โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

เดินออกมาจากหอสมุดเอลิเชียนได้ไม่นานก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินคำทักทายจากใครบางคนที่คุ้นเสียง เมื่อหญิงสาวหันไปมองแล้วก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่ตนเคยเจอบนเรือสำราญแถมยังลงทุนชักชวนอีกฝ่ายไปเป็นคู่เต้นรำในงานเลี้ยงค่ำคืนนี้อีกต่างหาก พอเห็นว่าอีกฝ่ายมารอรับแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีจนฉีกยิ้มหวานให้อีกฝ่ายทันทีที่พบว่าคนตรงหน้าไม่ได้ละเลยคำชักชวนของตัวเอง

"อ่านเสร็จแล้วค่ะหมอลี ไปงานเต้นรำกันเถอะ - ขอบคุณนะคะที่มาเป็นคู่ควงในวันนี้" ไหนๆ ก็ต้องควงเข้างานแล้ว ถือโอกาสเดินเข้าไปควงแขนแกร่งเลยก็แล้วกัน

หมายเหตุ - 

Merpeople

Ray Marmoris

ยอมรับตามตรงว่านี่เป็นครั้งแรกเลยที่เรย์มีโอกาสได้เข้ามาหอสมุดเอลิเชียน

หลังจากตื่นนอนในตอนเช้า ทำธุระส่วนตัวอะไรเสร็จก็ปาไปตอนบ่ายเสียแล้ว เรย์เดินทางจากอพาร์ตเมนต์คุณนายฮิลล์มายังหอสมุดเอลิเชียน ด้วยความตั้งใจว่าจะมาสืบค้นประวัติของ Elysian Memorial Day ดูสักหน่อย เมื่อวานได้เข้าร่วมงาน Nelipot Dance ก็สนุกดีไม่น้อย

ขายาวก้าวตรงไปยังโซนตำนานความเชื่อที่คิดว่าจะพอค้นประวัติของวันสำคัญนี้ได้บ้าง แต่ดูเหมือนเขาจะมาผิดหมวดเสียแล้ว หลังจากไล่นิ้วมือไปตามสันหนังสือกลับไม่พบเรื่องราวของวันเอลิเชียนรำลึกเลย เรย์ก็คิดได้ว่าเขาควรจะลองไปดูที่หมวดประวัติศาสตร์ดู

"เอลิเชียนรำลึก เอลิเชียน... นี่ไง อยู่นี่จริง ๆ ด้วย" เงือกหนุ่มยกยิ้ม หยิบหนังสือประวัติศาสตร์หน้าปกเรียบง่ายออกมา ก่อนจะเดินกลับมายังโต๊ะสำหรับนั่งอ่านหนังสือที่ว่างอยู่ นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลไล่ไปตามตัวหนังสือพลางพยักหน้าตามเบา ๆ กับเรื่องราวที่เขาได้รับรู้ Elysian Memorial Day จัดขึ้นเพื่อระลึกถึงผู้ที่จากไปในสงคราม รวมถึงผู้ที่เสียสละตนเองเพื่อปกป้องผู้คนในเผ่าพันธุ์เอาไว้ เริ่มแรกจัดขึ้นในเดือนกรกฎาคม ปี 1871 ต่อมาเลยกำหนดให้จัดขึ้นทุก ๆ เดือนกรกฎาคมของทุกปี

สืบค้นประวัติของ Elysian Memorial Day 1/2

NOW PLAYING "we can’t be friends (wait for your love)" BY Ariana Grande

© auxbetty 2024

Merpeople

Ray Marmoris

มือเรียวพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อย ๆ ตามจังหวะการอ่านของตน เรย์เิริ่มรู้สึกชอบบรรยากาศอันเงียบสงบในหอสมุดเอลิเชียนขึ้นมาเสียแล้ว มีเพียงแค่เสียงกระดาษ เสียงลมและกลิ่นของหนังสือ ชายหนุ่มคิดว่าอีกไม่นานสถานที่นี้น่าจะกลายมาเป็นหนึ่งในสถานที่โปรดของเขา ไม่แพ้ทะเลสาบทาโฮเลย

เรย์ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านข้อมูลของวันเอลิเชียนรำลึกต่อไป ที่ว่ามีเพื่อรำลึกถึงผู้เสียสละนั้นก็ใช่ แต่จุดหมายสำคัญในช่วงต่อ ๆ มาก็คือการให้คนต่างเผ่าพันธุ์ได้มาใช้เวลาร่วมกัน แสดงออกถึงความปรองดองตามที่บรรพบุรุษของพวกเขาอยากให้เป็น โดยกิจกรรมหลักก็คือการร่วมจุดเทียนฝังดอกลิลลี่หุบเขาที่หน้าอนุสรณ์สถานของผู้ล่วงลับเพื่อระลึกถึงพวกเขา แน่นอนว่ากิจกรรมนี้เรย์ก็เข้าร่วมเป็นอย่างแรก ๆ เลย

เงือกหนุ่มใช้เวลาซักพักไปกับการอ่านที่มาและประวัติศาสตร์ของ Elysian Memorial Day เมื่อบรรทัดสุดท้ายจบลง ชายหนุ่มก็บิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะนำหนังสือไปเก็บเข้าชั้น แล้วเดินออกจากหอสมุดไป

สืบค้นประวัติของ Elysian Memorial Day 2/2

NOW PLAYING "we can’t be friends (wait for your love)" BY Ariana Grande

© auxbetty 2024

ร่างบางเคลื่อที่ออกจากร้านเกมก่อนจะตรงไปยังหอสมุดเพื่อทำการสำรวจและเฝ้าระวังเป็นสถานที่สุดท้ายสำรับวันนี้ หญิงสาวหวังว่าสถานที่แห่งนี้ที่เป็นพื้นที่สำหรับเก็บประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านจะไม่กลายเป็นที่ซ่อนตัวหรือแหล่งกบดานของกลุ่มที่เธอติดตามอยู่ สองเท้ารีบเดินเข้าไปด้านในก่อนจะเริ่มมองสำรวจไปรอบๆ ห้องสมุดอย่างระมัดระวังและไม่ทำเสียงดังให้เกิดขึ้น 

---

สำรวจพื้นที่ต่างภายในหมู่บ้าน เพื่อเฝ้าระวังกลุ่มแวมไพร์ปริศนา 10

RACER OF FROST

Floyd R. Frost

หลังจากที่ทำฟาร์มเสร็จแล้วฟลอยด์ก้แวะมายังหอสมุดของเอลิเชียนสักหน่อยเพราะว่าภารกิจชาวเงือกเดือนนี้ต้องมาสืบคนประวัติของเทศกาลเอลิเชียนรำลึก ฟลอยด์จัดการผูกเจ้าบรูวเอาไว้ที่ด้านหน้าของหอสมุดเอลิเชียนก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เดินเข้ามาภายในหอสมุด ยามนี้มีผู้คนไม่มากนัก และบรรยากาศภายในก็เงียบสงบมาก ๆ เหมาะกับการอ่านหนังสือเป็นที่สุด ร่างสูงเดินไปตามชั้นหนังสือในหมวดประวัติศาสตร์พร้อมกับดวงตาคมที่ขยับมองหนังสือแต่ละเล่มเพื่อมองหาหนังสือเกี่ยวกับวันเลิเชียนรำลึก 

"เจอแล้ว" เสียงทุ้มว่าเบา ๆ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ หยิบหนังสือเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของเทศกาลเอลิเขียนรำลึก ทันทีที่ได้หนังสือมาไรเกอร์ก็ขยับสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อหาที่นั่ง จากนั้นจึงเดินไปหย่อนตัวนั่งลงที่โต๊ะว่างด้านหน้า 

หน้าหนังสือถูกเปิดออกช้า ๆ พร้อมกับสายตาที่ดูสนอกสนใจเนื้อหาภายในหนังสือเล่มนี้ ฟลอยด์เริ่มอ่านหนังสือเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของเทศกาลเอลิเชียนรำลึก โดยเขาเริ่มอ่านจากส่วนที่บอกเอาไว้ว่าเทศกาลนี้ถูกจัดเมื่อปี 1871 ถูกจัดขึ้นโดยเหล่าสมาชิกสภาแห่งเอเดียน ผู้ลงนามในสัญญาสงบศึกชั่วนิรันดร์ เพื่อระลึกถึงผู้ที่จากไปในสงคราม รวมไปถึงผู้ที่เสียสละตนเองเพื่อปกป้องผู้คนในเผ่าพันธุ์

หมายเหตุ สืบค้นประวัติความเป็นมาของเทศกาลเอลิเชียนรำลึก 1/2

NOW PLAYING "Henny in the Hamptons" BY Bren Joy

© auxbetty 2024

Daphne Agreste

ผ่านการจัดงานต้นสัปดาห์รวมถึงทำหน้าที่พี่เลี้ยงเอนเตอร์เทนเจ้าหมามาได้พักหนึ่งถึงค่อยย้ายตัวเองเข้ามาทำภารกิจเงียบ ๆ ในหอสมุดเอลิเชียน

ไม่แน่ใจว่าขอบเขตของการรักษาความสะอาดภายในนั้นหมายถึงการที่เพียงไม่ปล่อยให้เดินเพ่นพ่านหรือไม่ ส่วนเรื่องเสียงดาฟนีมั่นใจว่าคลาเต้ค่อนข้างจะเรียบร้อยใช้ได้

แม้จะขี้สงสัยมากหน่อย แต่เพราะกำชับไว้เป็นอย่างดีว่าให้ถามเสียงเบาบรรยากาศถึงเริ่มต้นอย่างสงบ

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 1-10

Klaus T. Lance

สัปดาห์ว่างงานอย่างยากที่จะมีเช่นตอนนี้ทำให้พ่อมดหนุ่มมีเวลาตะลอนไปมาหลายที่ในหมู่บ้านก่อนที่มันจะเข้าสู่ช่วงมรสุมอีกครั้ง และข้อความที่ถูกส่งมาถึงเผื่อว่าเขาจะโผล่หน้าไปที่ศูนย์สุขภาพนำเขามาที่นี่แทน คลอสเดินเข้ามายังหอสมุดในเวลาเที่ยงคืน หลังจากปรากฏตัวที่ด้านหน้าของหอสมุดฝีเท้าเงียบเชียบจึงพาร่างสูงที่ไร้หยาดฝนดังที่ควรจะเป็นเข้าไปด้านใน

Daphne Agreste

เสียงฝนบางเบายังตกอยู่ได้ชั่วระยะหนึ่งแล้ว ดาฟนีเองซึ่งผ่านเส้นทางอากาศมาโดยเน้นการปกป้องสุขภาพของลูกหมาในความดูแลเป็นอันดับแรกจึงเปียกฝนบ้างเล็กน้อย

"แฟรี่ไม่มีระบบอบแห้งแบบพ่อมดก็ลำบากงี้แหละ เนอะ" คลาเต้พยายามเสนอผ้าเช็ดตัวของมันให้แฟรี่สาวได้ห่ม ทว่าเธอเพียงรับความปรารถนาดีนั้นไว้ด้วยการลูบหัวอย่างเอ็นดูก่อนอ่านหนังสือเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของวันเอลิเชียนรำลึกต่อ

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 2-10

Klaus T. Lance

"แต่มีพ่อมดประจำตัวนี่ครับ" เวทมนตร์ซับน้ำทั้งสร้างกระแสลมอุ่นถูกร่ายออกพร้อมกับเสียงกระซิบเบา ๆ ด้วยไม่ต้องการส่งเสียงดังในหอสมุด รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากด้วยเดินเขามาได้ยินประโยคเมื่อครู่อย่างพอดิบพอดี

คลอสแตะริมฝีปากบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของดาฟนีเบา ๆ ก่อนจะผละออกมาก้มมองเจ้าลูกหมาที่อยู่ในกระเป๋า เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าดาฟนีออกจากบ้านเพื่อไปรับเจ้าขนฟูนี่ก่อนจะแวะไปที่ศูนย์สุขภาพ

Daphne Agreste

ในบรรดาความทรงจำที่ทับซ้อนกันยุ่งเหยิงจนเกือบจำไม่ได้ สิ่งเดียวที่เชื่อมโยงตัวเองกับหมู่บ้านได้คงเป็นเทศกาลในวันเอลิเชียนที่จัดในเดือนเกิดของเธอทุกปี ส่วนรายละเอียดที่เหลือจำเป็นต้องให้ข้อมูลในตำราช่วยเติมเต็มความรู้ให้

"เชื่อไหมว่าเดี๋ยวปีหน้าดาฟก็ลืมแล้ว" เธอกระซิบบอกคลาเต้พร้อมหัวเราะเสียงแผ่วเบาในพื้นที่ซึ่งจำเป็นต้องรักษาความสงบ ก่อนที่คนในประโยคเมื่อครู่จะมาถึงถูกที่ถูกเวลาอย่างกับตั้งใจ

ดาฟนีมอบรอยยิ้มนอมจำนนต่อผู้ถูกนินทาให้เขามอบจุมพิตชวนอบอุ่นใจแต่โดยดี "ไปศูนย์สุขภาพมาหรือเปล่าคะ ไม่เจอดาฟแล้วร้องไห้แงแงไหม?" ในขณะที่คลาเต้เริ่มจ้องคลอสด้วยความอยากรู้เจือความหวงในตัวพี่เลี้ยงอยู่เล็ก ๆ

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 3-10

Klaus T. Lance

"เกือบร้องไห้แหนะครับ แต่พอดีมีข้อความจากพี่สาวคนสวยเข้ามาซะก่อนก็เลยมาที่นี่แทน" เขาว่าด้วยรอยยิ้มหยอกเย้าก่อนจะชูโทรศัพท์มือถือขึ้นเป็นสัญลักษณ์

ใบหน้าที่อยู่ในระดับเดียวกับเจ้าตัวเล็กในกรงหันกลับไปมองมันอีกครั้งก่อนจะร่ายเวทมนตร์อีกสายดึงเอาความชื้นที่เกาะอยู่ตามขนฟู ๆ นั่นออก

"ไง เจ้าขนฟู จ้องเขม็งเลย หืม" น้ำเสียงเอ็นดูปนหมั่นไส้เล็ก ๆ ถูกส่งไปถามเจ้าลูกหมาตัวเขื่อง

Daphne Agreste

หนึ่งหมาหนึ่งพอมดเหมือนจะใช้เวลาทักทายกันอยู่อย่างนั้นระหว่าที่แฟรี่สาวพลิกหน้ากระดาษศึกษาข้อมูลที่เกี่ยวข้อง

'หมาใหม่ดาฟยี่หรอ ! '

น้ำเสียงแสนน้อยใจเหมือนโลกใกล้ถล่มลงตรงหน้ายังอุตส่าห์รักษาระดับให้ยังเบาอยู่ได้ คลาเต้ฟึดฟัดจนขนฟูไปหมดแล้ว

สร้างสีหน้าขบขันให้แก่ดาฟนีไม่น้อย "คลาเต้เป็นลูกชายของแบลร์เพื่อนดาฟเองค่ะ" เธอละมือจากหนังสือไปเกาข้างหูพลางว่า "ทักทายคลอสสิคะตัวเล็ก คลอส"

เสียงที่ออกมาหลังจากนั้นคล้ายจะเป็นเสียงหมาไอเบา ๆ ทีหนึ่ง

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 4-10

Klaus T. Lance

ถึงแม้จะอ่านสีหน้าสัตว์ได้ยาก แต่เขาสาบานเลยว่าไอ้เจ้านี่มันกำลังทำหน้าหมาหงอยอยู่ ทั้งยังหันมองเขาทีดาฟนีทีอยู่อย่างนั้น เสียงหงิงหงอยที่ลอดผ่านลำคอก็ยิ่งชัดเจนว่ามันกำลังเสียใจ น้อยใจ เศร้าใจ หรืออะไรประมาณนั้นอยู่ และนั่นเรียกรอยยิ้มจากพ่อมดขี้แกล้งได้เป็นอย่างดี เขายักคิ้วหลายครั้งในกับเจ้าลูกหมาในตอนที่ดาฟนีแนะนำเขาให้กับมัน

"คลาเต้ ลูกชายของคุณทวดแบลร์งั้นเหรอครับ" กว่าจะคิดได้ว่าเผลอพูดความในใจออกไปก็เป็นตอนที่หลุดมันไปแล้ว

Daphne Agreste

"ที่รัก ฉันว่าฉันน่าจะอายุมากกว่าแบลร์อีกนะคะ..." สีหน้ายิ้มแย้มคล้ายจะแฝงความอ่อนใจไว้ด้วย แมวเป็นอย่างไรเจ้าของก็ไม่ต่างกันเลย

ดาฟนีก้มลงอ่านหนังสือต่อ เพราะเอาแต่อ่าน ๆ หยุด ๆ ถึงจับใจความไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ที่แน่ ๆ เรื่องวันเอลิเชียนรำลึกนั้นเธออ่านมันจนจบเรียบร้อยแล้ว

'ทวด? เต้เป็นเบบี๋ของแม่ะ งั้นคอสเก๊าะเป็นหลานเต้น่ะซี่!' ทางด้านของคลาเต้หลังพยายามใช้ความคิดเชื่อมโยงเกินกว่าการต้องเป็นหมาปกติในที่สุดก็หาทางลงให้การทำความรู้จักมนุษย์ตรงหน้าได้ หางเป็นพวงสีขาวพองฟูเหมือนจะดีดขึ้นมาจากถุงแล้วส่ายไปมาด้วยความตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 5-10

Klaus T. Lance

คลอสหลุดออกมาจนต้องกลั้นเสียงแทบไม่ทันเมื่อได้ยินดาฟนีว่า "ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นครับ คุณแบลร์ชอบทำตัวเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ผมก็เลยเผลอเรียกแบบนั้นในใจไปบ่อย ๆ"

รอยยิ้มขำขันยังไม่ทันเลือนหายมันก็เปลี่ยนเป็นความวาววับแทน "แต่คุณเป็นคนในใจ อายุเท่าไรมันก็ไม่เกี่ยวหรอก"

"เนอะ ใช่ไหมคลาเต้" เขาหันไปหาเสียงสนับสนุนจากเจ้าหมาตัวโตที่ดูจะคึกคักขึ้นกว่าก่อนหน้านี้ไม่น้อย

Daphne Agreste

คลาเต้อาจจะกำลังอารมรณ์ดีอยู่ มันถึงรับคำของคลอสอย่างร่าเริงจนลืมความรู้สึกถูกแย่งความสนใจไปแล้ว

"อย่างนั้นเหรอคะ" ดาฟนีตอบเสียงเนิบ พลิกหน้ากระดาษของหนังสือเล่มใหม่พลางกล่าวต่อ "จะได้เป็นคนในใจคุณไปถึงกี่... เอ๋ อยู่ได้ถึงสองร้อยปีเลยนี่นา"

เธอพลิกหน้าประวัติเผ่าพันธุ์มาจนถึงคนตรงหน้า เข้าใจข้อมูลอยู่แค่เรื่องที่โฟกัสไม่กี่อย่าง

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 6-10

Klaus T. Lance

คลอสเลิกคิ้วด้วยตามไม่ทันในทีแรกก่อนจะค่อยเข้าใจถึงสิ่งที่ดาฟนีสื่อ เขายืดตัวขึ้นจากด้านหน้ากระเป๋าของเจ้าขนฟูขึ้นมองตัวอักษรในหน้าหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์พ่อมดแม่มด

"200 ปีเหรอครับ" เอาเข้าจริง นั่นออกจะเป็นข้อมูลที่คลาดเคลื่อนไปอยู่บ้าง เพราะหากพวกเขาฝึกฝนอย่างเคร่งครัดมากพอ ความเป็นนิรันด์ไม่ได้อยู่ไกลเกินเอื้อมแต่อย่างใด

"อันที่จริง ผมคงจะรักคุณไปจนกว่าคุณจะพอใจ ไม่ว่ามันจะกี่ปีก็ตาม" เขาว่าก่อนเงยขึ้นสบตากับแฟรี่สาวด้วยสายตาที่สื่อถึงความนัย

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-31-2024, 02:39 AM โดย Klaus T. Lance

Daphne Agreste

ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในหอสมุด ได้ฟังคำพูดน่ารักแบบนั้นเธอคงจะจุ๊บแก้มเขาซักที หรืออาจจะแถมที่ปากให้อีกที ดังนั้นจึงได้แต่เก็บความยินดีไว้ในดวงตากับสีหน้าอย่างไม่ปิดบัง

'ทำไมไม่จุ๊บกันเลยล่ะ!'

คลาเต้คล้ายว่าจะไม่สนใจเก็บความสงสัยไว้กับตัวเท่าไหร่ถึงโพล่งออกมาท่ามกลางบรรยากาศหวานแหววอย่างนั้น ตัวเจ้าซามอยด์เองยังถูกจุ๊บ ๆ เป็นเรื่องปกติเลยนี่นา

'ดาฟยี่จะอ่านหนังสือจบรึเปล่า?'

ต่อด้วยท้วงเรื่องที่ดาฟนีต้องทำอีกครั้ง แฟรี่สาวจึงให้สัญญาว่าจะอ่านหนังสือต่อให้จบก่อนเปลี่ยนจุดวางสายตากลับไปที่หน้ากระดาษ

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 7-10

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 07-31-2024, 02:53 AM โดย Daphne Agreste

Klaus T. Lance

ทั้งสีหน้าและแววตาของดาฟนีทำให้เขายิ้มตามออกมาอย่างง่ายดายดังแสงของดวงตะวันที่ส่องเข้ามาในค่ำคืนอันมืดมิด ใบหน้าที่ค่อย ๆ ขนับเข้าไปใกล้แฟรี่สาวถูกหยุดลงด้วยเสียงในลำคอของเจ้าขนฟู รอยยิ้มน่ารักของแฟรี่สาวชวนให้เขาขยับหน้าตามไปอีกหลายครั้งจนกระทั่งเสียงของคลาเต้ดังขึ้นอีกหนเขาจึงได้ยอมละให้เธอกลับไปอ่านหนังสือต่อตามความตั้งใจ มือหนาขยับไปจับแก้มเนียนอยู่เพียงครู่ก่อนจะกลับไปย่อตัวด้านหน้าเจ้าตัวขาว แกะขนมสำหรับสัตว์ที่เคยได้มาจากดาฟนีให้กับมัน

Daphne Agreste

"นี่ ทำนายดวงชะตาให้หน่อยสิคะ" กลายเป็นฝ่ายคนอ่านหนังสือที่ทำลายสมาธิของตนเองขึ้นอีกครั้งมือทั้งสองข้างแบออกยื่นไปตรงหน้าพ่อมดหนุ่ม สายตาเปล่งประกายตื่นเต้นไม่แพ้ท่าทีของเจ้าหมาในกระเป๋า คลาเต้เกือบจะบ้าจี้ให้มือคลอสตามดาฟนีด้วยความซื่อ

จากข้อมูลประวัติเผ่าพันธุ์ทำให้เธอเกิดความสนใจในความสามารถของพ่อมดอีกอย่าง "อยากรู้ว่าคุณเห็นอะไรได้บ้าง ฉันจะถูกตามกลับบ้านเมื่อไหร่ แล้วอะไรอีกดี อ่า..."

ความจริงก็อยากถามด้วยว่าจะได้เป็นแฟนกันเมื่อไหร่ แต่เพราะไม่อยากทำให้อีกฝ่ายต้องลำบากใจไปกว่านี้ดาฟนีจึงเฉไฉหยุดคำถามนั้นแล้วก้มลงไปคุยกับซามอยด์ด้านข้างแทน

---

อ่านศึกษาข้อมูลประวัติของวันเอลิเชียนรำลึก 8-10