โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

HORNWORT

herry

ฝ่าเท้าก้าวข้ามแดนธรณีประตูอันเป็นสถานที่เปิดกว้างเสียจนแวมไพร์สามารถเข้าได้ ดวงเนตรรัตติกาลขยับปรายมองโดยรอบเล็กน้อยก่อนจะพบว่าวันนี้มีหลากหลายผู้คนทั้งที่เขารู้จักและไม่รู้จักหรือแม้แต่การพบเจออยู่ภายในหอสมุดประจำหมู่บ้านแห่งนี้ ทว่าความสนใจเขาเพียงแต่เดินสานสืบเท้าก้าวเข้าระหว่างช่องว่างชั้นว่างหนังสือและไล่ปลายนิ้วตามสันเพื่อหาเรื่องราวที่น่าสนใจกลับคืนมา

♱

Blair V.

มีบ้างที่บรรยากาศภายในห้องสมุดแห่งนี้จะทำแบลร์สัปหงกได้ไม่ยาก เธออยู่ตรงนี้มานานแล้วเพียงไหนนะ

นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองกระดาษตรงหน้าอย่างเหม่อลอยแล้วก็ยืดบิดขี้เกียจจนร่างกายลั่นเสียงทำเอาแบลร์ลดมือลงแล้วมองกระดาษตรงหน้าต่อ มาถึงเผ่าพันธุ์ผู้วิเศษที่แบลร์เคยเข้าลานประลองด้วยหลายคราอยู่

ดวงตากลมไล่ไปเรื่อย ๆ จนมาถึงหน้าสุดท้ายแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองรอบ ๆ นี่เธออยู่คนเดียวแล้วหรอ ตอนแรกคนยังเยอะอยู่เลย

---

หมายเหตุ: ศึกษาข้อมูล 8/10

HORNWORT

herry

สันหนังสือเล่มหนาจนอาจเรียกได้ว่าเป็นตำราอย่างหนึ่งตกมาอยู่ในฝ่ามือซีดขาวของแวมไพร์หนุ่ม ในคราวนี้เขาไม่ได้เดินสาวเท้ากลับไปเพื่อหานั่งอ่านบนโต๊ะ แต่กลับเอนแผ่นหลังลงพิงกันอีกชั้นหนังสือด้านหลังก่อนหย่อนขาผ่อนแรงเล็กน้อยและเริ่มเปิดอ่านถึงเรื่องราวความเป็นมา เสียงพลิกกระดาษสลับช้าเร็วยังคงดังอยู่สม่ำเสมอและดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแค่ตรงจุดที่เขาอยู่

♱

Blair V.

เธอคอตกหรือบางทีเธออาจจะมีคุณเรกูลัสอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ เขาเป็นบรรณารักษ์นี่นา

เรียกได้ว่าแบลร์ก็เป็นพวกอ่านหนังสือเร็วใช้ได้เลยล่ะ ตอนนี้หนังสือทุกเล่มบนโต๊ะของเธอนั้นถูกเปิดจนครบแล้วจดในสมุดของตนเองแล้วเรียบร้อย มือเรียวหยิบมันเข้าสู่อ้อมกอดเพื่อไปคืนที่ชั้นของมัน ระหว่างทางเหมือนจะเจอคนที่คุ้นหน้า

"สวัสดีค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะคะ แปลกดีจัง นึกว่าต้องเจอที่ลานทุกครั้งเสียอีก"

---

หมายเหตุ: ศึกษาข้อมูล 9/10

HORNWORT

herry

"ถือเป็นคำยินดีที่ได้พบหรือเปล่า" แว่วเสียงแฝงไอเย็นของแวมไพร์หนุ่มกล่าวออกโต้สนทนาของแฟรี่สาวที่เอ่ยขึ้นทัก ทว่าใบหน้าของเขายังคงจดจ้องมองตัวอักษรเหนือปกเล่มหนาก่อนจะปิดมันลงและเก็บเข้าชั้นวางไปโดยใช้เวลาไม่นานนับแต่เริ่มอ่าน ครั้นเมื่อแล้วสิ้นเขาจึงเบนใบหน้ากลับเข้าหาคนทักทาย

"สวัสดีแบลร์"

♱

Blair V.

"ก็อาจจะใช่ค่ะ ไม่มีคนเลยค่อนข้าง.... เหงาล่ะมั้งคะ" ประชากรแวมไพร์ที่เคยอยู่กับเธอเมื่อครู่หายไปหมด นั่นทำให้แบลร์ใจแป้ว รู้ล่ะว่าแต่ละคนนั้นก็มีอะไรให้ไปทำเยอะแยะ

จริงสิ ว่าแต่ทำไมทุกคนเหมือนมาอ่านหนังสือกันที่นี่นะ

แฟรี่สาวจัดเก็บหนังสือที่อ่านเรียบร้อยเข้าชั้นหนังสือจนครบเล่ม เหมือนเธอจะลืมอะไรบางอย่างจึงหยิบหนังสือเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ของตนเองออกมาแล้วกอดเอาไว้

"ไปไหนต่อหรือเปล่าคะ ลานประลองสักหน่อยมั้ย"

---

หมายเหตุ: ศึกษาข้อมูล 10/10

1 2 3 4 5 6 7 8 9

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-28-2024, 03:59 PM โดย Blair Vernier

HORNWORT

herry

ฝ่ามือเคลื่อนลงจากชั้นวางหนังสือก่อนหันเอนทั้งร่างกายเข้าประจันการสนทนา "เหงาแล้วแก้ด้วยการประลองหรอกเหรอ" แว่วเสียงเอ่ยเกล้าคล้ายสงสัยหรือเย้าหยอกในคราวเดียวกัน ทว่ามันกลับไม่ได้มีอะไรแอบแฝง "เอาสิ เธอนำไปได้เลย" แวมไพร์หนุ่มเอ่ยกล่าวตอบอย่างไม่ได้ลีลาท่าทีปฏิเสธใด ๆ พร้อมผายฝ่ามือซีดให้สุภาพสตรีได้เดินทางนำไปก่อน

♱

Blair V.

"ก็อาจจะเป็นแบบนั้นอีกล่ะค่ะ" ยิ่งเจ้าคลาเต้ไม่ได้มาด้วยเพราะว่าที่นี่เป็นหอสมุดทำให้แบลร์ไม่รู้ว่าจะคุยกับใครด้วยก็ว่าได้ แฟรี่สาวเดินกอดหนังสือไปยังเคาน์เตอร์แล้ววางเป็นการบอกว่าเธอจะยืมสิ่งนี้

เมื่อจัดการอะไรเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากหอสมุดแล้วทำตาหลุกหลิกคล้ายจะทำอะไรไม่ถูก

"บินไปแล้วกันนะคะ ไหน ๆ ก็มีปีกเหมือนกัน" แบลร์รีบกางปีกของตนเอง ละอองประกอบเป็นปีกสีซิกกูแรตแล้วบินขึ้นสู่ฟ้า

---

หมายเหตุ:

HORNWORT

herry

เสียงตอบรับของสตรีประสานแว่วดังทำให้เขาทราบว่าสิ่งที่เพิ่งเอ่ยตกลงไปเมื่อสักครู่นี้กำลังจะเกิดขึ้นจริง แวมไพร์หนุ่มจึงสาวเท้าก้าวเดินออกไปยังข้างนอกหอสมุดประจำหมู่บ้านจนเมื่อเจ้าของคลาเต้ได้เอ่ยถึงวิธีการเดินทางและกางปีกสยายออกไปก่อน แวมไพร์อย่างเขาจึงสลายร่างกลายเป็นฝูงค้างคาวก่อนบินร่อนผืนฟ้าตามติดไปอีกที

♱

Rosella

หญิงสาวจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยก่อนจะยื่นธนบัตรให้กับคนขับแล้วลงจากรถโดยสารไป

ขาเรียวก้าวเข้ามายังหอสมุด บานประตูไม้ค่อย ๆ เปิดออกโดยมือสีซีด กลิ่นหอมของหนังสือตีโชยเข้าจมูกของแวมไพร์สาวอย่างแผ่วเบา อันที่จริงโรเซลล่าก็เคยมาที่นี่แล้วครั้งนึง แต่วันนี้หล่อนมาเพื่อศึกษาความเป็นมาของหมู่บ้านแห่งนี้เพิ่มเติม

---

อ่านเรื่องราวภายในหมู่บ้าน 1

ยังพอจะมีเวลาอยู่บ้าง เพื่อไม่ให้เสียเวลามากนักแล้ว แวมไพร์สาวแห่งเวลลาเควียสรีบเดินทางด้วยความเร็วสูงที่เรียกว่าการเคลื่อนไหวชั่วพริบตาจากทะเลสาบทาโฮมายังหอสมุดเอลิเชียนทันที และเมื่อมาถึงยังสถานที่ที่ต้องการแล้ว เรย์จูก็พยายามที่จะจัดการเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้เรียบร้อยและเหมาะสมที่จะเข้าไปอ่านหนังสือภายในหอสมุด เมื่อแน่ใจแล้วก็เดินเข้าไปก่อนจะเลือกตรงหมวดหนังสือประวัติศาสตร์และตำนานของหมู่บ้านมาถือไว้ ก่อนจะเดินไปยังมุมหนึ่งของหอสมุดเพื่ออ่านมัน


อ่านเรื่องราวในหอสมุด 1

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

ซิลเวียงอกปีกค้างคาวขึ้นมาตรงกลางหลังก่อนจะรีบเดินทางด้วยความเร็วชั่วพริบตามาที่หอสมุดเอลิเชียนอีกครั้ง แม้ว่าจะมั่นใจว่าตัวเองอ่านเรื่องราวของหมู่บ้านเอลิเชียนจนหมดแล้ว แต่เธอก็คิดว่าภายในหอสมุดจะต้องมีหนังสือมากมายให้อ่านแน่นอน เรื่องแบบนี้ใครจะปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆ ล่ะจริงมั้ย? ทันทีที่มาถึงก็เลยรีบสาวเท้าเข้าไปภายในหอสมุดอย่างรวดเร็ว

หมายเหตุ - 

พอเลือกมุมที่คาดว่าเงียบสงบที่สุดภายในหอสมุดแล้ว เรย์จูก็ได้เปิดหน้าหนังสือและเริ่มอ่านที่มาเกี่ยวกับหมู่บ้านเอลิเชียนเงียบๆ พร้อมกับคัดกรองความรู้เข้ามาภายในหัวอย่างช้าๆ เพื่อทำความเข้าใจ เพราะถึงตนจะเคยย้ายมาอยู่ที่นี่ แต่การถูกลักพาตัวครั้งนั้นทำให้ต้องรักษาตัวอยู่ที่อิตาลีอยู่นาน จึงไม่ได้เรียนรู้หรือทำความเข้าใจเกี่ยวกับหมู่บ้านนี้เท่าที่ควร ยิ่งอ่านมากเท่าไหร่หญิงสาวก็ยิ่งทึ่งกับเรื่องราวของหมู่บ้านเท่านั้น

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 2

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

เรือนร่างแน่งน้อยสาวเท้าเดินเข้าไปภายในหอสมุดและเริ่มค้นหาหมวดหมู่อื่นภายในหอสมุด ก่อนจะพบว่ามีหมวดเกี่ยวกับตำราน้ำยาที่เหล่าแม่มดทำกันด้วย เห็นแบบนั้นแล้วหญิงสาวก็ตกใจจนตาตั้งด้วยความตะลึง ดูเหมือนว่าเหล่าแม่มดเองก็เก่งในเรื่องการปรุงยาไม่น้อยเลยนะ เห็นแบบนี้แล้วก็พาลรู้สึกว่าแม่มดและพ่อมดน่ะ เก่งไม่น้อยเลยสำหรับเรื่องอะไรแบบนี้

หมายเหตุ - 

"เพิ่งรู้เลยแฮะ ว่าประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านมันเป็นแบบนี้" แวมไพร์สาวอุทานออกมาเบาๆ เพราะไม่คิดมาก่อนว่าประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านมันจะน่าทึ่งได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะตำนานของเทศกาลประจำหมู่บ้านที่จัดขึ้นมาทุกปีด้วย เรียกได้ว่าชวนตะลึงจนไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดแบบไหน แต่พอเงยหน้ามองดูเวลาบนกำแพงหอสมุดกับหน้าหนังสือที่หนาเตอะแล้วก็...ต้องเร่งมือแล้วล่ะ

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 3

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

จะว่าไปแล้ว งานเลี้ยงเต้นรำก็ใกล้เข้ามาแล้วแฮะ แบบนี้จะต้องรีบอ่านและรีบไปแล้วละมั้ง พอคิดแบบนั้นแล้วหญิงสาวที่เปิดหน้าตำราเกี่ยวกับน้ำยาต่างๆ ที่เหล่าแม่มดพ่อมดปรุงขึ้นมาแล้วก็รีบอ่านและกรองข้อมูลทั้งหมดเข้ามาภายในหัว เผื่อว่าภายในอนาคตจะสามารถขอให้เหล่าแม่มดพ่อมดปรุงน้ำยาให้กับตัวเองได้ในอนาคต แต่กลัวจังเลยแฮะว่าราคามันจะแรง

หมายเหตุ - 

อ่านไปอ่านมาก็เริ่มรู้สึกสายตาล้าขึ้นมานิดหน่อย แต่พอนึกถึงเวลาที่กำลังเดินไปอย่างช้าๆ แล้วก็ไม่กล้าที่จะหยุดพลิกหน้าหนังสือ มือเรียวยกขึ้นมานวดสันจมูกและกระบอกตาเล็กน้อยจากนั้นก็ทำการเปิดหน้าหนังสือหน้าต่อไปและกวาดสายตาเพื่ออ่านเนื้อหาเกี่ยวกับตำนานของเกาะลึกลับที่ตนได้เดินทางไปก่อนหน้านี้ด้วยความสนใจ จำได้ว่าเกาะลึกลับที่ไปน่ะ มีแต่เรื่องสนุกมากมายเลยนี่หน่า

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 4

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

รู้สึกว่าการอ่านตำราเกี่ยวกับน้ำยาที่เหล่าพ่อมดแม่มดปรุงขึ้นมาแล้วก็พาลอยากทักไปหาคุณเร็กเซียร์ที่เป็นเพื่อนใหม่เลยแฮะ อยากรู้ว่าอีกฝ่ายสามารถปรุงน้ำยาอะไรได้บ้าง แล้วน้ำยาแต่ละอย่างมีคุณสมบัติเด่นอะไรบ้าง แต่พอเปิดอ่านไปได้สักพักก็ต้องปิดหน้าหนังสือทิ้งทันทีเพราะตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่ต้องเตรียมตัวเดินทางไปร่วมงานเลี้ยงเต้นรำแล้วน่ะสิ

หมายเหตุ - 

เรย์จูเปิดหน้าหนังสือเพื่ออ่านเกี่ยวกับตำนานและที่มาของหมู่บ้านเอลิเชียนทั้งหมดจนแน่ใจแล้วว่าตัวเองเข้าใจทุกอย่างก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเบาๆ ด้วยความภาคภูมิใจในหมู่บ้าน ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะพอเข้าใจได้ว่าทำไมหมู่บ้านเอลิเชียนถึงได้ดำเนินมาจนถึงทุกวันนี้ แม้จะเริ่มมาอยู่ที่นี่อย่างจริงจังไม่นาน แต่เธอก็มั่นใจว่าตัวเองเริ่มจะเข้าใจบ้างแล้วจึงได้ปิดหน้าหนังสือแล้วเดินออกไปจากหอสมุดทันที

อ่านเรื่องราวในหอสมุด 5

gammel

vane

er vond

a vende

---

@ หอสมุดเอลิเชียน

ใกล้ช่วงเวลาสำหรับงานเทศกาลประจำปีเต็มที ฮัสตันก็เดินทางมาถึงหอสมุดเอลิเชียนภายหลังจากออกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ร่างสูงยืนอยู่ด้านหน้าพักใหญ่ก็ไม่พบใครออกมาจึงก้าวเข้าสู่ด้านในเพื่อเข้าไปหาใครบางคนที่นัดหมายกันไว้

นัยน์ตาคมกวาดมองไปรอบสถานที่ก่อนพบเข้ากับคนคุ้นหน้าคุ้นตาดี

"อ่านหนังสือเสร็จหรือยังครับ"

เสียงทุ้มเอ่ยทักซิลเวียและไม่รีรอที่จะเดินไปอยู่ด้านหลังเธอ โชคดีที่บริเวณนี้ไม่ห่างจากงานเทศกาลมากนักเขาจึงไม่จำเป็นต้องเผื่อเวลาเยอะ หากเธอยังอยากอ่านหนังสืออยู่ก็คงจะนั่งรอได้