจิ๋วในชุดนอนสีฟ้า มีโบว์ด้วยด่อนจะวิ่งไปใกล้ๆอีกฝ่าย ที่ตอนนี้ไปสรใจหนังสือต่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

ติดคำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

ในขณะที่ชายหนุ่มตระกูลมันสันตั้งใจทำรูปเล่มหนังสืออยู่นั้น เสียง จิ๊ดๆ ของเจ้าหนูก็ได้ส่งเสียงร้องออกมา อ้าวเฮ้ย เดินไปมาไม่พอยังส่งเสียงร้องอีกหรอเนี่ย "ไปเล่นที่อื่นเถอะน่า ฉันยุ่งอยู่ พวกแกคงไม่อยากโดนเจ้าหน้าที่ ที่นี้จับโยนออกไปหรอกนะ... เอ๊ะ ทำไมดูแปลกๆ.." โจนาธานที่บ่นครุ่นคิดกับตนเอง ก็ได้เอ่ยพูดออกมา พรางก้มมองหาต้นเสียงที่มา เพื่อที่จะไล่ให้เจ้าหนูออกไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่ทว่าโจนาธานก็ต้องชะงักเสียก่อน เนื่องจากหนูที่ว่านั้นดันมีชุดใส่ด้วย มือเรียวทั้งสองข้างถึงกับต้องขยี้ตาตัวเองไปมา "อะไรกันเนี่ย"

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 3 / 7

และเเน่นอนเขาฟังเธเไม่รู้เรื่องเลยเเม้เเต่น้อย ไล่เธิอีกต่างหาก เด็กสาววิ่งหนีฝามือเขานั้นเพราะเธอไม่อยากโดนโยนลงจากโค๊ะ หรือหิ้วไปนอนในท่อหรอกนะ 

“ ลอว์ร่าาาาาาาา ” คำสาปจิ๋วทำงานนี้มันน่ารำคานจริงๆ เด็กสาวยืนสองขาก่อนจะหมุนตัวไปมา เธอมีชุดด้วยนะ หนูปกตืที่ไหนจะมีชุดหละ ก่อนจะนึกได้เธอเรียกนังจีจี้ตัวดีออกมา เผื่อเขาจะทำได้ แต่อีกฝ่านน่าจะเห็นก้อนดำๆ ลอยไปลอยมาเเทน 

ให้ตายเถอะจะบอกอีกฝ่ายยังไหนหละ เเม่มดจิ๋วนั่งลงเเบบจนปัญญาแล้วร้องไห้ได้ไหมนะ

คำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

หรือว่าเรานอนหลับยังไม่ตื่นกันนะ ใบหน้าของเขาส่ายไปมาเพื่อเรียกสติ ก่อนจะทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วรอสักพักเผื่อว่าตัวเองจะลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียง โดยการที่เขานั้นตั้งใจกลับมาเข้ารูปเล่มหนังสือต่อให้เสร็จ "ฉันอาจจะฝันไป ฉันอาจจะฝันไป คงคิดมากเรื่องทำรูปเล่มแน่นอนเลยเก็บมาฝัน โดยมีหนูมาป่วน ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ" เขาพูดเอ่ยคิดในแง่บวกให้ตนเองแบบนั้น และสองมือก็เข้ารูปเล่มหนังสือต่อไป เพราะอีกไม่นานก็จะเสร็จแล้ว แต่เดี๋ยวนะ ถ้ามันคือฝันจริง เราจะทำไปทำไมล่ะ หรือมันจะไม่ใช่ฝัน! ว่าแล้วก็หันไปมองเจ้าหนูในชุดนอนสีฟ้าที่เริ่มจะนิ่งเงียบลง

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 4 / 7

อีกฝ่ายเป็นอะไรไปนะ ลอร์ร่ามองอีกฝ่ายที่ทำอะไรอยู่ไม่รู้แต่ดูเขาจะตั้งใจมากเลยทีเดียวหละ ก่อนจะหันมองเเล้วก็ลุกขึ้นเดินไปใกล้ๆอีกใ่ายปีนหนังสือที่อีกฝ่ายทำด้วย 

“ ฮึบบบบ ” ด้วยขนาดตัวมันเลนแบบว่าดูจะเป็นหนูที่ซุกซนไปหน่อย ก่อนจะกระโดดสองขาไปมาบนหนังสืออีกฝ่ายนั้นหละ

“ โดดๆๆๆๆๆๆ ” เด็กสาวยกมือโดดเหมือนกับเด็กยกใหญ่

คำสาบตัวจิ๋ว

JONATHAN

"โอเคๆ พยายามจะคุยกับฉันใช่ไหมล่ะ ฉันขอทำงานก่อนนะ เพราะงั้นอยู่นิ่งๆก่อนแล้วค่อยว่ากัน" อย่างน้อยเจ้าหนูนั้นก็ไม่ได้ร้องส่งเสียงอะไรออกมารบกวน ทำให้โจนาธานใจเย็นลงและเอ่ยบอกกับเจ้าหนูตัวนั้น ก็หวังว่าเจ้าหนูนั้นจะเข้าใจในสิ่งเขาพูดตามที่คิดเอาไว้ นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเขียวละสายตาจากเจ้าหนูน้อยและหันกลับมามองหนังสือที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองแล้วลงมือทำรูปเล่มต่อให้เสร็จๆ เพราะตอนนี้ก็ทำมาถึงครึ่งทางแล้ว

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 5 / 7

เหมือนว่าอีกฝ่ายเองก็จะยิมคุยกับเธอแล้วนะ ลอร์ร่าหยุดกระโดดเบาๆ พยักหน้าอย่างรับรู้เดินลงไปนั่งรออีกฝ่ายทำงานกันเเบบเงียบๆ เธอนั้นขยับตัวสไลท์ออกจาดหนังสือแบบไม่รบกวนเขา และนั่งดูแบบเป็นกำลังใจให้ด้วย

เธอมานั่งรออีกฝ่ายส่งกำลังในให้้ต็มที่เลยทีเดียวสู้ๆ ซ่าๆ มือก็หาอะไร เผื่อเอามาเขียนคุยกับอีกฝ่าย

ติดคำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

การเข้ารูปเล่มใกล้จะเสร็จสิ้นลงเต็มทีแล้ว เสร็จจากนี้ก็อาจจะพักผ่อนสักวันสองวัน หลังจากนั้นก็ค่อยกลับมาตีพิมพ์หนังสือต่อให้เสร็จ สองมือทำรูปเล่มหนังสือต่อไป แต่นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเขียวของเขาก็เหลือบไปมองดูเจ้าหนู ที่ทำท่าทำทางแปลกๆ เต้นหรอ? มีชูไม้ชูมือ จะโชว์เต้นให้ดูหรือป่าวนะ? "ถ้าฟังภาษาฉันรู้เรื่อง งั้นเธอชื่ออะไร" จริงๆไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าหนูเพศชายหรือหญิง แต่ดูจากชุดที่สวมใส่อยู่ก็น่าจะพอเดาๆได้แหละนะ

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 6 / 7

ลังจากที่นั่งมองมาสักพักเหมือนอีกฝ่ายจะทำหนังสือซักอย่างของเค้าใกล้เสร็จแล้ว เขาก็หันมาคุยกับเธอแล้ว ลอร์ร่าลุกขึ้น ก่อนจะวิ่งไปที่กนังสือ มองหาตังหนังสือต่างๆ

ตัวแรกเธอหยุดที่ตัว  “ ล ” ก่อนจะชี้ๆ และวิ่งไปตัวถัดไป “ อ ”  และ “ร” ก่อนจะปิดท้ายด้วย “ า ”

รวทกันเเม้ชื่อจะสะกดไม่ถูก แต่ก็นะ มันก็อ่านออกเข้าใจได้ว่าคือเธอ “ ลอรา “ นั้นเอง

คำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

ในขณะที่สองไม้สองมือทำรูปเล่มอยู่นั้น ก็พึงจะคิดได้ว่าที่ถามออกไปอย่างนั้นเจ้าหนูมันจะตอบยังไง คิดแล้วก็รู้สึกอยากจะขำตัวเอง แต่ทว่า เจ้าหนูตัวนั้นกับทำอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาต้องหยุดมองดูอย่างตั้งใจ " ล .. อ .. ร .. า .. ลอรา.. ลอร์ร่า หมายถึงเธอคือ.. คุณลอร์ร่างั้นหรอ" โจนาธานเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ตกใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะหันกลับไปทำรูปเล่มต่อให้เสร็จแล้วจะได้มาเคลียร์กับเจ้าหนูตนนี้ต่อ เพราะเขาเริ่มสนใจเข้าให้แล้ว

---

ทำรูปเล่มหนังสือ 7 / 7

1 / 2 / 3 / 4 / 5 / 6

ใช่แล้ว!!! ใช่เลยทีเดียว!!! สิ่งที่ร่างสูงพูดออกมานั้นคือชื่อของเธอ ไม่ผิดแน่ แม่มดส่วในร่างหนู พยักหน้า กระโดดยกใหญ่ แบบว่าใช่ๆ เธอเอง

“ ร่าเอง ร่าเองค่ะ คุณโจ ลอร์ร่านั้นหละ ” เธอพูดยกใหญ่ แต่ดูท่าทางแล้วมันจะได้แค่เสียงร้อง ที่อีกฝ่ายน่าจะแปลไม่ออกนะ

ว่าเเต่เธอควรเอายังไงต่อดีเด็กสาวเริ่มแสดงละครเเบบคนเดียว เอานูนนี่มาประกอบ เป็นเตียงนอน ทำท่าทางตื่นอล้วก็วิ่งๆๆ กริ๊ดๆ หมุนตัวเป็นหนูแบบนี้โดยไม่รู้ตัว แต่ทางร่างสูงเขาเข้าใจเธอหรือเปล่าก่อน

ติดคำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

ในที่สุดก็เข้ารูปเล่มเสร็จ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่า จะเข้ารูปเล่มได้โอเค หรือถูกต้องมั้ย แต่ถ้าเกิดเข้ารูปเล่มไม่ผ่าน เขาก็ยังมีอีกฉบับที่สำรองเอาไว้เพื่อเอามาใช้เข้ารูปเล่มใหม่ได้ ส่วนตอนนี้นั้น สิ่งที่ต้องมาสนใจอย่างต่อไป ก็คือเจ้าหนูที่อยู่ตรงหน้านี้แหละ เอาไงดี เป็นคุณลอร์ร่าจริงๆงั้นหรอ แต่เหมือนจะเห็นข่าวผ่านๆว่าพ่อมดแม่มดถูกสาป มันคือเรื่องจริงงั้นหรอ จะว่าไปอะไรๆก็เกิดขึ้นได้ที่หมู่บ้านเอลิเชียนนี่น่า "เอาหละ ออกไปด้านนอกกัน ไปคุยที่อื่นกันดีกว่า" เมื่อโจนาธานเก็บข้าวของเสร็จ ก็จับเจ้าหนูตัวน้อยขึ้นมาไว้บนมืออย่างเบามือ ก่อนจะเดินทางออกจากหอสมุดเอลิเชียนไปในที่สุด

โอเย้ๆๆ เด็กสาวที่ดีอกดีใจไม่นานนัก ร่างสูงก็จับเธอขึ้นไปไว้บนฝ่ามือก่อนจะพาเธอออกไป

เธอนั่งลงดีดีจับนิ้วของอีกฝ่ายเอาไว้แน่นเพราะกลัวตกเอาเข้าจริงมันก็แอบหวาดเสียวอยู่เหมือนกัน ความสูงจากพื้นตอนนี้อะไรพัดเธอหน่อยเธอก็น่าจะปลิวแล้ว แบบว่ามันลมมันเเรงมาก เพราะน้ำหนัดตัวเธอมันเบากว่าปกติไปเยอะๆ เลยเดียวเลย

คำสาปตัวจิ๋ว

JONATHAN

ใช้เวลาไม่นานเสียเท่าไหร่ โชคดีที่ทำเนียบกับหอสมุดไม่ได้ไกลกันนัก จึงใช้เวลาเดินทางด้วยเท้าไม่นาน แต่เมื่อเดินทางมาถึง โจนาธานก็เดินเข้ามาภายในหอสมุดในทันที ก่อนจะค่อยๆสับเท้าเดินตามหาหมวดหนังสือที่เขานั้นตีพิมพ์เอาไว้ อยู่ไหนนะ อยู่ไหน.. โอ๊ะ.. นั่น และในที่สุดก็เห็น เมื่อเจอหมวดหมู่หนังสือของตนเองแล้วนั้น ร่างสูงก็เดินตามหาหนังสือของตนเองในทันทีเพื่อนำมาอ่าน และคาดว่าจะได้ทิ้งตัวอยู่ที่นี้สักพักใหญ่

JONATHAN

หลายชั่วโมงผ่านไป ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มได้ และก็ได้เวลาแล้วที่เขานั้นจะต้องเดินทางออกจากหอสมุด มือเรียววางหนังสือที่หยิบมาอ่านเก็บเข้าชั้นหนังสือไว้ให้เรียบร้อย พร้อมกับยิ้มภูมิใจกับตัวเองที่ทำสำเร็จ ตอนแรกก็กะไว้แล้วว่าคงจะไม่ทำแน่ๆ เพราะเรื่องเขียนๆนั้นมันไม่เหมาะกับเขาเอาซะเลย แต่ทว่าไฟและแรงบันดาลใจมาจากไหนก็ไม่รู้ ก็เลยทำให้เขาตัดสินใจที่จะลงมือทำ

เพียงก้าวแรกที่ได้ขยับเข้าสัมผัสภายในหอสมุดเอลิเชียน กลิ่นหอมอ่อน ๆ อบอวลหวนความผ่อนคลายชวนสมองปลอดโปร่งลอยเข้าแตะโสตจมูกรับรู้กลิ่น 

ฮอร์นเวิร์ตวางถังตกปลาไว้ที่หน้าทางเข้า เขาเข้ามาเพียงแต่ตัว, ฝีเท้าเยื้องก้าวเดินก้าวเชยชม นิ้วมือไล่เรียงตามสันหนังสือหวังหาเล่มที่ต้องประสงค์ เขาเริ่มจากการค้นหาจากหมวดนั้น ๆ และเมื่อพบเจอเป้าหมายคงไม่รีรอให้กลายเป็นเล่มที่มีเจ้าจองจับจองไปเสียก่อน ฝ่ามือคว้าเล่มตำนานเทศกาลเอวาเลเรียออกมาและหาที่นั่งเหมาะ ๆ เพื่ออ่าน 

เวลาผ่านไปนานกว่าชั่วครู่ ปกหนังสือเล่มเดิมได้ถูกปิดลงโดยเขาและนำเล่มกลับไปคืนสู่ที่ที่จากมาไว้เหมือนเคย ค่ำคืนนี้เขาทำภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว แวมไพร์ที่ใช้ชีวิตยามราตรีกำลังก้าวเท้าออกจากหอสมุดไปและเขาไม่ลืมที่จะหยิบถังปลาอันเดิมกลับไปด้วย