โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

THE VISITOR 

Luther Ryder 

 
เขารับตำราเล่มนั้นมาจากอีกฝ่ายซึ่งพูดเจื้อยแจ้วอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย พลางพลิกไปมาเพื่อดูว่าใช่ตำราที่เขากำลังตามหาอยู่หรือเปล่า

ไม่ใช่เล่มนี้ -

ลูเธอร์ชำเลืองตาขึ้นมองคนตรงหน้าที่กำลังพูด เขาพับตำราปิดอย่างแรงจนเรกูลัสสะดุ้งหน่อย ๆ ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

"ไม่ใช่เล่มนี้ มีเล่มอื่นไหม?" ชายหนุ่มส่งตำราคืนไปให้อีกฝ่าย แล้วมองหาตำราเล่มอื่น ๆ ที่น่าจะเป็นสิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่ ตำราเล่มนั้นน่าจะต้องเก่ามากกว่านี้ เพราะมันเป็นตำราโบราณ เล่มนี้ดูเหมือนเพิ่งจะทำขึ้นใหม่ ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้

NOW PLAYING "Butterflies" BY THE BOYZ 

© auxbetty 2024

Regulus C.

"ใช่เล่มนี้หรือเปล่าครับ เนี่ยแหละเหลือแค่เล่มเดียวแล้ว ถ้าหากคุณมาช้ากว่านี้อาจจะไม่ได้เอาไปอ่านแล้วนะครั.. อะ -- เอ๋?"

เรกูลัสเอียงหัวน้อย ๆ ก่อนจะหยุดพูดพลางส่งเสียงประหลาดใจ ไม่ใช่ตำราเล่มนี้แล้วจะเป็นเล่มไหนไปได้ เงือกหนุ่มรับตำราคืนมาจากคนตรงหน้าแล้วพลิกดูเหมือนกับจะไม่เชื่อว่าตนเองนั้นหยิบหนังสือผิดเล่มให้คนเข้ามาใช้บริการ เพราะมันไม่ใช่วิสัยปกติของเรกูลัสที่มีความเชี่ยวชาญด้านการจดจำตำแหน่งหนังสือในหอสมุดแห่งนี้ จะหยิบหนังสือผิดเล่มได้

"คุณต้องการหนังสือแบบไหนครับ..? ตำราเล่มนี้เป็นประวัติของหมู่บ้านที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วนะ นอกจากนี้คงไม่มีแล้ว" บรรณารักษ์หนุ่มยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอย เดินไปตามชั้นต่าง ๆ เพื่อดูว่าจะมีตำราที่อีกฝ่ายต้องการหรือเปล่า ทำไมไม่บอกให้ชัดเจนล่ะว่าลักษณะของหนังสือที่ต้องการเป็นแบบไหน

THE VISITOR 

Luther Ryder 

 
หนังสือเล่มแล้วเล่มเล่าถูกส่งผ่านมือของบรรณารักษ์สู่มือของเขา ถึงกระนั้นมันก็ยังไม่ใช่เล่มที่เขาต้องการอยู่ดีจนลูเธอร์เริ่มจะหัวเสียขึ้นมาหน่อย ๆ แล้ว ที่นี่เป็นหอสมุดไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่มีสิ่งที่เขาตามหา อีกฝ่ายเป็นบรรณารักษ์ยังไงถึงหาอะไรก็ไม่เจอสักอย่าง

"พอแล้ว พอแล้ว คุณเป็นบรรณารักษ์ยังไงทำไมถึงหาอะไรไม่เจอเลย - แล้วถ้าจะไปหาผู้นำหมู่บ้านนี้จะต้องไปหาได้ที่ไหน" ลูเธอร์พูดออกไปโดยใช้อารมณ์ เขาอยากจะถามเรื่องต่าง ๆ จากผู้นำของหมู่บ้านโดยตรงเลยคงจะดีกว่าการที่เขามายืนเสียเวลากับบรรณารักษ์คนนี้

"ว่าไง?"

NOW PLAYING "Butterflies" BY THE BOYZ 

© auxbetty 2024

Regulus C.

เหงื่อเริ่มชื้นบริเวณหน้าผากของเรกูลัสเพราะเขาต้องก้ม ๆ เงย ๆ หาหนังสือที่อีกฝ่ายต้องการ จนเงือกหนุ่มเริ่มจะสงสัยในตัวเองแล้วว่าเขาความจำดีจริงหรือเปล่า ทำไมหาหนังสือให้อีกฝ่ายไม่เจอสักที เขาเองก็รู้สึกหัวเสีย อีกทั้งยังเสียหน้าเหมือนกันที่ไม่สามารถตามหาหนังสือที่อีกฝ่ายต้องการได้เจอ

"อะไรนะครับ?" ถ้อยคำต่อว่าที่ออกมาจากปากของผู้มาเยือน เหมือนมือบอน ๆ ที่มากระตุกเกล็ดเงือก ขีดบอกความโกรธของเรกูลัสเพิ่มขึ้นมายี่สิบเปอร์เซ็นต์จากสามสิบ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดออกไป

"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ไม่สามารถหาหนังสือให้คุณได้ คงเป็นเพราะคนที่ตามหาบอกลักษณะของมันไม่ชัดเจนละมั้งครับ ถ้างั้นแนะนำให้คุณไปตามหาที่หอสมุดแห่งอื่นดูนะครับ เผื่อจะเจอ ที่นี่คงไม่มีหนังสือที่คุณตามหาหรอก"

เขาหันหลังเดินหนี แต่ก่อนจะเดินห่างไปมากกว่านี้ เรกูลัสก็หันมาพูดตอบในสิ่งที่อีกฝ่ายถาม

"ถ้าอยากเจอพวกเขาละก็ลองไปที่งานเลี้ยงอาหารค่ำวันที่สิบสองก็ได้ครับ หวังว่าคุณจะไม่ไปพูดจาแบบนี้ใส่ใครอีกนะ - ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็.. เชิญออกได้ครับ ที่นี่ไม่ใช่ที่เดินลอยชาย"

THE VISITOR 

Luther Ryder 

 
ถ้าจะบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจพูดอย่างนั้นออกไปก็คงจะเป็นการแก้ตัวเปล่า ๆ ลูเธอร์ไม่อยากยืนต่อความยาวสาวความยืด เพราะดูแล้วอีกฝ่ายก็น่าจะไม่พอใจอยู่ไม่น้อย เดี๋ยวค่อยหาเวลามาขอโทษเขาแล้วกัน ตอนนี้จะช้าไม่ได้ งานเลี้ยงวันที่สิบสองงั้นเหรอ เขาจะต้องเข้าสินะ จะได้พบคนเหล่านั้นได้ บางทีเขาอาจจะได้ข้อมูลอะไรใหม่ ๆ .. จะช้าไม่ได้แล้วละ ลูเธอร์ก้าวขายาว ๆ ของเขาเดินออกจากสถานที่แห่งนี้ไป วันนี้น่าจะไม่ได้อะไรเพิ่มเติม กลับไปพักผ่อนเอาแรงดีกว่า

เฮ้อ -

NOW PLAYING "Butterflies" BY THE BOYZ 

© auxbetty 2024

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

เมื่อแน่ใจแล้วว่าที่ธนาคารไม่น่าจะมีอันตรายจากกลุ่มแวมไพร์ปริศนา แวมไพร์สาวก็เดินทางจากธนาคารเกอเบลล์มายังหอสมุดเอลิเชียนด้วยความเร็วชั่วพริบตาต่อเพื่อทำการสำรวจและเฝ้าระวังอย่างขยันขันแข็ง เพราะขนาดเธอเองยังปะปนอยู่กับฝูงชนในหมู่บ้านได้ กลุ่มแวมไพร์ปริศนานั้นเองก็ย่อมสามารถซ่อนตัวอยู่ในชุมชนแห่งนี้ได้เหมือนกัน และทันทีที่มาถึงหอสมุดก็ทำเนียนนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงมุมหนึ่งของหอสมุดเงียบๆ เพียงคนเดียว

สำรวจและเฝ้าระวัง 2/10 

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

นั่งเล่นอยู่ในหอสมุดมาได้สักพักก็โล่งใจที่ไม่พบอะไรที่ดูอันตราย ไม่มีกลุ่มแวมไพร์ลึกลับแฝงตัวเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ พอนึกถึงภารกิจของเผ่าพันธุ์ที่ต้องทำก็ตัดสินใจที่จะหยุดการสำรวจและเฝ้าระวังอันตรายเหล่านั้นไปก่อน และเปลี่ยนเป็นการเดินไปหยิบหนังสือในหมวดประวัติศาสตร์ของเอลิเชียนมาถือไว้ ก่อนจะเริ่มเปิดหน้าหนังสือเพื่ออ่านเรื่องราวของหมู่บ้านแห่งนี้อย่างจริงจังดูสักครั้งด้วยความสนใจ

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 1/5

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

เช้าแล้ว ดังนั้นหอสมุดเอลิเชียนน่าจะเปิดให้บริการแล้ว และแน่นอนว่าซิลเวียจำได้ว่าตัวเองยังอ่านเรื่องราวตำนานของหมู่บ้านเอลิเชียนยังไม่จบ ดังนั้นแวมไพร์สาวจึงได้ทำการเดินทางจากอพาร์ทเม้นต์คุณนายฮิลล์มายังหอสมุดแห่งนี้ด้วยทักษะการเคลื่อนที่ความเร็วสูงของเผ่าพันธุ์แวมไพร์ และเมื่อพบว่าหอสมุดได้เปิดอยู่จริงๆ ก็รีบเดินไปหยิบเอาหนังสือเล่มเดิมที่ยังอ่านไม่จบมาถือไว้ ก่อนจะเริ่มทำการนั่งอ่านเงียบๆ ตรงมุมหนึ่งของหอสมุด

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 2/5 

| Vanessa ZIA

---

มีหลายอย่างจริง ๆที่ต้องค้นหา และเพราะอย่างนั้นเมื่อมีจังหวะก็มายังหอสมุดเพื่อที่จะได้หาเนื้อความเกี่ยวกับเรื่องราวเหล่านั้นมาศึกษาบ้าง เธอไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดเรื่องอะไรไปหากว่ามีอะไรเข้ามาใหม่ แต่การเมินเฉยต่อหนังสือก็ไม่ถูก เมื่อมือไล่เรียงหนังสือที่ต้องการมาได้แล้วก็หยิบขึ้มาอ่านไปพลางระหว่างนี้

---

อ่านเรื่องราว 1

| Vanessa ZIA

---

หมดแล้ว คงไม่น่ามีอะไรเพิ่มเติมอีก เพราะอย่างนั้นก็เลยพาตัวเองมายังหอสมุดเพื่อที่จะอ่านหนังสือภายในนี้ต่อ มีหลายอย่างเลยที่เธอต้องจัดการ เพราะอย่างนั้นพักสมองมาอ่านเรื่องราวที่ยังคงไม่ได้อ่านในนี้ วาเนสซ่าเดินไล่หาเล่มเดิมที่อ่านค้างไว้อีกครั้ง ก่อนที่จะหาที่นั่งเหมาะ ๆ และเริ่มต้นอ่านต่อจากหน้าเดิมของตนเอง

---

อ่านเรื่องราว 2

Jonathan Kirs. Munson

ใช้เวลาเดินทางไม่นานเสียเท่าไหร่ รถแท็กซี่ก็แล่นมาจอดอยู่ที่หน้าหอสมุดเอลิเชียน ชายหนุ่มจ่ายค่าเดินทางและเดินทางลงจากรถพร้อมกับมุ่งตรงเข้าไปภายในหอสมุดทันที สองเท้าก้าวเดิน สายตากวาดมองสำรวจบรรยากาศรอบ ๆ ครั้งล่าสุดที่แวะมาก็คงจะเป็นตอนที่มาเขียนหนังสือเป็นของตัวเองหลังจากนั้นก็ไม่ได้แวะมาอีกเลย มือเรียวยกขึ้นมาเกาที่ท้ายทอยของตนเองไปมาเล็กน้อย จนกระทั่งเดินมาถึงโต๊ะทำงานของผู้ดูแลหอสมุด " สวัสดีครับ ผมเห็นประกาศบอกว่าต้องการคนช่วยดูแล คืนนี้ผมก็เลยแวะมาช่วยงานครับ "

โจนาธานเอ่ยออกมาด้วยความสุภาพ พรางฟังสิ่งที่เขานั้นจะต้องช่วยงานที่หอสมุดเอลิเชียนอย่างตั้งใจ เพียงเวลาไม่นานการอธิบายก็จบลง ชายหนุ่มพยักหน้ารับทราบไปมาก่อนจะเคลียร์สัมภาระของตนเองวางพักเอาไว้ และเริ่มทำงานภายในหอสมุดเอลิเชียนในคืนนี้ โดยเริ่มจากการจัดหนังสือให้เข้าที่ให้เป็นระเบียบ

---

หมายเหตุ : ช่วยจัดหนังสือให้เข้าที่ 1

Jonathan Kirs. Munson

ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไปตอนนี้โจนาธานก็ยังคงจัดหนังสือเข้าที่เช่นเดิม เนื่องจากมีคนมาใช้บริการค่อนข้างมากจริง ๆ และสถานที่หอสมุดเอลิเชียนก็ค่อนข้างใหญ่ด้วย จึงทำให้โจนาธานใช้เวลาจัดหนังสือนานกว่าปกติ ต้องนำหนังสือเข้าวางเข้าชั้นหมวดหมู่ให้ถูกอีก และมักแอบอู่ไปยืนอ่านหนังสือที่น่าสนใจบางเล่มด้วยก็ไม่แปลกถ้าจะใช้เวลาไปนานขนาดนี้ ร่างสูงหยุดยืนพรางเช็คมองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือของตนเองเล็กน้อย ก่อนจะพบว่าเป็นเวลาห้าทุ่มของวันแล้วซึ่งอีกไม่กี่นาทีก็จะเข้าสู่เที่ยงคืนแล้วข้ามไปอีกวัน ดูเหมือนคืนนี้เขาคงได้แค่จัดหนังสือเข้าที่แหละนะ แล้วพรุ่งนี้ก็มาจัดการอย่างอื่น ไม่รอช้าเพื่อไม่ให้ตกดึกมากเกินไป โจนาธานก็ลงมือจัดหนังสือให้เข้าที่ต่อให้เสร็จ

---

หมายเหตุ : ช่วยจัดหนังสือให้เข้าที่ 2

Jonathan Kirs. Munson

เช้ายามสายของอีกวันต่อมา ชายหนุ่มตระกูลมันสันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ภายในหอสมุดเอลิเชียน หลังจากที่จัดเก็บหนังสือเสร็จไปร่างกายของเขาก็ง่วงเหลือเกินจนกระทั่งตัดสินใจที่จะนอนอยู่ที่นี้ และเช้ามาในวันนี้เขาก็ต้องลงมือทำงานต่อ เพราะอย่างต่อไปที่โจนาธานจะต้องทำนั้นก็คือช่วยหาหนังสือมาใช้ผู้ใช้บริการ ในกรณีสำหรับผู้ใช้ที่ตามหาหนังสือที่ต้องการอ่านไม่เจอ ไม่รอช้าชายหนุ่มก็ไปล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อยซะ ก่อนจะมายืนประจำอยู่ที่เคาน์เตอร์

---

หมายเหตุ : ช่วยหาหนังสิอมาให้ผู้ใช้บริการ

Jonathan Kirs. Munson

เนื่องจากเป็นช่วงเช้าทำให้ผู้ใช้ที่แวะเวียนมายังหอสมุดเอลิเชียนยังไม่ได้เยอะมาก งานที่เขาทำจึงไม่ได้หนักอะไรมากมายนักและตอนนี้ได้เวลาที่จะต้องเปลี่ยนหน้าที่ทำงานแล้ว และงานต่อไปที่โจนาธานจะต้องทำนั้นก็คือทำความสะอาด ชายหนุ่มเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดมาเตรียมไว้ ไม่ว่าจะเป็นไม้ปัดเศษ ผ้าเช็ค ไม้กวาดและไม้ถู ทุกอย่างถูกหยิบออกมาเตรียมให้พร้อมวางเรียงเอาไว้ ก่อนที่โจนาธานจะเริ่มจากการปัดฝุ่นก่อนอันดับแรกแล้วค่อยตามด้วยเช็คโต๊ะ เช็คชั้นวางหนังสือให้สะอาด

---

หมายเหตุ : ทำความสะอาด 1

Jonathan Kirs. Munson

ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไปในที่สุดโจนาธานก็ได้ปัดฝุ่น และเช็คทำความสะอาดเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ต่อไปก็เหลือแค่กวาดพื้นและถูให้สะอาดเงาวับ ร่างสูงของโจนาธานหยุดยืนพักเหนื่อยเล็กน้อย พรางกวาดนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมองสำรวจบรรยากาศรอบ ๆ หอสมุดเอลิเชียนไปมา ดูเหมือนจะมีผู้คนเข้ามาใช้งานภายในห้องสมุดอย่างไม่ขาดสาย และเขาเองก็คงต้องเร่งมือความสะอาดขึ้นเสียหน่อย เพราะในค่ำวันนี้มีงานปาร์ตี้ที่กำลังจะจัดขึ้นและเขาจะพลาดไม่ได้ ไม่รอช้าโจนาธานก็ลงมือกวาดทำความสะอาดรอบ ๆ ภายในหอสมุดเอลิเชียนทันทีหลังจากกวาดเสร็จก็ตามด้วยถูเป็นระดับต่อไป

---

หมายเหตุ : ทำความสะอาด 2

Jonathan Kirs. Munson

หลายชั่วโมงต่อมา หลังจากที่โจนาธานได้ทำงานภายในหอสมุดเอลิเชียนเสร็จไปในช่วงบ่าย ๆ ที่ผ่านมา ชายหนุ่มก็ได้นั่งพักผ่อนหย่อนใจไปเรื่อยภายในหอสมุดแห่งนี้ จนกระทั่งเวลาผ่านไปเหมือนโกรธ โจนาธานที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่นั้นก็สังเกตเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว ซึ่งอีกครึ่งชั่วโมงก็จะเริ่มงานปาร์ตี้ ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็ตื่นตระหนกเล็กน้อยพร้อมกับพยุงตนเองให้ลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกไปจากหอสมุดเอลิเชียนในที่สุด

---

หมายเหตุ : 

ELYSIAN LIBRARY 

Rudiger, Grethe

เกรเธ่ รูดิเกอร์ ยังไม่คุ้นชินกับระบบการจัดหนังสือในห้องสมุดนัก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอใช้บริการห้องสมุด แต่นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่หอสมุดเอลิเชียนอย่างแน่นอน และมันมีขนาดกว้างขวางกว่าหอสมุดอื่น ๆ ที่เธอเคยไปซึ่งเรียกได้ว่าสมชื่อ 'ห้องสมุด' ที่เป็นห้องขนาดเล็ก เงือกสาวเติบโตมากับการเป็นหนอนหนังสือนั่นก็จริง แต่กลับเป็นคนโลกแคบเสียนี่กระไร เธอเพิ่งนึกได้ในตอนนั้นเองที่ตนพบว่าแทบไม่เคยไปไหนไกลเกินกว่าสถานที่ที่ตนเองคุ้นชินเมื่อตื่นเต้นเล็ก ๆ กับสถานที่ทั่วไปเช่นนี้

เธอเลือกที่จะทักทายคุณบรรณารักษ์เพื่อสอบถามถึงหนังสือหมวดประวัติศาสตร์ เมื่อได้คำตอบที่ต้องการจึงไม่ลืมที่จะขอบคุณและตรงไปยังล็อกหนังสือดังกล่าว หนังสือ ประวัติความเป็นมาของ Elysian Memorial Day ถูกหยิบออกมาเป็นเล่มแรก ตามด้วยเล่มที่น่าสนใจเกี่ยวกับเทศกาลดังกล่าวอีกเล่มสองเล่มก่อนเจ้าตัวจะเดินไปหาที่นั่งสงบ ๆ สักมุม

เกรเธ่ผลิกหน้าหนังสือ ในทีแรกคิดว่าจะมีกำหนดวันสถาปนาหมู่บ้านอย่างจริงจังเสียอีก แท้จริงแล้วข้อเท็จจริงที่พอจะเชื่อถือได้เพราะหนังสือทุกเล่มล้วนบอกตรงกัน นั่นคือวันเอลิเชียนรำลึกนั้นจัดขึ้นครั้งแรกในปี 1871 และจัดในเดือนกรกฎาคมของทุกปีนับจากนั้น ซึ่งในเชิงรายละเอียดว่าเกิดขึ้นมาได้อย่างไรหรือเป็นช่วงวันที่เท่าไร หนังสือแต่ละเล่มต่างก็ยกเรื่องเล่าขึ้นมาเล่าแตกต่างกัน อดีตของวันเอลิเชียนรำลึกจึงมีอยู่หลายตำรา ทว่าอีกหนึ่งจุดร่วมที่สังเกตได้คือทุกตำราล้วนให้ความสำคัญถึงจุดมุ่งหมายในการรำลึกถึงผู้ที่จากไปในสงครามและผู้เสียสละเพื่อเผ่าพันธุ์ อีกทั้งยังจัดเป็นช่วงเทศกาลที่ทำให้หลายเผ่าพันธุ์ได้ใช้เวลาร่วมกันอย่างปรองดองตามสนธิสัญญาสงบศึกชั่วนิรันดร์ตลอด 3 วันอีกด้วย เธอคิดว่าจะศึกษาต่อไปผ่านการสอบถามผู้รู้แทนในโอกาสอื่น ฟังคำบอกเล่าเกี่ยวกับอดีตของหมู่บ้านมันก็เป็นเรื่องน่าสนุกไม่น้อย

---

สืบค้นหนังสือเกี่ยวกับวันเอลิเชียนรำลึก (1)

NOW PLAYING "us" BY Gracie Abrams

© auxbetty 2024

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-15-2024, 09:28 AM โดย Grethe Rudiger

                                                                                                                                ความจริงประการแรก เท้าของแอรอนเพิ่งเหยียบถึงหมู่บ้านเอลิเชียนได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น ความพิเศษของสายเลือดทำให้การพักผ่อนไม่ใช่เรื่องสำคัญ ความไม่คุ้นเคยจึงทำให้เขาเริ่มสำรวจไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมายและไม่จำเป็นต้องรีบร้อน  หลังจากเดินเตร่ทอดน่องไปเรื่อยตั้งแต่กลางดึกจนรุ่งสางมาเยือน อันที่จริงการเพลิดเพลินจนหลงลืมเวลาไม่น่าใช่เรื่องที่ดีนัก โชคดีที่แวมไพร์หนุ่มสวมใส่เสื้อผ้าที่มิดชิดอยู่ก่อนตั้งแต่เมื่อค่ำวาน ทำให้แสงแดดอ่อนยามเช้าไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขามากนัก ทว่าการแวะพักในร่มเห็นจะเป็นตัวเลือกที่สมควรกว่า สถานที่แห่งแรกที่แอรอนเลือกไปเยือนจึงเป็นหอสมุดเอลิเชียน แม้จะได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีจากชาวเมือง แต่การศึกษาข้อมูลเบื้องต้นของหมู่บ้านแห่งนี้เอาไว้คงจะเป็นผลดีต่อคนมาใหม่อย่างเขาในอนาคต

                                                                                                                                หอสมุดยามเช้าผู้คนยังบางตาอยู่มาก แอรอนไม่เห็นใครที่นี่นอกจากบรรณารักษ์ที่ประจำอยู่ด้านหน้าหอสมุด เขาเอ่ยทักทายเธอไปก่อนจะแนะนำตัวคร่าว ๆ ว่าเป็นผู้มาใหม่ หล่อนให้คำแนะนำที่ดีทีเดียวเกี่ยวกับหมวดหมู่ของหนังสือภายในหอสมุด ท้ายที่สุดแล้วแวมไพร์หนุ่มจึงมาหยุดอยู่ที่ชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์ และนั่นทำให้เขาได้พบกับใครอีกคนที่มาถึงก่อนหน้าเขาเสียอีก

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-15-2024, 09:11 AM โดย Aeron Calentia

ELYSIAN LIBRARY 

Rudiger, Grethe

เงือกสาวทอดถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อเวลาล่วงเลยไปพักหนึ่ง เธอพักอ่านหนังสือด้วยการบิดขี้เกียจเล็ก ๆ อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะลุกขึ้นมาเลือกหนังสือบางเล่มไปคืน โดยยังเหลือไว้แค่สองเล่มเพื่ออ่านเปรียบเทียบในเรื่องความเชื่อและวัฒนธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอมักจะสนใจมากที่สุดท่ามกลางหมวดหนังสือหรือการศึกษาหาความรู้ เกรเธ่ถือคติว่าตนเองควรทำความรู้จักกับพื้นที่โดยรอบที่ตัวเองอยู่อาศัยให้ได้มากเพื่อปรับตัว 

อีกหนึ่งสิ่งที่เธอได้เรียนรู้จากหนังสือประวัติศาสตร์เล่มหลัก คือ กิจกรรมหลักของวันเอลิเชียนรำลึกคือการร่วมจุดเทียนซึ่งฝังดอกลิลลี่หุบเขาเอาไว้หน้าอนุสรณ์สถานของผู้ล่วงลับ เมื่ออ่านอีกเล่มเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วได้รับรู้ภาคขยายของความเชื่อของการนำแสงสว่างสู่เหล่าบรรพชนที่ล่วงลับ ทำให้เธอหวนนึกไปถึงคำบอกเล่าของครอบครัวที่มีต่ออดีตของรูดิเกอร์ คิดได้ดังนั้น เธอจึงวางแผนในใจว่าจะแวะไปที่เทศกาลเพื่อวางดอกไม้หลังแวะไปที่ทะเลสาบทาโฮเรียบร้อย

ระหว่างที่เธอตรงไปยังหมวดประวัติศาสตร์เพื่อเก็บหนังสือที่เหลือเข้าชั้น เสียงฝีเท้าที่เดินเทียบมาอยู่ใกล้เรียกหางตาของเงือกไร้หางหันไปสังเกตเห็นเสี้ยวหน้าของผู้มาเยือน แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ทำเอาเธอแทบคะม่ำระหว่างกำลังยืดตัวเขย่งเก็บหนังสือ หน้าตาแสนคุ้นของคนข้างกายที่แทบไม่เปลี่ยนไปจากเยาว์วัยทำให้เกรเธ่หลงนึกว่าตนตาฝาด

"แอรอน?"

---

สืบค้นหนังสือเกี่ยวกับวันเอลิเชียนรำลึก (2)

NOW PLAYING "us" BY Gracie Abrams

© auxbetty 2024

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-15-2024, 09:29 AM โดย Grethe Rudiger

                                                                                                                            แอรอนยืนหยุดอยู่หน้าชั้นหนังสือได้ระยะหนึ่งแล้ว แม้จะเห็นว่ามีผู้ใช้บริการอีกคนหนึ่งอยู่ก่อน แต่เขาเองก็ไม่ได้เลือกเข้าไปรบกวนเจ้าหล่อน จึงมีความเงียบและเสียงพลิกหน้ากระดาษเบา ๆ ดังแว่วมาให้ได้ยินขณะที่แวมไพร์หนุ่มกำลังเลือกดูหนังสือบนชั้นอยู่ สุดท้ายเขาพบว่าหนังสือ ประวัติความเป็นมาของ Elysian Memorial Day ที่ถูกแนะนำโดยบรรณารักษ์กลับไม่ได้อยู่บนชั้นอย่างที่ควรจะเป็น กระนั้นเจ้าตัวก็ยังคงกวาดสายตาไล่มองหาไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งน้ำเสียงอ่อนหวานคุ้นหูที่เขาไม่ได้ยินมานานแล้วเอ่ยขึ้นทัก

                                                                                                                            ประหลาดใจคือความรู้สึกแรกที่ปรากฏขึ้นในหัว เขาละความสนใจจากชั้นหนังสือแล้วปราดมองไปยังหญิงสาวปริศนาที่ปรากฏตัวขึ้นข้างกาย ใบหน้าของหล่อนคุ้นตาพอ ๆ กับน้ำเสียง ทั้งยังเอ่ยเรียกชื่อเขาอย่างถูกต้องตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน ตาคู่คมจึงหรี่ลงมากอีกขณะมองพิจารณาเธอคนเดิม

                                                                                                                            ใครกันนะ?

                                                                                                                            "....สวัสดีครับ?" แอรอนเอ่ยตอบด้วยประโยคทักทายเรียบ ๆ ที่คิดว่ามันจะเป็นการรักษาน้ำใจได้ดีที่สุดในนาทีกระทันหัน (และมันห่วยแตก)